Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie nadciśnienia tętniczego.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Indywidualnie w zależności od profilu pacjenta i kontroli ciśnienia tętniczego. Podawanie stałego skojarzenia ramiprylu i hydrochlorotiazydu zaleca się zwykle po dobraniu dawki każdego składnika indywidualnie; Leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dostępnej dawki. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać do osiągnięcia docelowej wartości ciśnienia krwi. Maksymalne dawki dobowe wynoszą 10 mg ramiprylu i 25 mg hydrochlorotiazydu. Dzieci i młodzież. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku dawki początkowe powinny być mniejsze i zwiększane wolniej z powodu większego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza u pacjentów mocno starszych i osłabionych. Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych równocześnie diuretykami, ponieważ na początku stosowania preparatu może wystąpić hipotensja. Należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie diuretyku zanim rozpocznie się leczenie preparatem. Jeśli odstawienie nie jest możliwe, zaleca się aby leczenie rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki ramiprylu (1,25 mg/dobę) w leczeniu skojarzonym. Następnie zaleca się zmianę dawki początkowej na nie większą niż 2,5 mg ramiprylu + 12,5 mg hydrochlorotiazydu. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek (CCr Sposób podania. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając płynem, raz na dobę o tej samej porze, najlepiej rano. Tabletek nie powinno się kruszyć ani żuć.
Działanie
Ramipryl jest przekształcany w wątrobie do ramiprylatu, który jest inhibitorem konwertazy angiotensyny - enzymu katalizującego w osoczu i tkankach przekształcenie angiotensyny I w angiotensynę II oraz rozkład bradykininy, co powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych. Ramipryl powoduje również zmniejszenie wydzielania aldosteronu. U pacjentów z nadciśnieniem ramipryl powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w pozycji leżącej i stojącej bez kompensacyjnego zwiększenia czynności serca. Powoduje zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Początek działania hipotensyjnego występuje u większości pacjentów około 1-2 h po podaniu leku. Maksymalne działanie po podaniu określonej dawki występuje zazwyczaj po 3-4 tyg. Po podaniu doustnym ramipryl wchłania się szybko z przewodu pokarmowego (pokarm nie wpływa na wchłanianie). Biodostępność ramiprylatu po doustnym podaniu 2,5 mg i 5 mg ramiprylu wynosi 45%. Wiązanie ramiprylu z białkami osocza wynosi 73%, a ramiprylatu około 56%. Ramipryl jest prawie całkowicie hydrolizowany do ramiprylatu. Metabolity są wydalane głównie przez nerki. Po wielokrotnych dawkach ramiprylu przyjmowanych raz na dobę efektywny T0,5 ramiprylatu wynosi 13-17 h dla dawek 5-10 mg, jest dłuższy w przypadku mniejszych dawek 1,25-2,5 mg. U pacjentów z niewydolnością nerek wydalanie ramiprylatu przez nerki się zmniejsza. Hydrochlorotiazyd jest diuretykiem tiazydowym. Prawdopodobnie działanie przeciwnadciśnieniowe polega na zmianie gospodarki sodem, zmniejszeniu objętości płynu międzykomórkowego i objętości osocza, zmniejszeniu oporu przepływu krwi przez naczynia nerkowe oraz zmniejszeniu wrażliwości naczyń na noradrenalinę i angiotensynę II. Początek działania przeciwnadciśnieniowego rozpoczyna się po 3-4 h i może trwać do 7 dni od zakończenia leczenia. Biodostępność wynosi 70%. W 40% wiąże się z białkami osocza. W 95% jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej. T0,5 wynosi 5-6 h. W niewydolności nerek T0,5 jest wydłużony. W badaniach klinicznych stwierdzono, że leczenie skojarzone ramiprylem i hydrochlorotiazydem powoduje większe obniżenie ciśnienia krwi niż stosowanie każdego z tych leków w monoterapii oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia hipokaliemii powodowanej przez sam diuretyk.
Skład
1 tabl. zawiera 5 mg ramiprylu i odpowiednio 25 mg hydrochlorotiazydu.
