Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie cukrzycy typu 2 u dorosłych, szczególnie u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą przestrzegania diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Lek może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną.
Dawkowanie
Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
W monoterapii lub leczeniu skojarzonym z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi początkowo zwykle 500–850 mg 2–3 razy na dobę, w czasie posiłku lub po nim. Po 10–15 dniach lekarz dostosuje dawkowanie na podstawie wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może zapobiegać wystąpieniu działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego. Dawka maksymalna wynosi 3 g na dobę w 3 dawkach podzielonych.
W leczeniu skojarzonym z insuliną zwykle 500–850 mg 2–3 razy na dobę. Lekarz dostosuje dawkę insuliny na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi.
Lekarz może także zalecić preparat w celu zastąpienia innych dotychczas stosowanych doustnych leków przeciwcukrzycowych. Należy wówczas, zgodnie z zaleceniami lekarza, odstawić poprzednio stosowany lek i zastosować metforminę. Należy postępować ściśle według zaleceń lekarza.
U osób w podeszłym wieku lekarz ustali dawkę na podstawie parametrów czynności nerek. W tej grupie wiekowej konieczna jest regularna kontrola czynności nerek.
Dzieci po 10. roku życia i młodzież:
W monoterapii lub leczeniu skojarzonym z insuliną: początkowo zwykle 500–850 mg 1 raz na dobę, w czasie posiłku lub po nim; po 10–15 dniach lekarz dostosuje dawkę na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może zapobiec wystąpieniu działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Maksymalna zalecana dawka wynosi 2 g na dobę w 2–3 dawkach podzielonych.
Dorośli:
Zapobieganie cukrzycy typu 2 u dorosłych ze stanem przedcukrzycowym: w monoterapii początkowo 850 mg 1 raz na dobę w czasie posiłku lub po nim; następnie zgodnie z zaleceniami lekarza, zwykle 500–850 mg 2 razy na dobę w czasie posiłku lub po nim.
Podczas leczenia należy przestrzegać diety i podejmować wysiłek fizyczny.
Czy można stosować Siofor w okresie ciąży i karmienia piersią?
Działanie
Doustny lek przeciwcukrzycowy. Lek zmniejszający stężenie glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący).
Substancją czynną preparatu jest metformina. Jest to doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy pochodnych biguanidu. Leki te stosuje się w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2 (dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Metformina zmniejsza wytwarzanie glukozy w wątrobie poprzez hamowanie procesów glukoneogenezy i glikogenolizy, zwiększa obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie oraz opóźnia jelitowe wchłanianie glukozy. Nasila wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu oraz zwiększa zdolności transportowe białek odpowiedzialnych za transport glukozy przez błonę komórkową. Metformina nie pobudza wydzielania insuliny i tym samym nie powoduje hipoglikemii. Stabilizuje masę ciała lub wpływa na jej umiarkowane zmniejszenie. Korzystnie wpływa na metabolizm lipidów (zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL oraz stężenie trójglicerydów). U dorosłych z nadwagą, stosowana jako lek pierwszego rzutu zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań związanych z cukrzycą.
Po podaniu doustnym postaci o natychmiastowym uwalnianiu maksymalne stężenie metforminy we krwi uzyskiwane jest po około 2,5 godzinach. Stacjonarne stężenie leku w osoczu ustala się po upływie 24–48 godzin leczenia. Metformina nie jest metabolizowana w wątrobie, wydalana z moczem w postaci niezmienionej. W przypadku zaburzeń czynności nerek wydalanie metforminy zmniejsza się, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia w osoczu.
Skład
Preparat zawiera substancję: metformina w dawce 850 mg.
Działania niepożądane
Jak każdy lek, również Siofor 500, -850, -1000 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często występują: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha i utrata apetytu; objawy te występują częściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie. Aby je zminimalizować, zaleca się stopniowe zwiększanie dawki oraz przyjmowanie leku w 2–3 dawkach podzielonych, podczas posiłku lub po posiłku. Często możliwe zaburzenia smaku. Bardzo rzadko kwasica mleczanowa, poważne powikłanie metaboliczne, które może wystąpić na skutek kumulacji metforminy; może prowadzić do zgonu, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku (czynnikami sprzyjającymi rozwojowi tego powikłania są: źle kontrolowana cukrzyca, kwasica ketonowa, długotrwałe głodzenie, nadmierne spożywanie alkoholu, niewydolność wątroby i niedotlenienie tkanek z jakiegokolwiek powodu). Bardzo rzadko: reakcje skórne (rumień, świąd, pokrzywka), zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 oraz jej stężenia w surowicy (może to prowadzić do niedokrwistości megaloblastycznej). Ponadto możliwe nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych lub zapalenie wątroby ustępujące po odstawieniu leku. W leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwcukrzycowymi może wystąpić hipoglikemia.
Interakcje
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie.
W przypadku ostrego zatrucia alkoholem zwiększa się ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, zwłaszcza w przypadku głodzenia, niedożywienia i niewydolności wątroby. Podczas leczenia metforminą należy unikać spożywania alkoholu i przyjmowania preparatów zawierających alkohol.
Donaczyniowe podawanie środków kontrastowych zawierających jod może być przyczyną niewydolności nerek, co może skutkować kumulacją metforminy zwiększając ryzyko kwasicy mleczanowej. Stosowanie preparatu powinno zostać przerwane przed badaniem i wznowione nie wcześniej niż po upływie 48 godzin po badaniu, pod warunkiem potwierdzenia przez lekarza prawidłowej czynności nerek. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarz. Nie wolno przerywać stosowania preparatu bez zalecenia lekarza.
Glikokortykosteroidy (stosowane ogólnie lub miejscowo), sympatykomimetyki (w tym beta2 mimetyki) i leki moczopędne mogą wykazywać działanie przeciwstawne do metforminy, tj. hiperglikemizujące. Podczas ich stosowania należy częściej kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę leku przeciwcukrzycowego w okresie stosowania ww. leków i ponownie, po zakończeniu ich stosowania.
Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) mogą zmniejszać stężenie glukozy we krwi; konieczne jest dostosowanie przez lekarza dawki metforminy w okresie leczenia tymi preparatami i ponownie, po zakończeniu ich stosowania.
Leki moczopędne, zwłaszcza diuretyki pętlowe (np. furosemid), mogą zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej skutkiem możliwego zaburzenia czynności nerek.
Leki w postaci kationów (np. ranolazyna, cymetydyna) mogą współzawodniczyć z metforminą o ten sam system transportu w kanalikach nerkowych, upośledzając wzajemnie swoje wydalanie (możliwe zwiększenie stężenia leku we krwi).
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Nie można także stosować preparatu w przypadku:
·kwasicy ketonowej związanej z cukrzycą
·stanu przedśpiączkowego w cukrzycy
·zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 60 ml/min)
·ostrych stanów wiążących się z ryzykiem zaburzenia czynności nerek, takich jak: odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs
·badań radiologicznych wymagających donaczyniowego podawania preparatów kontrastujących zawierających jod
·ostrych lub przewlekłych chorób mogących spowodować niedotlenienie tkanek, takich jak: niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs
·niewydolności wątroby, ostrego zatrucia alkoholem, choroby alkoholowej.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
