Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Objawy z dolnych dróg moczowych związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH).
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. na dobę, niezależnie od posiłków. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami nerek, z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tamsulosyny u dzieci i młodzieży - brak jest wskazań do stosowania tamsulosyny w tej grupie pacjentów. Sposób podania. Tabl. należy połykać w całości, nie należy ich rozkruszać ani żuć.
Działanie
Wybiórczy i kompetycyjny antagonista postsynaptycznych receptorów adrenergicznych typu α1. Tamsulosyna powoduje rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej, łagodząc objawy zaburzeń oddawania moczu. Zmniejszenie objawów związanych z napełnianiem pęcherza i oddawaniem moczu utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Po podaniu preparatu następuje stałe i powolne uwalnianie tamsulosyny zapewniające właściwą ekspozycję na lek przez ok. 24 h. Tamsulosyna przyjmowana w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu wchłania się w jelitach; wchłania się ok. 57% podanej dawki. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po ok. 6 h od podania pojedynczej dawki. W stanie stacjonarnym, który osiągany jest w 4. dniu podawania dawek wielokrotnych, maksymalne stężenia leku w surowicy występują w czasie 4-6 h zarówno po przyjęciu leku na czczo jak i po posiłku. Wiązanie leku z białkami osocza wynosi ponad 99%. Lek podlega w niewielkim stopniu efektowi pierwszego przejścia i jest powoli metabolizowany w wątrobie. Tamsulosyna i jej metabolity wydalane są głównie z moczem; ok. 4-6% dawki - w postaci niezmienionej. T0,5 po przyjęciu pojedynczej dawki wynosi 19 h, w stanie stacjonarnym - 15 h.
Skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny, co odpowiada 0,367 mg tamsulosyny.
Działania niepożądane
Często: zawroty głowy, zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny, brak wytrysku. Niezbyt często: ból głowy, kołatania, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcia, biegunka, nudności, wymioty, wysypka, świąd, pokrzywka, osłabienie. Rzadko: omdlenia, obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, priapizm. Częstość nieznana: niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia, krwawienie z nosa, suchość w jamie ustnej, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry. Ponadto po wprowadzeniu preparatu do obrotu obserwowano: zespół małej źrenicy (śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki) podczas chirurgicznego usuwania zaćmy i jaskry, migotanie przedsionków, arytmię, tachykardię, duszność.
Interakcje
Nie zaobserwowano interakcji podczas jednoczesnego podawania chlorowodorku tamsulosyny z atenololem, enalaprylem lub teofiliną. Jednoczesne stosowanie z cymetydyną powoduje zwiększenie, natomiast z furosemidem zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ale ponieważ zmiany stężeń mieszczą się w granicach terapetycznych, dostosowanie dawkowania nie jest konieczne. Badania in vitro wykazały, że ani diazepam ani propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna ani warfaryna nie zmieniają stężenia wolnej frakcji tamsulosyny w osoczu. Również tamsulosyna nie zmienia stężeń w osoczu wolnych frakcji diazepamu, propranololu, trichlorometiazydu ani chlormadynonu. Diklofenak i warfaryna mogą zwiększać szybkość eliminacji tamsulosyny. Jednoczesne podawanie chlorowodorku tamsulosyny z silnymi inhibitorami cytochromu CYP 3A4 może prowadzić do zwiększenia ekspozycji na chlorowodorek tamsulosyny. Jednoczesne podawanie ketokonazolu (znany silny inhibitor CYP3A4) powodowało zwiększenie AUC oraz Cmax chlorowodorku tamsulosyny odpowiednio o 2,8 i 2,2 razy. U pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnością metaboliczną cytochromu CYP2D6 chlorowodorku tamsulosyny nie należy podawać jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Należy zachować ostrożność stosując chlorowodorek tamsulosyny jednocześnie z silnymi i umiarkowanie silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Jednoczesne podawanie chlorowodorku tamsulosyny z paroksetyną, silnym inhibitorem CYP2D6 powodowało zwiększenie Cmax i AUC tamsulosyny odpowiednio o 1,3 oraz 1,6 raza, jednak te wartości nie są klinicznie istotne. Jednoczesne podawanie innych antagonistów receptora α1-adrenergicznego może powodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną (w tym polekowy obrzęk naczynioruchowy) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego krwi w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
