Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Adres producenta
- Podmiot odpowiedzialny
OpisNadciśnienie tętnicze krwi lekkie lub umiarkowane (w monoterapii lub z innymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi). Zastoinowa niewydolność krążenia. Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękami.
DziałaniePreparat jest lekiem złożonym z dwóch leków moczopędnych: hydrochlorotiazydu i amilorydu. Hydrochlorotiazyd bezpośrednio wpływa na hamowanie zwrotnego transportu jonów sodowych w kanalikach dystalnych krętych, co w efekcie powoduje zwiększenie natriurezy i diurezy. Zwiększone wydalanie sodu pociąga za sobą wydalanie jonów potasu, wskutek zahamowania wymiany jonów sodu i potasu w kanalikach dystalnych, czemu zapobiega amiloryd znajdujący się w preparacie. Hydrochlorotiazyd, podobnie jak inne tiazydy, zwiększa wchłanianie zwrotne wapnia i zmniejsza jego wydalanie z moczem; zwiększa wydalanie jonów magnezowych; hamuje wydalanie kwasu moczowego, co może być przyczyną hiperurykemii. Wynikiem pozanerkowego działania hydrochlorotiazydu jest hiperglikemia występująca na czczo oraz nieprawidłowa krzywa glikemiczna po obciążeniu glukozą. Hydrochlorotiazyd powoduje niewielki spadek przesączania kłębuszkowego, co ogranicza jego zastosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Z przewodu pokarmowego wchłania się niecałkowicie. Działanie występuje zazwyczaj po 2 h i utrzymuje się przez 6-12 h, maksymalny efekt występuje po 3-6 h. Wydalany jest z moczem, głównie w postaci niezmienionej. Amiloryd jest diuretykiem oszczędzającym potas i nasilającym natriuretyczne, diuretyczne i hipotensyjne działanie hydrochlorotiazydu. Utrudnia wnikanie jonów wodorowych do nabłonków kanalików w dystalnej części nefronu, a tym samym hamuje przepływ tych jonów do miejsca ich wymiany na jony potasowe. W wyniku tego działania zmniejsza się reabsorpcja sodu i sekrecja potasu oraz jonów wodorowych. Wchłania się z przewodu pokarmowego w ok. 50%, pokarm zmniejsza jego wchłanianie do 30%. Po zastosowaniu dawki 20 mg Cmax występuje po 3-4 h. Wydalany jest z moczem, głównie w postaci niezmienionej.
DawkowanieDoustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: początkowo 2,5 mg+25 mg raz na dobę (1/2 tabl. Tialorid lub 1 tabl. Tialorid mite); w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 5 mg+50 mg na dobę (1 tabl. Tialorid lub 2 tabl. Tialorid mite) - jednorazowo lub w dwóch dawkach podzielonych. Zastoinowa niewydolność krążenia: początkowo 2,5 mg+25 mg na dobę (1/2 tabl. Tialorid lub 1 tabl. Tialorid mite), dawkę można stopniowo zwiększać; nie przekraczać dawki dobowej 10 mg+100 mg. Marskość wątroby: leczenie rozpoczyna się małymi dawkami, które stopniowo zwiększa się aż do uzyskania odpowiedniego działania moczopędnego; nie przekraczać dawki dobowej 10 mg+100 mg. Po ustąpieniu obrzęków należy zmniejszyć dawkę; dawka podtrzymująca może być mniejsza od dawki początkowej. Dzieci i młodzież: lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku dawkę należy dobierać w zależności od stanu czynności nerek i klinicznej reakcji na leczenie.
PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na amiloryd, hydrochlorotiazyd lub inne sulfonamidy. Hiperkaliemia (stężenie potasu w surowicy >5,5 mmol/l). Podwyższony poziom wapnia w surowicy. Stężenie mocznika we krwi >10 mmol/l, kreatyniny >130 µmol/l. Leczenie preparatami litu. Leczenie innymi lekami oszczędzającymi potas (np. triamteren, amiloryd). Stosowanie leków uzupełniających potas lub dieta bogata w potas (w ciężkich i opornych przypadkach hipokaliemii można stosować lek pod kontrolą). Ciężka niewydolność wątroby. Stan przedśpiączkowy w marskości wątroby. Ciężka niewydolność nerek. Bezmocz. Nefropatia cukrzycowa. Cukrzyca. stężenie mocznika we krwi >10 mmol/l lub stężenie keratyniny >130 µmol/l u pacjentów, u których nie można dostatecznie często i starannie monitorować stężenia elektrolitów i mocznika. Choroba Addisona. Okres karmienia piersią. Dzieci i młodzież <18 lat ze względu na brak informacji na temat bezpieczeństwa i skuteczności leczenia.
SkładAmiloride
Działania niepożądaneCzęstość nieznana: leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, reakcja anafilaktyczna, hiperkaliemia, zaburzenia równowagi elektrolitowej, odwodnienie, dna, hiperglikemia, bezsenność, nerwowość, zaburzenia pamięci, depresja, senność, zawroty głowy, bóle głowy, parestezje, osłupienie, niepokój ruchowy, przemijające zaburzenia widzenia, arytmie, tachykardia, zwiększenie toksyczności glikozydów naparstnicy, niedociśnienie, również ortostatyczne, choroba niedokrwienna serca, duszność, kaszel, zatkany nos, brak łaknienia, zaburzenie smaku, nudności, wymioty, skurcze, biegunka, zaparcia, bóle żołądka, krwawienia, uczucie pełności w jamie brzusznej, pragnienie, suchość w jamie ustnej, czkawka, zapalenie trzustki, świąd, wysypka, zaczerwienienie twarzy, obfite pocenie się, reakcje nadwrażliwości na światło, bóle kończyn, kurcze mięśni, bóle stawów, bóle w klatce piersiowej, bóle pleców, impotencja, zaburzenia w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, nietrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek, uczucie zmęczenia, osłabienie, znużenie, złe samopoczucie, gorączka, omdlenia. Badania farmako-epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko rozwoju nowotworu skóry, który nie jest czerniakiem (rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy) przy stosowaniu zwiększonych skumulowanych dawek hydrochlorotiazydu.
InterakcjeLek wykazuje synergistyczne działanie z chlorpropamidem, przez co zwiększa się ryzyko hiponatremii. Może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. Lek nasila działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych; podczas jednoczesnego stosowania z guanetydyną, metyldopą lub lekami blokującymi receptory adrenergiczne może wystąpić ciężka hipotonia ortostatyczna; należy zmniejszyć dawki tych leków. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE, z antagonistami receptora angiotensyny II, trilostanem, cyklosporyną lub takrolimusem zwiększa ryzyko hiperkaliemii; należy kontrolować stężenie potasu we krwi; leczenie diuretykami należy zakończyć na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami ACE, aby zapobiec hipotonii. Jednoczesne stosowanie z aminami presyjnymi (np. adrenaliną) zmniejsza reaktywność naczyniową na aminy. Jednoczesne stosowanie z solami litu zwiększa ich toksyczność, należy unikać jednoczesnego stosowania. Jednoczesne stosowanie z barbituranami, opioidami lub alkoholem, może nasilać niedociśnienie ortostatyczne. Równoczesne stosowanie hydrochlorotiazydu i NLPZ zwiększa ryzyko wystąpienia niewydolności nerek; NLPZ mogą zmniejszać diuretyczne, natriuretyczne i hipotensyjne działanie hydrochlorotiazydu; należy zachować ostrożnośc u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Cholestyramina i kolestypol zmniejszają wchłanianie tiazydów. Kortykosteroidy i ACTH mogą nasilać wywołaną przez tiazydy utratę elektrolitów, zwłaszcza potasu. Lek nasila zwiotczające mięśnie działanie leków z grupy tubokuraryny.
Adres producentaZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Podmiot odpowiedzialnyZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
