Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.
Dawkowanie
Doustnie. Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest przestrzeganie odpowiedniej diety, regularne ćwiczenia fizyczne. Dawkowanie zależy od wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi i moczu. Dawka początkowa to 1 mg na dobę. Jeśli osiągnięta zostanie odpowiednia kontrola glikemii, dawkę tę należy stosować w leczeniu podtrzymującym. W przypadku braku zadowalającej kontroli, dawkę należy zwiększać stopniowo, na podstawie wyników kontroli glikemii, w 1-2 tygodniowych odstępach między kolejnymi wielkościami dawek, do dawki dobowej 2, 3 lub 4 mg glimepirydu. Dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobę daje lepsze wyniki tylko w wyjątkowych przypadkach. Max. zalecana dawka dobowa wynosi 6 mg. U pacjentów, u których po zastosowaniu max. dawki dobowej metforminy nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można zastosować leczenie skojarzone z glimepirydem. Utrzymując dawkę metforminy, leczenie skojarzone z glimepirydem rozpoczyna się od małych dawek, które zwiększa się do dawki max. w zależności od pożądanej kontroli stężenia glukozy. Leczenie skojarzone należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza. Zwykle pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest wystarczająca. W przypadku pominięcia dawki, nie należy zwiększać następnej dawki leku. Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po przyjęciu 1 mg glimepirydu na dobę oznacza możliwość kontroli glikemii wyłącznie za pomocą samej diety. Ponieważ poprawa kontroli cukrzycy związana jest z większą wrażliwością na insulinę, w czasie leczenia może zmniejszyć się zapotrzebowanie na glimepiryd. Z tego względu, aby zapobiec wystąpieniu hipoglikemii, konieczne jest, na pewnym etapie, rozważenie okresowego zmniejszenia dawki lub odstawienia leku. Zmiana dawkowania może być także konieczna w przypadku zmiany mc. lub trybu życia pacjenta oraz wystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii. Zastąpienie innych doustnych leków przeciwcukrzycowych preparatem leczniczym Symglic: należy wziąć pod uwagę dawkę oraz T0,5 poprzednio stosowanego leku. W przypadku niektórych leków, szczególnie leków przeciwcukrzycowych o długim okresie półtrwania (np. chlorpropamid), zaleca się zastosowanie kilkudniowego okresu „wymywania” leku z organizmu, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia reakcji hipoglikemicznych w wyniku wzajemnego nasilenia działania leków. Zalecana dawka początkowa glimepirydu wynosi 1 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi na leczenie, dawka glimepirydu może być stopniowo zwiększana, zgodnie z powyższymi zaleceniami. Zastąpienie insuliny preparatem Symglic: w wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może być zmiana leczenia na Symglic, która powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. Szczególne grupy pacjentów. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania glimepiridu u pacjentów w wieku poniżej 8 lat oraz istnieje niewiele danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów w wieku 8 - 17 lat w monoterapii. Ponieważ dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży są niewystarczające, nie zaleca się stosowania. Sposób podania. Doustnie - tabl. należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Zaleca się przyjmowanie leku na krótko przed lub w trakcie obfitego śniadania, lub gdy pominięto śniadanie na krótko przed lub w trakcie pierwszego głównego posiłku. Preparat dostępny jest w dawkach umożliwiających zastosowanie różnych schematów leczenia.
Działanie
Jest to doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Leki te stosuje się w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2 (dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Glimepiryd zwiększa uwalnianie insuliny przez komórki beta trzustki w odpowiedzi na fizjologiczny bodziec jakim jest glukoza. Mechanizm działania polega na wiązaniu glimepirydu z białkiem błonowym komórek beta co skutkuje zamknięciem kanału potasowego i depolaryzacją błony komórkowej. Depolaryzacja powoduje otwarcie kanałów wapniowych i napływ jonów wapnia do wnętrza komórki. Zwiększone stężenie wewnątrzkomórkowego wapnia staje się sygnałem do uwalniania insuliny. Glimepiryd działa także pozatrzustkowo co prowadzi do zwiększenia obwodowego zużycia glukozy. Stymuluje wychwyt glukozy poprzez komórki tkanki mięśniowej i tłuszczowej (zwiększa liczbę błonowych transporterów glukozy), stymuluje lipogenezę i glikogenogenezę. Zmniejsza także wychwyt insuliny przez wątrobę.
