Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Nadciśnienie tętnicze.
Dawkowanie
Doustnie. Dawka powinna być dostosowana indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta i wartości ciśnienia tętniczego krwi. Nadciśnienie. Zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg. U pacjentów z nadciśnieniem nerkowo-naczyniowym, zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej, leczonych preparatami moczopędnymi lub z niewydolnością nerek, dawkę początkową należy zmniejszyć. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20-40 mg/dobę. U niektórych pacjentów oczekiwane zmniejszenie ciśnienia tętniczego występuje po 2-4 tyg. leczenia dawkami podtrzymującymi. Maksymalna dawka stosowana w długotrwałych, kontrolowanych badaniach klinicznych wynosiła 80 mg/dobę, ale jej stosowanie nie powodowało zwiększenia skuteczności leczenia. U pacjentów leczonych jednocześnie lekami moczopędnymi, o ile to możliwe, podawanie leku moczopędnego należy przerwać na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem. U pacjentów, którzy nie mogą odstawić leku moczopędnego, leczenie lizynoprylem należy rozpoczynać od dawki 5 mg - należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi do czasu wystąpienia oczekiwanego obniżenia i dodatkowo przez jedną godzinę. Kolejne dawki lizynoprylu należy określić na podstawie wartości ciśnienia. U pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym zaleca się podanie mniejszej jednorazowej dawki początkowej, wynoszącej 2,5 mg lub 5 mg. Później dawkę dobową można stopniowo zwiększać dostosowując ją do wartości ciśnienia tętniczego. Niewydolność serca. Lizynopryl można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i preparatami naparstnicy. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę, rano. Dawka podtrzymująca wynosi 5-20 mg raz na dobę. U pacjentów z niskim ciśnieniem skurczowym (3 mg/dl) należy zastosować małe dawki początkowe wynoszące 2,5 mg/dobę podawane pod ścisłym nadzorem lekarskim. Wczesna faza zawału serca. U wydolnych hemodynamicznie pacjentów leczenia lizynoprylem należy rozpocząć w ciągu 24 h od wystąpienia zawału serca. Pierwsza, jednorazowa dawka wynosi 5 mg. Po 24 h należy ponownie podać 5 mg, a po 48 h dawkę 10 mg. Następnie należy kontynuować podawanie leku w dawce 10 mg raz na dobę przez 6 tyg. W skojarzeniu z lizynoprylem należy podawać (jeśli nie ma przeciwwskazań) leki zwykle stosowane w zawale serca: przeciwzakrzepowe, zapobiegające agregacji płytek, β-adrenolityczne. Pacjenci z niskim ciśnieniem skurczowym krwi (≤120 mmHg) powinni na początku leczenia lub przez pierwsze 3 dni od wystąpienia zawału przyjmować dawkę dobową wynoszącą 2,5 mg. Jeżeli w ciągu pierwszych 6 tyg. leczenia wystąpi hipotonia (ciśnienie skurczowe ≤100 mmHg) należy zmniejszyć jednorazową dawkę podtrzymującą do 5 mg lub 2,5 mg na dobę. Jeśli wystąpi długotrwała i nasilona hipotonia (ciśnienie skurczowe Nefropatia cukrzycowa. U pacjentów z nadciśnieniem i cukrzycą insulinozależną (typu 2) oraz z początkową nefropatią dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę i może zostać zwiększona do 20 mg na dobę, w celu uzyskania ciśnienia rozkurczowego Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Przy ustalaniu dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy uwzględnić klirens kreatyniny: 31-70 ml/min - dawka początkowa 5-10 mg na dobę; 10-30 ml/min - dawka początkowa 2,5-5 mg na dobę; Dzieci. Nadciśnienie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 16 lat. Dzieci o mc. od 20 do 50 kg: dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 20 mg/dobę. Dzieci o mc. ≥50 kg: dawka początkowa 5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 40 mg/dobę. Nie badano dawkowania >0,61 mg/kg mc. (lub > 40 mg) u dzieci i młodzieży. U dzieci z upośledzoną czynnością nerek, należy rozważyć podanie mniejszej dawki początkowej lub wydłużenie przerw między dawkami. Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR 2). Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, mniej więcej o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłku.
Działanie
Inhibitor konwertazy angiotensyny. Mechanizm działania lizynoprylu polega na hamowaniu aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron poprzez zablokowanie aktywności enzymu konwertującego angiotensynę I w naczynioskurczową angiotensynę II. Zahamowanie aktywności konwertazy angiotensyny powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w osoczu, co prowadzi do zmniejszonego działania skurczowego na naczynia i zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Po podaniu doustnym lizynopryl wchłania się z przewodu pokarmowego w ok. 25%. Jednoczesne spożywanie posiłków nie wpływa na wchłanianie leku. Maksymalne stężenie we krwi występuje po 7 h. Podczas podawania wielokrotnego, efektywny okres półtrwania leku wynosi około 12,6 h. Lizynopryl prawdopodobnie nie wiąże się z białkami osocza. Nie jest metabolizowany i jest wydalany z moczem w postaci niezmienionej. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wydalanie lizynoprylu zmniejsza się w zależności od stopnia upośledzenia czynności nerek. U pacjentów z marskością wątroby wchłanianie lizynoprylu jest zmniejszone, jednak wskutek zmniejszonego klirensu, ekspozycja na lek zwiększa się o ok. 50% w porównaniu do osób zdrowych. U pacjentów z niewydolnością krążenia zwiększa się wartość AUC, ale zmniejsza się wchłanianie preparatu. U pacjentów w podeszłym wieku zwiększa się wchłanianie i wartość AUC.
