Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Adres producenta
- Podmiot odpowiedzialny
OpisLek jest wskazany w leczeniu zastępczym nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w tym produkcie złożonym, ale w oddzielnych produktach.
DziałanieLeczenie nadciśnienia tętniczego u osób, u których uzyskano właściwą kontrolę ciśnienia za pomocą amlodypiny i ramiprylu stosowanych jednocześnie w postaci dwóch odrębnych preparatów, w takich samych dawkach jak dawka zawarta w preparacie złożonym. Dorośli. P.o. 1 kaps. 1 ×/d, o stałej porze, niezależnie od posiłku. Kapsułek nie wolno rozgryzać ani żuć. Preparat nie jest odpowiedni do rozpoczynania leczenia. Jeżeli konieczna jest zmiana dawki, należy oddzielnie dostosować dawkę poszczególnych substancji czynnych, a po określeniu dawek można zastosować preparat złożony. U osób przyjmujących leki moczopędne należy zachować ostrożność, monitorować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. W przypadku zaburzeń czynności wątroby leczenie ramiprylem rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim; dawka maks. ramiprylu wynosi 2,5 mg/d. U chorych z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagane dostosowanie dawki amlodypiny; dawkę ramiprylu należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny; szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta. U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikowania dawki amlodypiny, należy jednak zmniejszyć dawkę początkową ramiprylu; zalecana jest ostrożność podczas dostosowywania dawki. Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży do 18. rż. ze względu na brak badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa.
DawkowanieDoustnie. Dorośli: 1 kaps. raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg ramiprylu + 10 mg amlodypiny. Nie należy rozpoczynać leczenia nadciśnienia tętniczego preparatem złożonym. Dawka obydwu substancji czynnych powinna zostać ustalona indywidualnie dla każdego pacjenta w celu właściwej kontroli ciśnienia tętniczego. Jeśli konieczna okaże się zmiana dawkowania, należy indywidualnie dostosować dawkę amlodypiny i ramiprylu, a po określeniu nowych dawek można zastosować lek złożony w odpowiedniej dawce. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem można rozpocząć wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza, a maksymalna dawka ramiprylu wynosi 2,5 mg na dobę, dlatego tego leku złożonego nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się stosowanie mniejszej dawki początkowej, należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki; nie zaleca się stosowania leku złożonego u pacjentów w bardzo podeszłym wieku lub wyniszczonych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w celu określenia optymalnej dawki początkowej i podtrzymującej, dawkę ramiprylu i amlodypiny należy dostosowywać oddzielnie; ten lek złożony jest zalecany wyłącznie u pacjentów, u których podczas ustalania dawki podtrzymującej ramiprylu optymalna okazała się dawka nie mniejsza niż 5 mg. Dobową dawkę ramiprylu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy określić na podstawie klirensu kreatyniny (CCr): CCr >60 ml/min - nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej (2,5 mg na dobę), maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg; CCr 30-60 ml/min - nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej (2,5 mg na dobę), maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg; CCr 10 -Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku złożonego u dzieci i młodzieży; brak zaleceń dotyczących dawkowania. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, codziennie o tej samej porze, z posiłkiem lub bez posiłku. Kapsułek nie wolno żuć ani rozgryzać.
PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na inhibitory ACE, pochodne dihydropirydyny lub którykolwiek składnik preparatu, wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny), zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. znaczne zwężenie zastawki aorty), niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po przebytym zawale serca, obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub wywołany stosowaniem inhibitora ACE albo antagonisty receptora angiotensyny II), pozaustrojowe metody leczenia, w których krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami, istotne zwężenie obu tętnic nerkowych lub tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki, II i III trymestr ciąży, niedociśnienie tętnicze, niestabilność hemodynamiczna, równoległe stosowanie z aliskirenem u osób z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2 pc.).
