Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
OpisChoroby psychiczne przebiegające z pobudzeniem ruchowym i psychoruchowym, zespoły paranoidalne (schizofrenia). Leczenie wspomagające w niektórych towarzyszących objawach padaczki, niedorozwoju umysłowego, w depresji z niepokojem. W małych dawkach w zespołach lękowych (w pojedynczej wieczornej dawce w zaburzeniach snu). Nasilenie działania przeciwbólowego. Przygotowanie i pogłębienie znieczulenia ogólnego.
DziałanieSłaby lek neuroleptyczny z grupy fenotiazyny. Lewomepromazyna jest analogiem chlorpromazyny o silniejszym od chlorpromazyny działaniu hamującym na funkcje psychoruchowe. Działając na receptory dopaminergiczne we wzgórzu, podwzgórzu, układzie siatkówkowatym i limbicznym lewomepromazyna powoduje supresję bodźców czuciowych, zmniejszenie aktywności ruchowej i silną sedację; poza tym wywiera również antagonistyczne działanie na inne układy neuroprzekaźników (noradrenergiczny, serotoninergiczny, histaminergiczny, cholinergiczny). W rezultacie lewomepromazyna wywiera działanie przeciwwymiotne, przeciwhistaminowe, przeciwadrenergiczne i przeciwcholinergiczne. Pozapiramidowe objawy niepożądane są słabsze niż po silnych lekach neuroleptycznych. Związek jest silnym antagonistą α-adrenergicznym, ale wykazuje słabe działanie przeciwcholinergiczne. Lewomepromazyna podwyższa próg bólu (skuteczność przeciwbólowa jest podobna do morfiny) i powoduje efekt amnestyczny. Dzięki zdolności nasilania działania leków przeciwbólowych lek można stosować jako leczenie pomocnicze w silnych bólach ostrych i przewlekłych. Po podaniu doustnym lek osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 1-3 h. Jest intensywnie metabolizowany do metabolitów sprzężonych z siarczanem i glukuronianem, wydalanych następnie przez nerki. Niewielka część dawki (1%) wydala się z moczem i kałem w postaci niezmienionej. T0,5 eliminacji wynosi 15-30 h.
DawkowanieDoustnie. Dorośli. Leczenie należy zaczynać od małych dawek, które później można stopniowo zwiększać w zależności od tolerancji pacjenta na lek. Po osiągnięciu poprawy dawkę należy zmniejszyć do ustalanej indywidualnie dawki podtrzymującej. W psychozach dawka początkowa wynosi 25-50 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do dawki 150-250 mg na dobę (stosowanej w 2-3 dawkach podzielonych), a następnie po uzyskaniu efektów leczenia dawkę można zredukować do dawki podtrzymującej.
Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwieNadwrażliwość na substancję czynną, na fenotiazyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Podawanie jednocześnie z lekami hipotensyjnymi. Podawanie jednocześnie z inhibitorami MAO. Przedawkowanie środków działających depresyjnie na OUN (alkohol, środki do znieczulenia ogólnego, leki nasenne). Jaskra z wąskim kątem przesączania. Retencja moczu. Choroba Parkinsona. Stwardnienie rozsiane. Miastenia, porażenie połowicze. Ciężka kardiomiopatia (niewydolność serca). Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby. Istotna klinicznie hipotonia. Choroby układu krwiotwórczego. Porfiria. Karmienie piersią. Dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Skład1 tabl. powl. zawiera 25 mg lewomepromazyny (w postaci maleinianu). Lek zawiera laktozę.
