Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie nadciśnienia tętniczego.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania preparatu ustala lekarz. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Działanie
Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne: losartan i hydrochlorotiazyd. Losartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II lub sartanami. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na blokowaniu receptorów angiotensyny II co uniemożliwia ich wiązanie z angiotensyną II i hamuje jej działanie (leki z tej grupy często oznaczane są skrótem ARB, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin II Receptor Blockers). Agiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie losartanu, podobnie jak innych sartanów, skutecznie przeciwdziała efektom działania angiotensyny II i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. W odróżnieniu od leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartany nie nasilają efektów zależnych od bradykininy, np. kaszlu. Sartany stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego.
Drugą substancją czynną preparatu jest hydrochlorotiazyd, diuretyk tiazydowy o działaniu moczopędnym, zwiększający objętość wydalanego moczu. Powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Utrata potasu z moczem jest mniej nasilona w obecności losartanu. Działanie tiazydów prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.
Działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3.– 4. tygodni od rozpoczęcia stosowania preparatu.
Skład
Lek zawiera substancję: hydrochlorotiazyd + losartan w dawce 25 mg + 100 mg
Działania niepożądane
Zawroty głowy, niedociśnienie, ból głowy, biegunka, zaburzenia smaku, suchy kaszel, bóle mięśni, świąd i wysypka skórna. Rzadko mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek, zwiększenie stężenia potasu we krwi. Lek może w niewielkim lub umiarkowanym stopniu wpływać na sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn (szczególnie w początkowym okresie leczenia).
Interakcje
Preparat może powodować zwiększenie stężenia oraz nasilać toksyczne działanie soli litu. Nie zaleca się równoległego stosowania preparatów litu.
Nie zaleca się równoległego stosowania losartanu z preparatami zwiększającymi stężenie potasu. Równoległe stosowanie tych leków (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
Nie zaleca się skojarzonego stosowania różnych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron. Dlatego nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i inhibitorów ACE lub aliskirenu, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Flukonazol oraz ryfampicyna powodują zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu losartanu we krwi, choć nie wiadomo czy ma to znaczenie kliniczne.
W niżej opisanych przypadkach wymagane jest zachowanie ostrożności.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, indometacyna, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku.
Preparat może nasilać działanie stosowanych równolegle innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. inhibitorów ACE, beta-blokerów, antagonistów wapnia) lub leków mogących obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, barbiturany, przeciwpsychotyczne, opioidy, baklofen, amifostyna). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego oraz niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne.
Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Metforminę należy stosować ostrożnie, ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej, możliwej w związku ze stosowaniem hydrochlorotiazydu.
Leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol) mogą zmniejszać wchłanianie preparatu z przewodu pokarmowego.
Kortykosteroidy, ACTH mogą nasilać niedobory elektrolitów, szczególnie potasu.
Preparat może osłabić oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.
Preparat może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).
Ponieważ preparat może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi, konieczne może być dostosowanie dawek leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpyrazon, allopurynol). Możliwe też zwiększenie częstości występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą nasilać działanie tiazydowych leków moczopędnych poprzez zmniejszenie motoryki przewodu pokarmowego.
Preparat może nasilać toksyczne działanie na szpik kostny leków cytotoksycznych takich jak: cyklofosfamid, metotreksat.
Jeżeli równolegle stosowane są duże dawki salicylanów, preparat może nasilać toksyczne działanie salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy.
Bardzo rzadko preparat stosowany z metylodopą może przyczynić się do rozwoju niedokrwistości hemolitycznej.
Cyklosporyna może zwiększać ryzyko powikłań typu dny moczanowej, skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi.
Preparat może powodować hipokaliemię lub hipomagnezemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych i leków przeciwarytmicznych. U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.
Równoległe stosowanie preparatu z lekami powodującymi utratę potasu (np. kortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, karbenoksolonem, ACTH, penicyliną G, kwasem salicylowym i jego pochodnymi, lekami przeczyszczającymi, niektórymi lekami moczopędnymi) może zwiększać ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi) i nasilać ją. Należy monitorować stężenie potasu we krwi.
Jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niżej wymienionymi lekami, które mogą spowodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes należy zachować ostrożność z powodu ryzyka wystąpienia hipokaliemii (zalecana jest regularna kontrola stężenia potasu we krwi oraz badanie EKG). Hipokaliemia zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes:
· leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
· niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol)
· inne leki: beprydyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina (dożylnie).
Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Równoległe stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D może dodatkowo nasilać hiperkalcemię; należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz dostosować dawkowanie wapnia.
Hydrochlorotiazyd może wpływać na wyniki badań czynności przytarczyc, ze względu na jego wpływ na metabolizm wapnia.
Równoległe stosowanie karbamazepiny może spowodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi). Należy kontrolować stężenie sodu we krwi.
Środki kontrastujące zawierające jod u chorych odwodnionych zwiększają ryzyko wystąpienia ciężkiej niewydolności nerek. Należy zadbać o odpowiednie nawodnienie przed zastosowaniem tych preparatów.
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na sulfonamidy. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie:
· ciężkie zaburzenia czynności wątroby, cholestaza (zastój żółci) oraz zaburzenia powodujące niedrożność dróg żółciowych
· oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia(zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hiperkalcemia (zwiększone stężenie wapnia we krwi)
· objawowa hiperurykemia/dna moczanowa (objawy będące skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi)
· ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)
· bezmocz.
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
