Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Systematyczne leczenie astmy oskrzelowej, gdy zalecane jest jednoczesne stosowanie długo działającego β2-mimetyku i wziewnego kortykosteroidu: u pacjentów, u których objawów astmy nie można opanować mimo stosowania kortykosteroidu wziewnego oraz krótko działającego β2-mimetyku stosowanego doraźnie lub u pacjentów, u których objawy astmy można opanować kortykosteroidem wziewnym i długo działającym β2-mimetykiem. Ponadto Seretide Dysk wskazany jest do objawowego leczenia pacjentów z POChP z FEV1 <60% wartości należnej (przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela) z powtarzającymi się zaostrzeniami w wywiadzie, u których utrzymują się istotne objawy choroby pomimo regularnego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.
Dawkowanie
Dorośli i młodzież po 12. roku życia:
2 inhalacje preparatu Seretide 50 (25 mikrogramów salmeterolu + 50 mikrogramów flutykazonu) 2 razy na dobę
lub
2 inhalacje preparatu Seretide 125 (25 mikrogramów salmeterolu + 125 mikrogramów flutykazonu) 2 razy na dobę
lub
2 inhalacje preparatu Seretide 250 (25 mikrogramów salmeterolu + 250 mikrogramów flutykazonu) 2 razy na dobę.
Preparat Seretide nie jest przeznaczony do stosowania w początkowym leczeniu łagodnej astmy. Krótkotrwałe stosowanie preparatu może być wskazane jako leczenie początkowe przewlekłej, umiarkowanej postaci astmy. W tym przypadku zaleca się następujące dawkowanie: 1 inhalacja preparatu Seretide 50 (25 mikrogramów salmeterolu + 50 mikrogramów flutykazonu) 2 razy na dobę. Preparat Seretide 50 nie jest odpowiedni do stosowania w przypadku ciężkiej postaci astmy.
Lekarz zawsze dąży do stosowania najmniejszej dawki zapewniającą skuteczną kontrolę objawów astmy. Jeżeli uzyska się dobrą kontrolę objawów astmy lekarz może zalecić zmniejszenie częstości stosowania preparatu do podania jeden raz na dobę lub podjąć próbę leczenia preparatem zawierającym tylko kortykokosteroid.
Nie ma konieczności dostosowywana dawek u osób w podeszłym wieku oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek.
Dzieci po 4. roku życia:
2 inhalacje preparatu Seretide 50 (25 mikrogramów salmeterolu + 50 mikrogramów flutykazonu) 2 razy na dobę. Jest to zarazem dawka maksymalna dopuszczona do stosowania u dzieci.
Przyjmowanie dawek przez dzieci powinno przebiegać pod kontrolą osoby dorosłej.
Jeżeli uzyska się dobrą kontrolę objawów astmy lekarz może zalecić zmniejszenie częstości stosowania preparatu do podania jeden raz na dobę.
Aby ułatwić stosowanie preparatu można stosować komorę inhalacyjną, szczególnie u małych dzieci, lub u dzieci mających trudności w przeprowadzeniu poprawnej inhalacji.
Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci do 4. roku życia i dlatego jego stosowanie w tej grupie wiekowej nie jest zalecane.
Działanie
Preparat zawiera propionian flutykazonu i salmeterol, substancje o różnych mechanizmach działania. Propionian flutykazonu podawany wziewnie w zalecanych dawkach wywiera silne przeciwzapalne działanie w obrębie płuc, którego wynikiem jest zmniejszenie nasilenia objawów i częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej, bez wywoływania działań niepożądanych typowych podczas leczenia ogólnie działającymi kortykosteroidami. Salmeterol jest wybiórczym, długo działającym β2-agonistą, o długim łańcuchu bocznym, który wiąże się z miejscem pozareceptorowym. Powoduje dłużej trwające (przynajmniej 12 h) rozszerzenie oskrzeli w porównaniu do zalecanych dawek krótko działających β2-agonistów. W czasie jednoczesnego podawania propionianu flutykazonu i salmeterolu właściwości farmakokinetyczne poszczególnych substancji czynnych preparatu pozostają bez zmian w porównaniu do podawania ich oddzielnie. Całkowita biodostępność propionianu flutykazonu po podaniu wziewnym wynosi ok. 10-30% dawki nominalnej, w zależności od typu użytego inhalatora. Wchłanianie ogólnoustrojowe odbywa się głównie z płuc i jest początkowo szybkie, a następnie powolne. Wiązanie z białkami osocza wynosi 91%. Jest szybko metabolizowany przez układ enzymatyczny CYP3A4 do nieaktywnej pochodnej kwasu karboksylowego. T0,5 wynosi ok. 8 h. Większa część dawki wydalana jest z kałem w postaci niezmienionej i metabolitu, 5% dawki wydalane jest z moczem. Salmeterol działa miejscowo w płucach.