Działania niepożądane
Często: niedostateczna kontrola cukrzycy, zmniejszenie tolerancji glukozy, zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, nasilenie dny moczanowej, zwiększenie stężenia cholesterolu i (lub) triglicerydów we krwi spowodowane przez hydrochlorotiazyd, ból głowy, zawroty glowy pochodzenia ośrodkowego, kaszel nieproduktywny z łaskotaniem w gardle, zapalenie oskrzeli, zmęczenie, astenia. Niezbyt często: zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie liczby erytrocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, anoreksja, zmniejszenie apetytu, hipokaliemia, pragnienie spowodowane przez hydrochlorotiazyd, obniżony nastrój, apatia, lęk, nerwowość, zaburzenia snu (w tym senność), zawroty głowy pochodzenia obwodowego, parestezje, drżenie, zaburzenia równowagi, uczucie pieczenia, zaburzenia smaku, brak czucia smaku, zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek), szumy uszne, niedokrwienie mięśnia serca, w tym dławica piersiowa, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, obrzęki obwodowe, niedociśnienie tętnicze, hipotonia ortostatyczna, omdlenia, nagłe zaczerwienienie twarzy, zapalenie zatok przynosowych, duszność, niedrożność nosa z powodu przekrwienia błony śluzowej, zapalenie żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, dyskomfort w jamie brzusznej, dyspepsja, nieżyt żołądka, nudności, zaparcie zapalenie dziąseł spowodowane przez hydrochlorotiazyd, cholestatyczne lub cytolityczne zapalenie wątroby (zgon należy do rzadkich wyjątków), wzrost aktywności enzymów wątrobowych i (lub) zwiększenie stężenia bilirubiny sprzężonej, kamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego spowodowane przez hydrochlorotiazyd, obrzęk naczynioruchowy (niedrożność dróg oddechowych w wyniku obrzęku naczynioruchowego może w wyjątkowych przypadkach doprowadzić do zgonu), zapalenie skóry podobne do łuszczycy, nadmierna potliwość, wysypka, w szczególności plamisto-grudkowa, świąd, łysienie, bóle mięśni, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek, zwiększenie diurezy, zwiększenie stężenia mocznika i (lub) kreatyniny we krwi), przemijająca impotencja erekcyjna, ból w klatce piersiowej, gorączka. Bardzo rzadko: zwiększenie stężenia potasu we krwi spowodowane przez ramipryl, wymioty, aftowe zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, biegunka, bóle w nadbrzuszu, suchość w jamie ustnej. Częstość nieznana: niewydolność szpiku kostnego, neutropenia (w tym agranulocytoza, pancytopenia, eozynofilia), zagęszczenie krwi na skutek odwodnienia, reakcja anafilaktyczna lub anafilaktoidalna spowodowane przez ramipryl, albo reakcja anafilaktyczna na hydrochlorotiazyd, wzrost miana przeciwciał przeciwjądrowych, zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), zmniejszenie stężenia sodu we krwi, glikozuria, zasadowica metaboliczna, hipochloremia, hipomagnezemia, hiperkalcemia, odwodnienie spowodowane przez hydrochlorotiazyd, splątanie, niepokój, zaburzenia uwagi, niedokrwienie mózgu (w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny (TIA)) zaburzenia sprawności psychoruchowej, omamy węchowe, widzenie w kolorze żółtym, zmniejszenie wytwarzania łez powodowane przez hydrochlorotiazyd, ostra jaskra wtórna z zamkniętym kątem przesączania i (lub) ostra krótkowzroczność powodowana przez hydrochlorotiazyd, zaburzenia słuchu, zawał mięśnia sercowego, zakrzepica na skutek ciężkiego odwodnienia, zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja tkanek, objaw Raynauda, zapalenie naczyń krwionośnych, skurcz oskrzeli (w tym zaostrzenie astmy), alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, niekardiogenny obrzęk płuc spowodowany przez hydrochlorotiazyd, zapalenie trzustki (odnotowano wyjątkowo rzadkie przypadki zgonu pacjentów leczonych inhibitorami ACE), wzrost aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, zapalenie ślinianek spowodowane przez hydrochlorotiazyd, ostra niewydolność wątroby, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie hepatocytów, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa–Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło słoneczne, oddzielenie się płytki paznokciowej od łożyska, pęcherzykowata lub liszajowata osutka skórna lub wykwity na błonach śluzowych, pokrzywka, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) spowodowany przez hydrochlorotiazyd, bóle mięśni, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, sztywność mięśniowo-szkieletowa, tężyczka spowodowana przez hydrochlorotiazyd, nasilenie wcześniej występującego białkomoczu, śródmiąższowe zapalenie nerek spowodowane przez hydrochlorotiazyd, obniżenie libido, ginekomastia. Badania farmako-epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko rozwoju nowotworu skóry, który nie jest czerniakiem (rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy) przy stosowaniu zwiększonych skumulowanych dawek hydrochlorotiazydu.