SkładAmlodipine
Działania niepożądaneRamipryl. Często: hiperkaliemia, ból i zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenia, suchy i drażniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, duszność, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, dyskomfort w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, wysypka (w szczególności grudkowo-plamkowa), kurcze mięśni, ból mięśni, ból w klatce piersiowej, zmęczenie. Niezbyt często: eozynofilia, jadłowstręt, zmniejszenie apetytu, obniżony nastrój, niepokój, nerwowość, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia snu (w tym senność), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, parestezje, utrata smaku, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie), niedokrwienie mięśnia serca (w tym dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego), tachykardia, arytmia, kołatanie serca, obrzęki obwodowe, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), skurcz oskrzeli (w tym nasilenie astmy), przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki (w wyjątkowych przypadkach zgony), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu (w tym zapalenie błony śluzowej żołądka), zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) zwiększenie stężenia bilirubiny sprzężonej, obrzęk naczynioruchowy (w wyjątkowych przypadkach obturacja dróg oddechowych wnikająca z obrzęku naczynioruchowego może doprowadzić do zgonu), świąd, nadmierna potliwość, ból stawów, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), zwiększone wydalanie moczu, nasilenie istniejącego białkomoczu, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, przemijające zaburzenia erekcji, osłabione libido, gorączka. Rzadko: zmniejszenie liczby leukocytów (w tym neutropenia i agranulocytoza), zmniejszenie liczby erytrocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek, splątanie, drżenie, zaburzenia równowagi, zapalenie spojówek, zaburzenia słuchu, szumy uszne, zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja, zapalenie naczyń krwionośnych, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątroby, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, onycholiza, osłabienie. Bardzo rzadko: nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: niewydolność szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, zwiększone miano przeciwciał przeciwjądrowych, hiponatremia, zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH), zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zaburzenia uwagi, niedokrwienie mózgu (w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny), zaburzenia zdolności psychoruchowych, uczucie pieczenia, zaburzenia węchu, objaw Raynauda, aftowe zapalenie jamy ustnej, ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby cholestatyczne lub cytolityczne (bardzo rzadko zakończone zgonem), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, złuszczające zapalenie skóry, pęcherzykowata lub liszajowata osutka skórna lub błon śluzowych, łysienie, ginekomastia. Amlodypina. Często: senność, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), ból głowy, kołatanie serca, uderzenia gorąca, nudności, ból brzucha, obrzęk kostek, obrzęk, zmęczenie. Niezbyt często: bezsenność, zmiany nastroju (w tym niepokój), depresja, omdlenia, drżenie, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie), szumy uszne, niedociśnienie tętnicze, duszność, nieżyt błony śluzowej nosa, wymioty, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka i zaparcie), suchość błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, plamica, przebarwienia skóry, nadmierna potliwość, świąd, wysypka, wykwity, ból stawów, ból mięśni, kurcze mięśni, ból pleców, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, osłabienie, ból, złe samopoczucie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Rzadko: splątanie. Bardzo rzadko: leukopenia, trombocytopenia, reakcje alergiczne, hiperglikemia, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatie obwodowe (w wyjątkowych przypadkach - zespół pozapiramidowy), zawał mięśnia sercowego, arytmia (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków), zapalenie naczyń krwionośnych, kaszel, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł, żółtaczka, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (najczęściej z cholestazą), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: zaburzenia pozapiramidowe, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.
