Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Przeciwwskazania
- Działania niepożądane
Opis
Wskazania
- Nadciśnienie pierwotne.
- Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.
Dawkowanie
Nadciśnienie pierwotne
Zalecana dawka początkowa to ½ tabletki (2,5 mg torasemidu) leku Toradiur na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczyna się w pierwszym tygodniu stosowania, pełne działanie lecznicze osiągane jest po upływie do 12 tygodni leczenia. W przypadku braku normalizacji ciśnienia po upływie 12 tygodni leczenia dawką ½ tabletki (2,5 mg torasemidu) na dobę, dawkę można zwiększyć do 1 tabletki (5 mg torasemidu) na dobę.
Nie należy zwiększać dawki ponad jedną tabletkę (5 mg torasemidu) leku Toradiur na dobę, ponieważ nie spowoduje to dalszego obniżenia ciśnienia krwi.
Obrzęki i przesięki
Zalecana dawka początkowa to 1 tabletka (5 mg torasemidu) na dobę. Zazwyczaj taka sama dawka jest stosowana także jako dawka podtrzymująca.
W przypadku niezadowalającego działania leku oraz w zależności od stanu pacjenta, lekarz może zwiększyć dawkę do 2 tabletek (10 mg torasemidu) na dobę lub maksymalnie do 4 tabletek (20 mg torasemidu) na dobę.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Leczenie powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością, z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie jest wymagane modyfikowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Sposób podawania
Tabletki należy przyjmować rano, popijając niewielką ilością płynu. Lek można przyjmować
z posiłkiem lub bez posiłku. Tabletka ma linię podziału i można ją dzielić na równe dawki.
Spożycie posiłku nie ma wpływu na działanie leku Toradiur.
W trakcie leczenia lekiem Toradiur nie należy spożywać alkoholu
Działanie
Substancją czynną preparatu jest torasemid. Jest to substancja o silnym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Torasemid powoduje zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonów sodu i chloru, co skutkuje nasileniem wydalania sodu i chloru z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu. Torasemid nazywany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (tzw. pętli Henlego). Dodatkowo, działanie torasemidu prowadzi prawdopodobnie do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków.
Skład
Każda tabletka zawiera 10 mg torasemidu.
Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Przeciwwskazania
- zaburzenia czynności nerek z bezmoczem
· śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe
· niedociśnienie tętnicze
· zaburzenia rytmu serca.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.
Działania niepożądane
Często (występują u 1 do 10 osób na 100)
- zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej (zasadowica metaboliczna);
- kurcze mięśni (zwłaszcza na początku leczenia);
- podwyższenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi (triglicerydy, cholesterol);
- niedobór potasu (hipokaliemia), przy jednoczesnym stosowaniu diety ubogopotasowej, wymiotach,
biegunce, nadużyciu środków przeczyszczających, jak również u pacjentów z przewlekłymi
zaburzeniami czynności wątroby);
- w zależności od stosowanej dawki i długości leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodnoelektrolitowej, w szczególności zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia), utrata potasu
i sodu: hipokaliemia i (lub) hiponatremia;
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki,
zaparcia), szczególnie na początku leczenia;
- zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma-GT) we krwi;
- bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie (zwłaszcza na początku leczenia).
Niezbyt często (występują u 1 do 10 osób na 1 000)
- podwyższone stężenie mocznika, kreatyniny (składnik mięśni) i mocznika we krwi;
- u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu (np. z powodu przerostu gruczołu krokowego), może
nastąpić zatrzymanie moczu. W takich przypadkach oddawanie moczu jest utrudnione albo niemożliwe;
- suchość w jamie ustnej;
- drętwienie i uczucie zimna w kończynach (parestezje).
Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 osoby na 10 000)
- zmniejszona liczba krwinek (krwinek czerwonych i białych) oraz płytek krwi;
- reakcje alergiczne, na przykład świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, ciężkie alergiczne
reakcje skórne;
- w przypadku podawania dożylnego, w pojedynczych przypadkach nie można wykluczyć wystąpienia
ostrych, a nawet potencjalnie śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (wstrząs anafilaktyczny);
- powstawanie zakrzepów krwi w naczyniach (komplikacje zakrzepowo-zatorowe);
- stany splątania;
- niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie);
- zaburzenia w krążeniu wieńcowym lub mózgowym (w tym niedokrwienie mięśnia sercowego i
mózgu). Stany te mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca (arytmia), uczucia ucisku w obrębie klatki
piersiowej (dławica piersiowa), ostrego zawału mięśnia sercowego lub nagłej utraty przytomności
(omdlenia);
- zapalenie trzustki;
- zaburzenia widzenia;
- szumy uszne;
- utrata słuchu.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
