Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Lek jest wskazany w leczeniu uzupełniającym po pierwotnym leczeniu raka piersi oraz w leczeniu zaawansowanego raka piersi z przerzutami.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zwykle stosowana dawka wynosi 20-40 mg na dobę. Dawka 20 mg jest zazwyczaj wystarczająca. W leczeniu uzupełniającym raka piersi z dodatnim receptorem hormonalnym zaleca się obecnie co najmniej 5-letnią kurację. Nie ustalono jeszcze optymalnego czasu trwania leczenia. Szczególne grupy pacjentów.
Nie zaleca się stosowania u dzieci, gdyż nie ustalono u nich bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tamoksyfenu. Sposób podania. Lek należy przyjmować podczas posiłków, połykając tabletki w całości i popijając płynem.
Działanie
Syntetyczny związek niesteroidowy, wykazujący silne działanie antyestrogenne poprzez kompetycyjne blokowanie receptorów estrogenowych w tkankach docelowych. Posiada własną, niewielką wewnętrzną aktywność estrogenną. W komórkach docelowych wykryto także swoiste receptory dla tamoksyfenu, odmienne od receptorów estrogennych, mogące istnieć bez tych receptorów. Są to ciepłostałe białka. Zjawisko to jest prawdopodobnie odpowiedzialne za efekt działania leku nawet w komórkach receptorowo - ujemnych. Tamoksyfen hamuje mitozę komórek mających receptory dla estradiolu (receptorowo - dodatnie: ER(+)). Wrażliwość raka sutka na lek jest ściśle zależna od liczby ER w tkance, a wzrasta gdy komórki guza zawierają także receptory dla progesteronu. Rozpatruje się również bezpośredni efekt przeciwnowotworowy oraz możliwość hamowania wzrostu nowotworu przez wpływ na czynność układu podwzgórze - przysadka - jajnik. Ostatnio podnosi się również fakt blokowania syntezy czynnika wzrostu komórek raka przez antyestrogeny. Tamoksyfen zatrzymuje rozwój nowotworu w fazie G1 cyklu komórkowego. Po podaniu doustnym szybko się wchłania z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 4-7 h. Stałe, terapeutyczne stężenie leku we krwi można osiągnąć po okresie nasycenia wynoszącym około 4 tyg. przy dawce dziennej 40 mg leku. W około 98% wiąże się z albuminami. W wątrobie ulega hydroksylacji, demetylacji i sprzęganiu. Metabolity leku są mniej aktywne. Wydalane są z kałem. T0,5 wynosi 7 dni dla substancji podstawowej i 14 dni dla głównego metabolitu, jakim jest dezmetylotamoksyfen. Najlepiej leczeniu poddają się zmiany nowotworowe w tkankach miękkich, nieco gorzej - w kościach, a słabiej - w narządach miąższowych. W przerzutowym raku piersi całkowita lub częściowa regresja występuje w około 50-60% przypadków, jeśli w tkance nowotworowej znajdują się receptory estrogenowe i tylko w około 10% przypadków, gdy brak tych receptorów.