InterakcjeRamipryl. W takcie leczenia inhibitorem ACE przeciwwskazane jest stosowanie pozaustrojowych metod leczenia prowadzących do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, np. dializa lub hemofiltracja z użyciem niektórych błon o dużej przepuszczalności (np. błon poliakrylonitrylowych) i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu (zwiększone ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych) - jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć użycie błon dializacyjnych innego typu lub zastosować lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy. Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA), np. poprzez zastosowanie ramiprylu z antagonistą angiotensyny II lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii, zaburzeń czynności nerek oraz chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Stosowanie ramiprylu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniem czynności nerek (GFR 2). Ramiprylu oraz antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Także u innych pacjentów podwójna blokada układu RAA nie jest zalecana, a jeżeli takie skojarzenie leków jest konieczne, leczenie powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów oraz ciśnienia krwi. Podczas jednoczesnego stosowania ramiprylu z solami potasu, heparyną, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas i innymi lekami zwiększające stężenie potasu we krwi (w tym antagoniści angiotensyny II, takrolimus, cyklosporyna, trimetoprim oraz trimetoprim w skojarzeniu z sulfametoksazolem - kotrimoksazol) może wystąpić hiperkaliemia - jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne, należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Stosowanie ramiprylu z lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. diuretyki) i innymi lekami, które mogą obniżać ciśnienie krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna oraz alkohol w dużej ilości) zwiększa ryzyko niedociśnienia. Sympatykomimetyki i inne substancje o działaniu wazopresyjnym (np. izoproterenol, dobutamina, dopamina, adrenalina) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu - zaleca się monitorowanie ciśnienia tętniczego. Równoczesne stosowanie ramiprylu z allopurynolem, lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, prokainamidem, cytostatykami i innymi lekami, które mogą wpływać na morfologię krwi zwiększa prawdopodobieństwo reakcji hematologicznych. Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu i w ten sposób nasilać jego toksyczność - stężenie litu we krwi musi być monitorowane. Podczas jednoczesnego podawania inhibitorów ACE i doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny może wystąpić hipoglikemia - zaleca się monitorowanie stężenia glukozy we krwi. NLPZ (w tym z kwas acetylosalicylowy w dawkach przeciwzapalnych) osłabiają działanie hipotensyjnego ramiprylu, ponadto zwiększa się ryzyko hiperkaliemii oraz niewydolności nerek. Stosowanie ramiprylu z inhibitorami mTOR (np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus), wildagliptyną lub inhibitorami obojętnej endopeptydazy - NEP (racekadotryl) może zwiększać się ryzyko obrzęku naczynioruchowego - należy zachować ostrożność. Amlodypina. Silne lub umiarkowane inhibitory CYP3A4, m.in.: inhibitory proteazy, azolowe leki przeciwgrzybicze, antybiotyki makrolidowe (erytromycyna lub klarytromycyna), werapamil lub diltiazem mogą zwiększać ekspozycję na amlodypinę, z ryzykiem niedociśnienia - w trakcie jednoczesnego stosowania wskazana jest kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki amlodypiny, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. W czasie leczenia amlodypiną nie należy spożywać soku grejpfrutowego/grejpfruta, ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności amlodypiny i nasilenia działania hipotensyjnego. Induktory CYP3A4, m.in. ryfampicyna, ziele dziurawca mogą zmieniać jej stężenie w osoczu - zachować ostrożność podczas terapii skojarzonej, jak i po jej zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki. Stosowanie z dantrolenem (wlew) zwiększa ryzyko hiperkaliemii - zaleca się unikanie jednoczesnego podawania amlodypiny u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej. Jednoczesne stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych z amlodypiną nasila działanie hipotensyjne. Amlodypina może zwiększać stężenie takrolimusu we krwi - należy monitorować stężenie takrolimusu we krwi i dostosowywać jego dawkę, o ile zajdzie taka potrzeba. Może zwiększać minimalne stężenie cyklosporyny u pacjentów po przeszczepieniu nerki (średnio o 0-40%) - należy monitorować stężenie cyklosporyny, a jeśli to konieczne zmniejszyć jej dawkę. Jednoczesne stosowanie wielokrotnych dawek 10 mg amlodypiny z 80 mg symwastatyny prowadziło do 77% zwiększenia ekspozycji na symwastatynę w porównaniu do symwastatyny stosowanej w monoterapii - podczas jednoczesnego stosowania należy zmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę. Amlodypina nie wpływa na farmakokinetykę: atorwastatyny, digoksyny, warfaryny.
Adres producentaZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Podmiot odpowiedzialnyZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