Skład
Lek zawiera substancję: flutykazon (propionian flutykazonu) + salmeterol w dawce 50 mcg + 25 mcg
Działania niepożądane
Bardzo często: ból głowy, zapalenie części nosowej gardła. Często: kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, hipokaliemia, podrażnienie gardła, chrypka, bezgłos, zapalenie zatok, łatwiejsze siniaczenie, kurcze mięśni, złamania pourazowe, bóle stawów, bóle mięśni. Niezbyt często: skórne reakcje nadwrażliwości, duszność, hiperglikemia, lęk, zaburzenia snu, drżenia, zaćma, kołatanie serca, tachykardia, migotanie przedsionków, choroba niedokrwienna serca. Rzadko: kandydoza przełyku, obrzęk naczynioruchowy (głównie obrzęk twarzy, jamy ustnej i gardła), objawy ze strony układu oddechowego (skurcz oskrzeli), reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), Zespół Cushinga, cushingoidalne rysy twarzy, zahamowanie czynności kory nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zmiany zachowania (w tym nadpobudliwość psychoruchowa i drażliwość - głównie u dzieci), jaskra, zaburzenia rytmu serca (w tym częstoskurcz nadkomorowy oraz skurcze dodatkowe), paradoksalny skurcz oskrzeli. Częstość nieznana: depresja, agresja (głównie u dzieci), nieostre widzenie. Odnotowane objawy niepożądane występujące podczas leczenia β2-mimetykami, takie jak: drżenia mięśni, kołatanie serca i bóle głowy, były przemijające i ulegały złagodzeniu w czasie regularnego stosowania. W celu zmniejszenia możliwości wystąpienia zarówno chrypki, jak i kandydozy jamy ustnej i gardła, należy płukać wodą jamę ustną i (lub) szczotkować zęby po zastosowaniu leku. Objawową kandydozę jamy ustnej i gardła należy leczyć miejscowymi lekami przeciwgrzybiczymi, kontynuując leczenie preparatem.
Interakcje
Leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą osłabiać lub antagonizować działanie salmeterolu. Zarówno leki wybiórczo, jak i niewybiórczo blokujące receptory β-adrenergiczne nie powinny być stosowane u pacjentów z astmą, chyba że istnieją inne przyczyny uzasadniające ich zastosowanie. Stosowanie β2-agonistów może wywołać potencjalnie ciężką hipokaliemię. Szczególną ostrożność zaleca się w ostrych, ciężkich przypadkach astmy, ponieważ to działanie może być nasilone przez jednoczesne leczenie pochodnymi ksantyny, steroidami i lekami moczopędnymi. Jednoczesne stosowanie innych leków działających na receptory β-adrenergiczne może potencjalnie spowodować działanie addycyjne. Propionian flutykazonu. Po podaniu wziewnym stężenia leku we krwi są małe w wyniku nasilonego metabolizmu "pierwszego przejścia" oraz dużego klirensu osoczowego, zależnego od aktywności CYP3A4 w przewodzie pokarmowym i wątrobie - znaczące klinicznie interakcje propionianu flutykazonu są mało prawdopodobne. Rytonawir (bardzo silny inhibitor CYP3A4) podawany w dawce 100 mg 2 razy na dobę zwiększa kilkaset razy stężenie propionianu flutykazonu we krwi, w wyniku czego dochodzi do znaczącego zmniejszenia stężenia kortyzolu we krwi (odnotowano przypadki zespołu Cushinga i zahamowania czynności kory nadnerczy) - należy unikać stosowania takiego skojarzenia, chyba że korzyść przewyższa ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Przy jednoczesnym stosowaniu silnych inhibitorów CYP3A (np. ketokonazol, itrakonazol, leki zawierające kobicystat) i umiarkowanych inhibitorów CYP3A (np. erytromycyna) występuje zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na propionian flutykazonu oraz zwiększenie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań kortykosteroidów. Salmeterol. Ketokonazol zwiększa stężenie salmeterolu we krwi; istnieje zwiększone ryzyko występowania objawów ogólnoustrojowych. Nie zaobserwowano klinicznie znaczących zmian ciśnienia tętniczego krwi, częstości bicia serca, stężenia glukozy i stężenia potasu we krwi. Jednoczesne podawanie z ketokonazolem nie powodowało wydłużenia T0,5 salmeterolu ani nie zwiększyło kumulacji po podaniu wielokrotnym. Należy unikać jednoczesnego stosowania salmeterolu z ketokonazolem, chyba że korzyści przeważają nad potencjalnym zwiększeniem ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych salmeterolu. Wydaje się prawdopodobne, że podobne ryzyko interakcji dotyczy również innych silnych inhibitorów CYP3A4 (np. itrakonazolu, telitromycyny, rytonawiru). Przy jednoczesnym stosowaniu erytromycyny (inhibitor CYP3A4 o umiarkowanej sile działania) i salmeterolu występuje nieistotne statystycznie zwiększenie ekspozycji na salmeterol, nie występują poważne działania niepożądane.
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosuj tego preparatu do przerwania ostrego napadu duszności! W przypadku ostrego napadu duszności zastosuj lek o szybszym początku działania (np. salbutamol). Nie należy stosować preparatu u dzieci przed ukończeniem 4. roku życia.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
