Kiedy mówimy o biegunce?
O biegunce mówimy w momencie, gdy pacjent oddaje więcej niż 3 luźne stolce na dobę lub 1, w którym obserwujemy śluz, krew, bądź ropę. Rozwolnienie utrzymujące się do 10 dni to biegunka ostra, natomiast powyżej – biegunka przewlekła. Wraz z częstymi wizytami w toalecie mogą występować również ból brzucha, gorączka, wymioty, osłabienie, czy zawroty głowy.
Biegunka przyczyny
Przyczyn rozwolnienia jest wiele. Może ono być samo w sobie chorobą, bądź też objawem innego schorzenia. Najczęściej biegunkę wywołują wirusy (rotawirusy), bądź bakterie, zdarza się także biegunka po antybiotyku, kiedy to dochodzi do wyniszczenia fizjologicznej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego. Rozwolnienie związane jest również ze stresem, nietolerancją pokarmową, zespołem jelita drażliwego, a także innymi chorobami czynnościowymi w obrębie dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Jak leczyć biegunkę? – leki na biegunkę bez recepty i nie tylko
Leczenie biegunki powinno przebiegać w zależności od jej przyczyny. Zawsze jednak w pierwszej kolejności musimy uzupełnić utracone elektrolity i wodę, aby zabezpieczyć pacjenta przed odwodnieniem, podając mu specjalistyczne preparaty dostępne w aptekach. Dobrym pomysłem są również probiotyki i prebiotyki, które pozwolą odbudować florę bakteryjną jelit. Ważne są także leki na rozwolnienie które zatrzymają biegunkę lub zadziałają przeciwbakteryjnie albo wyścielą jelita i zabsorbują toksyny wywołujące nieprzyjemne dolegliwości, jak znane wszystkim węgiel na biegunkę, czy Smekta.
Biegunka – skuteczne preparaty bez recepty
Rozwolnienie można leczyć na wiele różnych sposobów. W pierwszej kolejności chory często sięga po preparaty dostępne bez konieczności posiadania recepty. Dopiero gdy dolegliwość trwa niepokojąco długo, zapada decyzja o konsultacji z lekarzem. Jeśli chodzi o leki na biegunkę, to można podzielić je na te bazujące na naturalnych składnikach, oraz na te farmakologiczne, jak na przykład węgiel aktywny. Do tych pierwszych należą rośliny zawierające taninę – rodzaj garbnika mający działanie wiążące. Nadaje roślinom charakterystyczny, cierpki smak. Ta substancja występuje w wielu surowcach lekarskich, w tym dębiance, korze dębu, liściu orzech włoskiego, owocach borówki czarnej oraz liściu maliny i jeżyny. Jako naturalny środek zapobiegający biegunce wymienia się również napar z roślin często stosowanych w kuchni, takich jak mięta i kolendra. Szybkie zahamowane rozwolnienia jest możliwe poprzez stosowanie tabletek z chlorowodorkiem loperamidu. Zmniejsza on aktywność jelit poprzez obniżenie aktywności ruchów perystaltycznych jelit. Ulgę przyniesie również preparat na bazie węgla. Należy jednak pamiętać, że stosowanie takich środków przyczynia się jedynie do łagodzenia objawów.