Działania niepożądaneNajważniejszym i najczęściej spotykanym działaniem niepożądanym jest spadek ciśnienia krwi przy zmianie pozycji ciała na stojącą, co prowadzi do zawrotów głowy, osłabienia lub omdleń. Częstość nieznana: pancytopenia, agranulocytoza, leukopenia,, trombocytopenia, eozynofilia, reakcje anafilaktoidalne, obrzęk krtani, obrzęki obwodowe, astma, utrata masy ciała, niedobór witamin, nawrót objawów psychotycznych, katatonia, splątanie, dezorientacja, halucynacje wzrokowe, spowolnienie mowy, senność, napady padaczkowe, podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, objawy pozapiramidowe (dyskineza, dystonia, parkinsonizm, opistotonus, wygórowane odruchy), objawy z odstawienia (takie jak: nawrót objawów psychotycznych, pobudzenie, narastający niepokój, bezsenność, nudności, wymioty, bóle głowy, drżenia, zlewne poty i tachykardia), retinopatia barwnikowa, złogi w soczewce i rogówce, zespół Adamsa-Stokesa, wydłużenie odstępu QT (działanie proarytmiczne, arytmia typu torsade de pointes), tachykardia, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE), martwicze zapalenie jelit , wymioty, nudności, zaparcia, dyskomfort w jamie brzusznej, suchość w jamie ustnej, uszkodzenie wątroby (żółtaczka, zastój żółci), złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, rumień, nadwrażliwość na światło, wzrost pigmentacji skóry, trudności z oddawaniem moczu, zmiana zabarwienia moczu, zespół odstawienny u noworodków, mlekotok, zaburzenia miesiączkowania, bardzo rzadko nieprawidłowe skurcze macicy, złośliwy zespół neuroleptyczny, podwyższona temperatura ciała. U niektórych pacjentów przyjmujących leki z grupy fenotiazyny opisywano łagodne nowotwory przysadki, jednakże do ustalenia związku przyczynowo-skutkowego między tymi zdarzeniami wymagane są dalsze badania.
InterakcjeJednoczesne podawanie przeciwwskazane: leki przeciwnadciśnieniowe - ryzyko ciężkiej hipotonii; inhibitory MAO - możliwość przedłużonego działania lewomepromazyny i nasilenia objawów niepożądanych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z poniższymi lekami: leki o działaniu antycholinergicznym (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe blokujące receptor H1, niektóre leki przeciwparkinsonowe, atropina, skopolamina, sukcynylocholina) - może się nasilać działanie antycholinergiczne dając niedrożność porażenną, retencję moczu, jaskrę (po podawaniu jednocześnie ze skopolaminą występowały objawy pozapiramidowe); leki działające hamująco na OUN (narkotyki, środki do znieczulenia ogólnego, leki przeciwlękowe, sedatywno-nasenne, uspokajające, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) - nasilenie działania lewomepromazyny na OUN; leki o działaniu pobudzającym na OUN (np. pochodne amfetaminy) - działanie pobudzające zostaje osłabione; lewodopa - jej działanie zostaje osłabione; doustne leki przeciwcukrzycowe - zmniejsza się skuteczność tych leków i może wystąpić hiperglikemia; leki wydłużające odstęp QT (niektóre leki antyarytmiczne, antybiotyki makrolidowe, niektóre azolowe leki przeciwgrzybicze, cyzapryd, niektóre leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwhistaminowe, pośrednio leki moczopędne prowadzące do hipokaliemii) - leki mogą działać addycyjnie i zwiększać częstość występowania arytmii; dilewalol - poprzez wzajemne hamowanie metabolizmu leki te nawzajem nasilają swoje działanie, podczas jednoczesnego stosowania konieczne może okazać się zmniejszenie dawki jednego lub obydwu leków (nie można wykluczyć takiej samej interakcji z innymi lekami β-adrenolitycznymi); preparaty o działaniu fotouczulającym - uczulenie na światło może się nasilić; alkohol - zwiększa się działanie hamujące obu związków na OUN oraz zwiększa się prawdopodobieństwo pozapiramidowych objawów niepożądanych. Jednoczesne podawanie witaminy C zmniejsza niedobór witaminy związany z leczeniem preparatem.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