Skład
1 tabl. zawiera 10 mg lizynoprylu.
Działania niepożądane
Często: ból głowy, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, objawy ortostatyczne (w tym niedociśnienie), kaszel, biegunka, wymioty, zaburzenia czynności nerek. Niezbyt często: zmiany nastroju, parestezje, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia smaku, zaburzenia snu, zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo-mózgowy (prawdopodobnie wtórne do nadmiernego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka), kołatanie serca, tachykardia, objaw Raynauda, zapalenie błony śluzowej nosa, nudności, ból brzucha, niestrawność, wysypka, świąd, impotencja, znużenie, osłabienie, hiperkaliemia oraz zwiększenie stężenia mocznika, stężenia kreatyniny lub aktywności enzymów wątrobowych we krwi, hiperkaliemia. Rzadko: splątanie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy), pokrzywka, łysienie, mocznica, ostra niewydolność nerek, ginekomastia, hiponatremia, zwiększenie stężenie bilirubiny we krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu. Bardzo rzadko: hipoglikemia, skurcz oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie trzustki, obrzęk naczynioruchowy jelit, miąższowe lub cholestatyczne zapalenie wątroby, żółtaczka i niewydolność wątroby, nadmierna potliwość, pęcherzyca, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, oliguria lub anuria, ostry ból brzucha, zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość, trombocytopenia, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, choroby autoimmunologiczne. Częstość nieznana: dna, obniżone libido, depresja, senność, udar, dławica piersiowa, zaburzenia rytmu serca, uczucie duszności, nacieki na płucach, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból gardła, anoreksja, zaparcie, wzdęcie, nadwrażliwość na światło, chłoniak rzekomy skóry, zakażenie dróg moczowych, ból w klatce piersiowej, zaczerwienienie, omdlenie, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), niewyraźne widzenie, ból pleców, ból stawów, kurcze mięśni, ból karku. Opisywano złożony zespół objawów, który może obejmować jeden lub więcej objawów, takich jak gorączka, zapalenie naczyń, bóle mięśniowe, ból i zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, zwiększone OB, eozynofilia, leukocytoza, wysypka, nadwrażliwość na światło lub inne objawy dermatologiczne. Profil bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym jest porównywalny do profilu obserwowanego u dorosłych.
Interakcje
Leki moczopędne nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe lizynoprylu. Nadmierne spożycie soli może osłabić przeciwnadciśnieniowe działanie leku. Lizynopryl może spowalniać wydalanie litu (należy regularnie kontrolować stężenie litu w surowicy i w razie potrzeby zmniejszyć jego dawkę). Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas lub zamienników soli kuchennej zawierających potas może powodować zwiększenie stężenia potasu w surowicy (należy zachować ostrożność i często kontrolować stężenie potasu w surowicy). Niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym kwas acetylosalicylowy w dawce ≥3 g/dobę) mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe lizynoprylu; u osób z zaburzeniami czynności nerek przyjmujących inhibitory ACE mogą powodować nasilenie czynności nerek. Jednoczesne stosowanie niektórych leków znieczulających, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i leków przeciwpsychotycznych z inhibitorami ACE może spowodować dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi. Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. Jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i leków przeciwcukrzycowych (insulin, doustnych leków hipoglikemizujacych) może nasilać działanie obniżające stężenie glukozy we krwi z ryzykiem hipoglikemii. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego działania jest większe w ciągu pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Leki immunosupresyjne (leki cytostatyczne, ogólnoustrojowo działające kortykosteroidy) zwiększają ryzyko wystąpienia leukopenii. Środki do znieczulenia ogólnego nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe lizynoprylu (możliwa hipotonia). Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Rzadko zgłaszano występowanie reakcji z objawami jak po podaniu azotanów (zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie) u pacjentów leczonych solami złota w iniekcjach (sodu aurotiojabłczan) jednocześnie z inhibitorem ACE, w tym także lizynoprylem. U pacjentów przyjmujących jednocześnie inhibitor mTOR (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus) może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lizynopryl, pozostałe składniki preparatu lub inne inhibitory ACE. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie spowodowany stosowaniem inhibitorów ACE. Wrodzony lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Ciąża i okres karmienia piersią. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR 2).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