U chorych na cukrzycę skuteczna kontrola metaboliczna utrzymuje się przez 24 godziny po podaniu pojedynczej dawki. Po podaniu doustnym glimepiryd jest całkowicie wchłaniany, maksymalne stężenie we krwi uzyskiwane jest po około 2,5 godzinach. Wydalany zarówno z moczem jak i z kałem.
Skład
1 tabl. zawiera 6 mg glimepirydu. Preparat zawiera laktozę.Tabl. 6 mg zawierają żółcień pomarańczową.
Działania niepożądane
Rzadko: zmiany w obrazie krwi (trombocytopenia, leukopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, erytropenia, niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia) - zwykle ustępujące po odstawieniu leku; hipoglikemia. Bardzo rzadko: alergiczne zapalenie naczyń, łagodne reakcje nadwrażliwości (które mogą nasilać się do ciężkich reakcji przebiegających z dusznością, obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi i niekiedy wstrząsem), nudności, wymioty, biegunka, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, ból brzucha (prowadzące w bardzo rzadkich przypadkach do przerwania leczenia), zaburzenia czynności wątroby (np. cholestaza i żółtaczka), zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, hiponatremia. Częstość nieznana: ciężka małopłytkowość (trombocytopenia) z liczbą płytek krwi <10 000/µl, plamica małopłytkowa, nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy lub substancje pokrewne, przemijające zaburzenia widzenia (szczególnie w początkowym okresie leczenia, spowodowane zmianami stężenia cukru we krwi), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, reakcje nadwrażliwości skórnej (świąd, wysypka, pokrzywka, nadwrażliwość na światło).
Interakcje
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie.
Glimepiryd jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 2C9 cytochromu P450. Równoległe stosowanie leków, które hamują aktywność tego izoenzymu, takich jak np. flukonazol, znacząco zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na glimepiryd. Równoległe stosowanie leków, które zwiększają aktywność izoenzymu 2C9, takich jak np. ryfampicyna, może zmniejszać skuteczność działania preparatu.
Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków nasila hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii:
· insulina
· doustne leki przeciwcukrzycowe (np. metformina)
· fenylbutazon, oksyfenbutazon, azapropazon
· salicylany i kwas p-aminosalicylowy
· steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe
· chloramfenikol
· niektóre sulfonamidy długodziałające
· tetracykliny
· chinolony
· klarytromycyna
· leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, takie jak: warfaryna, fenprokumon, acenokumarol
· fenfluramina
· dizopiramid
· fibraty
· inhibitory konwertazy angitensyny (inhibitory ACE)
· inhibitory MAO
· fluoksetyna
· sulfinpirazon, probenecyd, allopurynol
· sympatykolityki
· mikonazol, flukonazol
· cyklofosfamid, trofosfamid, ifosfamid
· pentoksyfiliny (jedynie w przypadku dużych dawek podawanych pozajelitowo)
· trytokwalina.
Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków osłabia hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii:
· estrogeny, progestageny
· leki moczopędne (saluretyki, diuretyki tiazydowe)
· glikokortykosteroidy
· leki stosowane w leczeniu zaburzeń czynności tarczycy
· pochodne fenotiazyny, chlorpromazyna
· adrenalina i sympatykomimetyki
· kwas nikotynowy (duże dawki) i pochodne kwasu nikotynowego
· leki przeczyszczające (długotrwale stosowane)
· fenytoina
· diazoksyd
· glukagon
· barbiturany
· ryfampicyna
· acetazolamid.
Klonidyna, rezerpina, leki z grupy beta-blokerów, antagoniści receptora histaminowego H2 mogą powodować zarówno nasilenie, jak i osłabienie działania hipoglikemizującego. Objawy hipoglikemii mogą być osłabione lub zniesione przez równoczesne stosowanie: beta-blokerów, innych sympatykolityków, klonidyny, guanetydyny, rezerpiny. Glimepiryd może zarówno nasilać, jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny.
Spożywanie alkoholu może osłabiać lub nasilać hipoglikemizujące działanie preparatu w sposób nieprzewidywalny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na glimepiryd, inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Cukrzyca typu 1 (insulinozależna). Śpiączka cukrzycowa. Kwasica ketonowa. Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby (w przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek lub wątroby konieczna jest zmiana leku na insulinę).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