Interakcje
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Ramipryl jest przeciwwskazany podczas przeprowadzania pozaustrojowych zabiegów prowadzących do kontaktu krwi z ujemnie naładowanymi powierzchniami, takimi jak hemodializa lub hemofiltracja z zastosowaniem niektórych błon wysoce przepuszczalnych (np. błony poliakrylonitrylowe) oraz aferezy lipoprotein o niskiej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu ze względu na podwyższone ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych - jeśli przeprowadzenie powyższych zabiegów jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie innego typu dializatorów lub leków hipotensyjnych innej klasy. Sole potasu, heparyna, leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, amilorid, triamteren) oraz inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi (w tym antagoniści angiotensyny II, trimetoprim, takrolimus, cyklosporyna) mogą zwiększać ryzyko hiperkaliemii (należy kontrolować stężenie potasu we krwi). Leki hipotensyjne i inne substancje o działaniu hipotensyjnym (np. azotany, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, ostre zatrucie alkoholem, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, trazosyna) zwiększają ryzyko hipotonii. Sympatykomimetyki i inne substancje wazopresyjne (np. izoproterenol, dobutamina, dopamina, epinefryna) mogą zmniejszać hipotensyjne działanie ramiprylu (należy kontrolować ciśnienie tętnicze). Jednoczesne stosowanie ramiprylu z allopurinolem, lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, prokainamidem, cytostatykami zwiększa ryzyko reakcji hematologicznych. Wydalanie litu może być zmniejszone przez inhibitory ACE. Równoczesne stosowanie diuretyków tiazydowych może dodatkowo zwiększać ryzyko toksyczności litu - nie zaleca się więc kojarzenia ramiprylu i hydrochlorotiazydu z litem. Podczas jednoczesnego stosowania ramiprylu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną mogą wystąpić reakcje hipoglikemiczne. Hydrochlorotiazyd może natomiast osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych. Szczególnie ścisłe monitorowanie glikemii zaleca się więc w początkowej fazie równoczesnego stosowania leków z obu grup. Podczas łącznego stosowania ramiprylu z lekami z grupy NLPZ (w tym kwasem salicylowym) należy uwzględnić możliwość zmniejszenia hipotensyjnego działania ramiprylu. Jednoczesne leczenie inhibitorami ACE i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek i hiperkaliemii. Działanie leków przeciwzakrzepowych może być słabsze podczas równoczesnego stosowaniu hydrochlorotiazydu. Podczas łącznego stosowania z kortykosteroidami, ACTH, amfoterycyną B, karbenoksolonem, preparatami lukrecji w dużych dawkach, środkami przeczyszczającymi (długotrwale stosowanymi) i inne leki zwiększającymi wydalanie potasu z moczem lub obniżającymi stężenie potasu we krwi zwiększa się ryzyko hipokaliemii. Działanie proarytmiczne preparatów naparstnicy, leków wydłużających odstęp QT i leków przeciwarytmiczne może się nasilać, a działanie przeciwarytmiczne - osłabiać, gdy jednocześnie występują zaburzenia elektrolitowe. Cholestyramina lub inne wymienniki jonowe podawane doustnie zmniejszają wchłanianie hydrochlorotiazydu (diuretyki sulfonamidowe należy przyjmować co najmniej godzinę przed takimi lekami lub 4-6 h po nich). Podczas stosowania preparatu z metylodopą istnieje możliwość wystąpienia hemolizy; z lekami typu kurary, działającymi rozkurczowo na mięśnie możliwość nasilenia i przedłużenia działania rozkurczowego. Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z solami wapnia i lekami zwiększającymi stężenie wapnia we krwi może wystąpić hiperkalcemia (tacy pacjenci wymagają ścisłego monitorowania stężenia wapnia); z karbamazepiną - hiponatremia. W przypadku odwodnienia wywołanego przez diuretyki, w tym hydrochlorotiazyd, wzrasta ryzyko wystąpienia ostrych zaburzeń czynności nerek podczas jednoczesnego podawania radiologicznych środków cieniujących zawierających jod, szczególnie, gdy podaje się duże dawki takich środków. Hydrochlorotiazyd zmniejsza wydalanie penicyliny i chininy. Heparyna może wpłynąć na wzrost stężenia potasu we krwi. Jednoczesne stosowanie inhibitorów mTOR (np.: temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus) lub wildagliptyny zwiększa ryzyko obrzęku naczynioruchowego. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE oraz inhibitorów obojętnej endopeptydazy (NEP), jak np. racekadotryl, zgłaszano zwiększenie ryzyka obrzęku naczynioruchowego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ramipryl, inne inhibitory ACE, hydrochlorotiazyd lub inne diuretyki tiazydowe, sulfonamidy lub pozostałe składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny, wywołany uprzednim stosowaniem inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II). Pozaustrojowe procedury lecznicze prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym. Istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki. Okres karmienia piersią. Ciężkie zaburzenia czynności nerek z klirensem kreatyniny 2).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
