Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Objawy z dolnych dróg moczowych związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 kaps. na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami nerek, z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tamsulosyny u dzieci i młodzieży. Nie ma wyraźnych wskazań do stosowania leku u dzieci. Sposób podania. Lek należy przyjmować po śniadaniu lub po pierwszym posiłku danego dnia. Kapsułkę należy połknąć w całości, nie należy jej rozgryzać ani żuć, ponieważ powoduje to zaburzenie zdolności do zmodyfikowanego uwalniania substancji czynnej.
Działanie
Wybiórczy i kompetycyjny antagonista postsynaptycznych receptorów adrenergicznych α1, a szczególnie podtypów α1A i α1D. Tamsulosyna powoduje rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej. Zwiększa maksymalny przepływ cewkowy moczu. Zmniejsza niedrożność dzięki rozkurczowi mięśniówki gładkiej gruczołu krokowego i cewki moczowej, zmniejszając objawy związane z oddawaniem moczu. Ponadto zmniejsza objawy częstego oddawania moczu - podrażnienia pęcherza. Zmniejszenie objawów z napełniania i opróżniania pęcherza moczowego utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Tamsulosyna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, biodostępność jest prawie całkowita, pokarm zmniejsza wchłanianie leku. Po przyjęciu jednorazowej dawki tamsulosyny (po posiłku) maksymalne stężenie we krwi występuje po ok. 6 h. Stan równowagi zostaje osiągnięty do 5. dnia po wielokrotnym podaniu leku. Tamsulosyna wiąże się z białkami osocza w ok. 99%. Jest metabolizowana w wątrobie i wydalana głównie z moczem w postaci metabolitów, ok. 9% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T0,5 po jednorazowym przyjęciu preparatu po posiłku wynosi ok. 10 h, w stanie równowagi ok. 13 h.
Skład
1 kaps. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny (oraz 0,0353 mg żółcieni pomarańczowej, 0,0013 mg czerwieni koszenilowej, 0,0008 mg błękitu brylantowego i 0,0019 mg azorubiny).
Działania niepożądane
Często: zawroty głowy, zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny, brak wytrysku. Niezbyt często: ból głowy, kołatanie serca, niedociśnienie ortostatyczne, wysięk z nosa, zaparcie, biegunka, nudności, wymioty, wysypka, świąd, pokrzywka, osłabienie. Rzadko: omdlenia, obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, bolesny wzwód. Częstość nieznana: niewyraźne widzenie, upośledzenie wzroku, krwawienie z nosa, suchość w ustach, rumień wielopostaciowy, zapalenie skóry. Po wprowadzeniu leku do obrotu podczas operacji zaćmy u pacjentów leczonych tamsulosyną odnotowano występowanie zespołu małej źrenicy, znanego jako śródoperacyjny zespół wiotkiej soczewki (IFIS). Ponadto po wprowadzeniu preparatu do obrotu odnotowano także: migotanie przedsionków, arytmię, tachykardię i duszności.
Interakcje
Nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego podawania z atenololem, enalaprylem, nifedypiną lub teofiliną. Jednoczesne stosowanie preparatu z cymetydyną powoduje zwiększenie, a z furosemidem zmniejszenie stężenia tamsulosyny we krwi (zmiany stężeń mieszczą się w granicach terapeutycznych, dlatego dostosowanie dawkowania nie jest konieczne). In vitro diazepam, propranolol, trichlorometiazyd, chlormadinon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, simwastatyna i warfaryna nie wpływały na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w surowicy krwi. Tamsulosyna nie zmienia w osoczu stężeń niezwiązanych frakcji leków, takich jak: diazepam, propranolol, trichlorometiazyd i chlormadinon. Diklofenak i warfaryna mogą zwiększać szybkość eliminacji tamsulosyny. Jednoczesne podawanie tamsolusyny chlorowodorku z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (np. ketokonazolem) może prowadzić do zwiększenia ekspozycji na tamsulosynę. Jednoczesne podawanie tamsulozyny chlorowodorku z paroksetyną, silnym inhibitorem CYP2D6 powodowało zwiększenie Cmax i AUC tamsulosyny, jednak te wartości nie były klinicznie istotne. Tamsulosynę należy ostrożnie stosować w połączeniu z silnymi i umiarkowanie silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. U pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnością metaboliczną cytochromu CYP2D6, tamsulosyny nie należy podawać jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Jednoczesne podawanie innych antagonistów receptora α1-adrenergicznego może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną (w tym polekowy obrzęk naczynioruchowy) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego krwi w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