Skład
Lek zawiera substancję: tamoksyfen w dawce 20 mg
Działania niepożądane
Bardzo często: uderzenia gorąca, upławy,, krawienia z dróg rodnych, u pacjentek przed menopauzą - zaburzenia cyklu aż do całkowitego zahamowania miesiączkowania zatrzymanie płynów, nudności, wysypka skórna (w tym rzadko rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa - Johnsona, pęcherzyca). Często: w początkowym okresie leczenia ból kości i ból w okolicy tkanki objętej chorobą, , zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, przemijająca niedokrwistość, hiprkalcemia (u pacjentek z przerzutami do kości, zwłaszcza na początku leczenia), oszołomienie, ból głowy, zaburzenia widzenia (tylko częściowo odwracalne, często spowodowane zaćmą, zmętnieniem rogówki i (lub) retinopatią; ryzyko zaćmy zwiększa się wraz z czasem stosowania tamoksyfenu), incydenty niedokrwienia mózgu, kurcze nóg, zdarzenia zakrzepowo - zatorowe, w tym zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych, zator tętnicy płucnej (szczególnie w terapii skojarzonej z chemioterapeutykami), wymioty, biegunka, zaparcie, zmiany aktywności enzymów wątrobowych, stłuszczenie wątroby, łysienie, reakcje nadwrażliwości (w tym rzadko obrzęk naczynioruchowy), ból mięśni, świąd sromu, mięśniaki macicy, proliferacyjne zmiany endometrium (neoplazja, hiperplazja, polipy endometrium, rzadko endometrioza). Niezbyt często:leukopenia i przejściowa trombocytopenia, udar mózgu, śródmiąższowe zapalenie płuc, marskość wątroby, rak endometrium. Rzadko: agranulocytoza, neutropenia, neuropatia oczna, zapalenie nerwu ocznego (w nielicznych przypadkach z utratą wzroku), zapalenie naczyń skórnych, powiekszenie torbieli jajników, mięsak macicy (najczęściej mieszane złośliwe guzy pochodzące z przewodów Mullera), polipy bony śluzowej macicy. Bardzo rzadko: ciężka neutropenia i pancytopenia, ciężka hipertriglicerydemia (czasem z zapaleniem trzustki), cholestaza, zapalenie wątroby, żółtaczka, martwica/uszkodzenie komórek wątroby, niewydolność wątroby (niektóre przypadki zakończone zgonem), skórna postać tocznia rumieniowatego, porfiria skórna późna. Ryzyko raka endometrium wzrasta 2-4 krotnie wraz z wydłużeniem czasu leczenia tamoksyfenem, w porównaniu z kobietami nieleczonymi tym lekiem.
Interakcje
W trakcie leczenia tamoksyfenem nie należy stosować innych leków hormonalnych. Zwłaszcza zawierających estrogeny (np. doustne leki antykoncepcyjne) ze względu na możliwe wzajemne osłabienie działania. Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu i leków hamujących agregację płytek krwi może nasilić ryzyko krwawienia podczas ewentualnej fazy małopłytkowości. Tamoksyfen wzmaga działanie pochodnych kumaryny. Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu i doustnych leków przeciwzakrzepowych typu kumaryna, może doprowadzić do wydłużenia czasu protrombinowego i zaburzeń krzepnięcia. Stosowanie obydwu leków wymaga więc szczególnej kontroli parametrów krzepnięcia, zwłaszcza na początku leczenia. Jednoczesne stosowanie aminoglutetymidu może prowadzić do zmniejszenia stężenia tamoksyfenu w osoczu i osłabienia jego działania. Tamoksyfen i jego główne metabolity są silnymi inhibitorami oksydaz w układzie cytochromu P450. Nieznany jest wpływ tamoksyfenu na metabolizm i wydalanie innych leków cytotoksycznych aktywowanych przez te enzymy (np. cyklofosfamid). Podczas jednoczesnego podawania tamoksyfenu z lekami cytotoksycznymi częściej opisywano występowanie powikłań zakrzepowo-zatorowych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu i innych leków (np. ryfampicyny), które zwiększają aktywność izoenzymu CYP3A4 ze względu na możliwość zmniejszenia stężenia tamoksyfenu w surowicy. Opisano interakcję farmakokinetyczną z inhibitorami izoenzymu CYP2D6, prowadzącą do zmniejszenia stężenia w osoczu jednego z najważniejszych czynnych postaci leku, tzn. endoksyfenu o 65-75%. Obserwowano zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu podczas jednoczesnego stosowania z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI (tj. paroksetyna). Należy unikać jednoczesnego jego stosowania z silnymi inhibitorami aktywności CYP2D6 (tj. paroksetyna, fluoksetyna, chinidyna, cynakalcet lub bupropion). Nie wykazano większej skuteczności skojarzonego leczenia wspomagającego tamoksyfenem i inhibitorem aromatazy w porównaniu z tamoksyfenem w monoterapii.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka małopłytkowość, leukopenia lub hiperkalcemia. Ciąża.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
