Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Lek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym dorosłych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).
Dawkowanie
Wziewnie. Na jedną dawkę leczniczą składają się 2 inhalacje z inhalatora. Dorośli: 5 µg tiotropium i 5 µg olodaterolu, tj. 2 inhalacje raz dziennie o stałej porze. Nie należy stosować leku częściej niż raz dziennie. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów podeszłym wieku, u pacjentów niewielkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących stosowania olodaterolu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Doświadczenia dotyczące stosowania olodaterolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek są ograniczone; stężenie tiotropium we krwi zwiększa się wraz ze zmniejszeniem czynności nerek. Nie ma wskazań do stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat.
Działanie
Preparat do stosowania wziewnego zawierający długo działającego antagonistę receptorów muskarynowych (tiotropium) i długo działającego agonistę receptorów β2-adrenergicznych (olodaterol). Obie substancje czynne zapewniają addytywne rozszerzenie oskrzeli dzięki odmiennym mechanizmom działania. Bromek tiotropiowy w drogach oddechowych wiąże się kompetycyjnie i odwracalnie z receptorami M3 w mięśniach gładkich oskrzeli, przeciwdziałając cholinergicznemu (zwężającemu oskrzela) wpływowi acetylocholiny i prowadząc do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich oskrzeli. Działanie to jest zależne od dawki i utrzymuje się ponad 24 h. Stosowany wziewnie odznacza się wybiórczym, miejscowym działaniem na oskrzela. Olodaterol wykazuje wysokie powinowactwo i wysoką selektywność w stosunku do receptora β2-adrenergicznego. Aktywacja tych receptorów w drogach oddechowych powoduje stymulację wewnątrzkomórkowej cyklazy adenylowej, tj. enzymu, który pośredniczy w syntezie 3',5'-cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Podwyższone stężenie cAMP wywołuje rozszerzenie oskrzeli przez rozluźnienie komórek mięśni gładkich dróg oddechowych. Olodaterol charakteryzuje się o szybkim początkiem działania i czasem działania wynoszącym co najmniej 24 h. Podczas jednoczesnego podawania tiotropium i olodaterolu drogą wziewną, parametry farmakokinetyczne każdej z substancji są zbliżone do obserwowanych podczas podawania każdej z nich osobno. Ok. 33% podanej wziewnie dawki tiotropium ulega wchłonięciu do krążenia układowego (całkowita biodostępność roztworów podawanych doustnie wynosi 2-3%). Maksymalne stężenie tiotropium we krwi jest obserwowane 5-7 min po podaniu wziewnym. Tiotropium wiąże się w 72% z białkami osocza. Stopień biotransformacji jest mały. Po inhalacji przez chorego z POChP do stanu stacjonarnego z moczem wydala się 18,6% dawki, reszta to głównie niewchłonięty lek znajdujący się w jelitach i wydalany z kałem. Efektywny T0,5 tiotropium po przyjęciu wziewnym u pacjentów z POChP wynosi od 27-45 h. Całkowita biodostępność olodaterolu po inhalacji wynosi ok. 30% (po podaniu doustnym <1%). Olodaterol osiąga maksymalne stężenie we krwi po 10–20 min od inhalacji. Olodaterol wiąże się w 60% z białkami osocza. Jest metabolizowany przez bezpośrednią glukuronizację i O-demetylację ugrupowań metoksy oraz sprzęganie. Spośród sześciu zidentyfikowanych metabolitów jedynie niesprzężony produkt demetylacji ulega wiązaniu do β2-receptorów; ten metabolit nie jest jednak wykrywalny we krwi po przewlekłym stosowaniu w postaci inhalacji w zalecanej dawce terapeutycznej. Izoenzymy CYP2C9 i CYP2C8, z niewielkim udziałem CYP3A4, biorą udział w O-demetylacji olodaterolu; izoformy urydyny glikozylotransferazy difosforanowej: UGT2B7, UGT1A1, 1A7 i 1A9 biorą udział w tworzeniu glukuronidów olodaterolu. Po podaniu wziewnym wydalanie olodaterolu w niezmienionej postaci z moczem w okresie przed przyjęciem kolejnej dawki w stanie stacjonarnym wynosi 5-7% dawki. Stężenie olodaterolu we krwi po podaniu wziewnym spada w sposób wielofazowy z T0,5 wynoszącym ok. 45 h.
Skład
Lek zawiera substancję: olodaterol + tiotropium (bromek tiotropium) w dawce 2,5 mcg + 2,5 mcg
Działania niepożądane
Zapalenie nosogardzieli, odwodnienie, zawroty głowy, bezsenność, ból głowy, niewyraźne widzenie, jaskra, podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, migotanie przedsionków, kołatanie serca, tachykardia, częstoskurcz nadkomorowy, nadciśnienie tętnicze, kaszel, dysfonia, krwawienie z nosa, zapalenie krtani, zapalenie gardła, skurcz oskrzeli, zapalenie zatok, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, zapalenie dziąseł, nudności, kandydoza jamy ustnej i gardła, niedrożność jelit, porażenna niedrożność jelit, próchnica, dysfagia, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, reakcje nadwrażliwości, zatrzymanie moczu. Należy także wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia działań niepożądanych charakterystycznych dla agonistów receptorów β-adrenergicznych, które nie zostały wymienione powyżej, takich jak: arytmia, niedokrwienie mięśnia sercowego, dusznica bolesna, niedociśnienie, drżenie, nerwowość, skurcze mięśni, zmęczenie, złe samopoczucie, hipokaliemia, hiperglikemia i kwasica metaboliczna.
Interakcje
Stosowanie z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu POChP, takimi jak sympatykomimetyki rozszerzające oskrzela lub kortykosteroidy wziewne, nie powoduje interakcji o znaczeniu klinicznym. Nie zaleca się stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu przeciwcholinergicznym. Jednoczesne podanie innych leków adrenergicznych (samodzielnie lub jako element terapii skojarzonej) może nasilać działania niepożądane. Stosowanie z pochodnymi ksantyny, steroidami lub lekami moczopędnymi z grupy nieoszczędzającej potasu może nasilać hipokaliemię. Inhibitory MAO, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub inne leki wydłużające odstęp QTc mogą nasilać wpływ preparatu na układ sercowo-naczyniowy. Halogenowe środki anestetyczne mogą nasilać działanie agonistów receptorów β-adrenergicznych na układ sercowo-naczyniowy. Leki blokujące receptory β2-adrenergiczne mogą osłabiać lub antagonizować działanie olodaterolu; można rozważyć podanie kardioselektywnych β-blokerów, jednak z zachowaniem ostrożności. Flukonazol (modelowy inhibitor CYP2C9) nie wpływa na ogólnoustrojową ekspozycję na olodaterol. Ketokonazol (silny inhibitor P-gp i CYP3A4) zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na olodaterol o ok. 70%; dostosowanie dawki preparatu nie jest konieczne. Olodaterol nie hamuje aktywności enzymów CYP ani substancji transportujących leki w stężeniach we krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na atropinę lub jej pochodne (np. ipratropium, oksytropium) albo którykolwiek składnik preparatu.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
