Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
OpisLeczenie cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.
DziałanieDoustny lek hipoglikemizujący z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Glimepiryd działa głównie przez stymulowanie wydzielania insuliny przez komórki β trzustki. Ponadto zwiększa wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę oraz zmniejsza wychwyt insuliny przez wątrobę. Biodostępność podanego doustnie glimepirydu jest całkowita. Cmax we krwi występuje w ciągu ok. 2,5 h po podaniu. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi >99%. Średni T0,5 we krwi wynosi 5-8 h. Po podaniu dużych dawek obserwowano nieznaczne wydłużenie T0.5. Lek jest wydalany w 58% z moczem oraz w 35% z kałem. Zarówno w moczu, jak i w kale stwierdzono dwa metabolity - pochodzące prawdopodobnie z przemian w wątrobie (głównie przez CYP2C9): pochodną hydroksylową i pochodną karboksylową. Końcowe T0,5 tych metabolitów wynosiły odpowiednio 3-6 h i 5-6 h.
DawkowanieDoustnie. Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest przestrzeganie odpowiedniej diety, regularne ćwiczenia fizyczne. Dawkowanie zależy od wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi i moczu. Dawka początkowa to 1 mg na dobę. Jeśli osiągnięta zostanie odpowiednia kontrola glikemii, dawkę tę należy stosować w leczeniu podtrzymującym. W przypadku braku zadowalającej kontroli, dawkę należy zwiększać stopniowo, na podstawie wyników kontroli glikemii, w 1-2 tygodniowych odstępach między kolejnymi wielkościami dawek, do dawki dobowej 2, 3 lub 4 mg glimepirydu. Dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobę daje lepsze wyniki tylko w wyjątkowych przypadkach. Max. zalecana dawka dobowa wynosi 6 mg. U pacjentów, u których po zastosowaniu max. dawki dobowej metforminy nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można zastosować leczenie skojarzone z glimepirydem. Utrzymując dawkę metforminy, leczenie skojarzone z glimepirydem rozpoczyna się od małych dawek, które zwiększa się do dawki max. w zależności od pożądanej kontroli stężenia glukozy. Leczenie skojarzone należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza. Zwykle pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest wystarczająca. W przypadku pominięcia dawki, nie należy zwiększać następnej dawki leku. Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po przyjęciu 1 mg glimepirydu na dobę oznacza możliwość kontroli glikemii wyłącznie za pomocą samej diety. Ponieważ poprawa kontroli cukrzycy związana jest z większą wrażliwością na insulinę, w czasie leczenia może zmniejszyć się zapotrzebowanie na glimepiryd. Z tego względu, aby zapobiec wystąpieniu hipoglikemii, konieczne jest, na pewnym etapie, rozważenie okresowego zmniejszenia dawki lub odstawienia leku. Zmiana dawkowania może być także konieczna w przypadku zmiany mc. lub trybu życia pacjenta oraz wystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii. Zastąpienie innych doustnych leków przeciwcukrzycowych preparatem leczniczym Symglic: należy wziąć pod uwagę dawkę oraz T0,5 poprzednio stosowanego leku. W przypadku niektórych leków, szczególnie leków przeciwcukrzycowych o długim okresie półtrwania (np. chlorpropamid), zaleca się zastosowanie kilkudniowego okresu „wymywania” leku z organizmu, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia reakcji hipoglikemicznych w wyniku wzajemnego nasilenia działania leków. Zalecana dawka początkowa glimepirydu wynosi 1 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi na leczenie, dawka glimepirydu może być stopniowo zwiększana, zgodnie z powyższymi zaleceniami. Zastąpienie insuliny preparatem Symglic: w wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może być zmiana leczenia na Symglic, która powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. Szczególne grupy pacjentów. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania glimepiridu u pacjentów w wieku poniżej 8 lat oraz istnieje niewiele danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów w wieku 8 - 17 lat w monoterapii. Ponieważ dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży są niewystarczające, nie zaleca się stosowania. Sposób podania. Doustnie - tabl. należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Zaleca się przyjmowanie leku na krótko przed lub w trakcie obfitego śniadania, lub gdy pominięto śniadanie na krótko przed lub w trakcie pierwszego głównego posiłku. Preparat dostępny jest w dawkach umożliwiających zastosowanie różnych schematów leczenia.
Przeciwwskazania / Informacje o bezpieczeństwieNadwrażliwość na glimepiryd, inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Cukrzyca typu 1 (insulinozależna). Śpiączka cukrzycowa. Kwasica ketonowa. Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby (w przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek lub wątroby konieczna jest zmiana leku na insulinę).