Przyczyny i konsekwencje biegunki
Istnieje wiele możliwych przyczyn biegunki. Do najczęstszych należy zatrucie: lekami, toksynami, bakteriami czy pasożytami. Możliwym powodem jest również stan zapalny okrężnicy. Rozwolnienie to także jeden z symptomów takich schorzeń jak nadczynność tarczycy, nadmierne spożywanie alkoholu, stres czy wreszcie przyjmowanie zbyt dużych dawek witaminy C. Niekiedy biegunka pojawia się w wyniku zmiany flory bakteryjnej, na przykład podczas pobytu w egzotycznym kraju. Dlatego na wszelkie dalekie wyjazdy warto brać ze sobą odpowiednie leki. Odpowiedź na pytanie „co należy przyjmować na biegunkę?” zależy od przyczyny problemu. Jedno jest pewne – trzeba działać, ponieważ ta dolegliwość bardzo niekorzystnie wpływa na organizm. Przede wszystkim stwarza ryzyko odwodnienia, z czym wiąże się utrata wielu cennych składników. Dlatego w czasie rozwolnienia stosuje się preparatów z elektrolitami. Inne możliwe powikłania to:
- znaczne obniżenie się ciśnienia krwi,
- problemy ze świadomością,
- zmniejszenie się masy ciała,
- bóle brzucha,
- zawroty głowy,
- anemia,
- ogólne osłabienie organizmu,
- apatia
Te konsekwencje dotyczą przede wszystkim biegunek przewlekłych, czyli utrzymujących się przez dłuższy czas. Wówczas konsultacja z lekarzem jest nieodzowna i poleca się przeprowadzić ją jak najszybciej.
Węgiel na biegunkę
Jednym z najczęściej stosowanych leków na biegunkę jest węgiel. Ten pierwiastek w postaci aktywnej występuje zazwyczaj w formie tabletek. Warto wspomnieć, że ten preparat jest używany w lecznictwie od tysięcy lat. Wykorzystuje się go do leczenia rozwolnienia głównie ze względu na to, że wykazuje właściwości wiążące. Oznacza to, że łączy się z toksynami i bakteriami, które wywołują schorzenie, a następnie przyspiesza ich usunięcie z organizmu. Do tego tworzy warstwę osłonową w przewodzie pokarmowym, dzięki czemu chroni przed działaniem szkodliwych substancji. Należy jednak pamiętać, że może być on przyjmowany jedynie przez krótki czas, jako że przyczynia się również do nadmiernego wydalania witamin i enzymów. Jego długotrwałe dawkowanie naraża organizm na braki tych cennych składników, co może skutkować poważnymi dolegliwościami. Węgiel na biegunkę poleca się także jako środek na niwelowanie zatruć spowodowanych solami metali ciężkich, fenolami, salicynami czy paracetamolem. Tabletki z tym składnikiem są dostępne bez recepty. Zazwyczaj stanowią one również wyposażenie każdej domowej apteczki.
Biegunka – zapobieganie odwodnieniu
Rozwolnienie stwarza realne ryzyko odwodnienia organizmu. Ten stan z kolei niekorzystnie wpływa na wiele aspektów zdrowotnych. Przede wszystkim może prowadzić do częstego poczucia senności, bólów głowy czy osłabienia. Konsekwencją długotrwałej biegunki jest również pogorszenie się stanu skóry, która staje się znacznie mniej elastyczna. To, czy jest się odwodnionym, można sprawdzić w bardzo prosty sposób – wystarczy uchwycić skórę w dwa palce i sprawdzić, jak szybko wróciła ona do swojej pierwotnej formy. Jeśli trwało to kilka sekund, to znaczy, że należy zwiększyć podaż płynów. Jeśli cierpi się na odwodnienie, w jego mniej lub bardziej ostrej formie, należy koniecznie zadbać o odpowiednie nawodnienie organizmu. Wraz z wodą traci się inne, cenne składniki, w tym elektrolity. Dlatego, oprócz leków na biegunkę, należy również stosować również preparaty mające uzupełnić braki związane z ich ubytkiem. Można je spożywać w różnorodnej formie, w tym również proszku i tabletek. Jednak przede wszystkim trzeba zacząć spożywać nawet dwa, trzy razy więcej płynów, najlepiej takich jak woda niegazowana mineralna lub też izotoniki. Zaleca się ograniczenie kawy i herbaty, które mają silne działanie moczopędne. Odwodnienie jest szczególnie groźne dla niemowląt i dzieci, a także dla osób w starszym wieku, jako że pragnienie zanika z wiekiem