Skład1 tabl. zawiera 3 mg glimepirydu. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądaneRzadko: zmiany w obrazie krwi (zbyt małe stężenie płytek krwi, granulocytów, wszystkich rodzajów krwinek, niedokrwistość hemolityczna), które zwykle ustępują po odstawieniu leku; hipoglikemia (niskie stężenie cukru we krwi). Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości mogą nasilać się do ciężkich reakcji przebiegających z dusznością, spadkiem ciśnienia tętniczego, niekiedy ze wstrząsem;alergiczne zapalenie naczyń; nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy lub pokrewne substancje chemiczne; nudności, wymioty, biegunka, ucisk lub wrażenie pełnego żołądka, ból brzucha; zaburzenie czynności wątroby (np. zastój żółci i żółtaczka), zapalenie wątroby, niewydolność wątroby; zmniejszenie stężenia sodu w surowicy. Ponadto mogą również wystąpić: przemijające zaburzenia widzenia, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia, spowodowane zmianami stężenia glukozy we krwi, Objawy alergii skórnej, takie jak świąd, wysypka i pokrzywka; nadwrażliwość na światło (bardzo rzadko). Zdolność koncentracji i szybkość reakcji chorych na cukrzycę może ulec osłabieniu na skutek hipoglikemii (zbyt niskie stężenie glukozy we krwi) lub hiperglikemii (zbyt wysokie stężenie glukozy we krwi), np. z powodu zaburzeń widzenia. Może to stwarzać zagrożenie w sytuacjach wymagających szczególnej koncentracji (np. prowadzenie pojazdu lub obsługiwanie maszyny).
InterakcjeDziałanie hipoglikemizujące glimepirydu może być nasilone lub osłabione przez inne preparaty przyjmowane jednocześnie z glimepirydem - z tego powodu stosowanie innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą (lub z przepisu) lekarza. Glimepiryd jest metabolizowany z udziałem cytochromu P450 2C9 (CYP2C9), w związku z tym na jego metabolizm ma wpływ jednoczesne stosowanie leków indukujących (np. ryfampicyna) lub hamujących (np. flukonazol) izoenzym CYP2C9. AUC glimepirydu zwiększa się ok. 2-krotnie podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu, który jest głównym potencjalnym inhibitorem izoenzymu CYP2C9. Nasilenie działania zmniejszającego stężenie glukozy we krwi, a co za tym idzie wystąpienie w niektórych przypadkach hipoglikemii może mieć miejsce w następstwie jednoczesnego przyjęcia jednego z następujących leków: fenylbutazonu, azapropazonu i oksyfenbutazonu; insuliny oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych, np. metforminy; salicylanów oraz kwasu p-aminosalicylowego; steroidów anabolicznych i męskich hormonów płciowych; chloramfenikolu, niektórych sulfonamidów o długotrwałym działaniu, tetracyklin, antybiotyków chinolonowych i klarytromycyny; leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny; fenfluraminy; dizopyramidu; fibratów; inhibitorów konwertazy angiotensyny; fluoksetyny, inhibitorów MAO; allopurynolu, probenecydu, sulfinpyrazonu; sympatykolityków; cyklofosfamidu, trofosfamidu i ifosfamidu; mikonazolu, flukonazolu; pentoksyfiliny (przy dużych dawkach podawanych pozajelitowo); trytokwaliny. Osłabienie działania obniżającego stężenie glukozy we krwi, a co za tym idzie wystąpienie w niektórych przypadkach zwiększenia stężenia glukozy we krwi może mieć miejsce w następstwie jednoczesnego przyjęcia jednego z następujących preparatów: estrogenów i progestagenów; saluretyków, diuretyków tiazydowych; leków stymulujących tarczycę, glukokortykosteroidów; pochodnych fenotiazyny, chlorpromazyny; adrenaliny i sympatykomimetyków; kwasu nikotynowego (w dużych dawkach) oraz pochodnych kwasu nikotynowego; leków przeczyszczających (długotrwałe stosowanie); fenytoiny, diazoksydu; glukagonu, barbituranów oraz ryfampicyny; acetazolamidu. Antagoniści receptora H2, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, klonidyna oraz rezerpina mogą prowadzić zarówno do nasilenia, jak i osłabienia działania hipoglikemizującego. Pod wpływem działania preparatów o działaniu sympatykolitycznym, takich jak leki blokujące receptory β-adrenergiczne, klonidyna, guanetydyna oraz rezerpina, osłabieniu lub zniesieniu mogą ulec objawy wywołanego hipoglikemią kompensacyjnego pobudzenia układu adrenergicznego. Spożywanie alkoholu może w nieprzewidywalny sposób nasilać lub osłabiać hipoglikemizujące działanie glimepirydu. Preparat może zarówno nasilać, jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
