Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie: epizodu dużej depresji, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, zaburzenia lękowego z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii, fobii społecznej, zaburzenia lękowego uogólnionego, zaburzenia stresowego pourazowego.
Dawkowanie
Dorośli:
Ciężki epizod depresji, fobia społeczna, zaburzenie lękowe uogólnione, zaburzenie stresowe pourazowe:
Zwykle stosuje się 20 mg na dobę. W razie konieczności (po upływie co najmniej kilku tygodni stosowania preparatu) lekarz może zadecydować o zwiększaniu dawki o 10 mg do maksymalnie 50 mg na dobę.
Poprawa stanu chorego staje się widoczna w drugim tygodniu leczenia.
Stosowanie preparatu powinno być kontynuowane co najmniej przez 6 miesięcy, aby zagwarantować ustąpienie objawów depresji. O czasie stosowania preparatu zawsze decyduje lekarz.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:
Zwykle stosuje się 40 mg na dobę, dawka początkowa powinna wynosić 20 mg na dobę. W razie konieczności lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do maksymalnie 60 mg na dobę.
Aby zapewnić skuteczność leczenia, chory powinien stosować preparat co najmniej przez kilka miesięcy. O czasie stosowania preparatu zawsze decyduje lekarz.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku:
Zwykle stosuje się 40 mg na dobę, dawka początkowa powinna wynosić 10 mg na dobę.
Rozpoczynanie leczenia od małej dawki początkowej zalecane jest w celu zredukowania ryzyka zaostrzenia objawów lęku napadowego, które, niekiedy występuje w początkowym okresie leczenia. Jeśli po kilku tygodniach stosowania zalecanej dawki obserwowana reakcja na leczenie jest niewystarczająca, lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do maksymalnie 60 mg na dobę.
Osoby z zaburzeniem lękowym z napadami lęku powinni być leczeni dostatecznie długo, aby zapewnić ustąpienie objawów. Okres ten może trwać kilka miesięcy lub nawet dłużej. O czasie stosowania preparatu zawsze decyduje lekarz.
Długoterminowe leczenie powinno być regularnie oceniane.
U osób w podeszłym wieku dawka maksymalna to 40 mg na dobę.
U osób z niewydolnością wątroby i ciężką niewydolnością nerek zaleca się stosowanie jak najmniejszych dawek preparatu.
Ze względu na brak badań preparatu nie stosuje się u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia.
Sposób podawania:
Preparat należy stosować raz na dobę rano, podczas posiłku, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabletki nie należy rozgryzać.
Działanie
Lek o działaniu przeciwdepresyjnym, należący do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.
Skład
Lek zawiera substancję: paroksetyna w dawce 40 mg
Działania niepożądane
Bardzo często mogą wystąpić: nudności, zaburzenia seksualne.
Często mogą wystąpić: zwiększenie stężenia cholesterolu, zmniejszenie apetytu, senność, bezsenność, pobudzenie, nieprawidłowe marzenia senne (w tym koszmary senne), zawroty głowy, drżenie, ból głowy, zburzenia koncentracji, niewyraźne widzenie, zaparcia, biegunka, wymioty, suchość w jamie ustnej, pocenie się, osłabienie, zwiększenie masy ciała.
Niezbyt często mogą wystąpić: nieprawidłowe krwawienie, przeważnie dotyczące skóry i błon śluzowych – najczęściej wybroczyny, splątanie, omamy, objawy pozapiramidowe, rozszerzenie źrenic, tachykardia zatokowa, przemijające podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, niedociśnienie ortostatyczne, wysypka, świąd, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu.
Rzadko mogą wystąpić: hiponatremia, reakcje maniakalne, lęk, depersonalizacja, napady paniki, akatyzja, drgawki, zespół niespokojnych nóg, bradykardia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, hiperprolaktynemia/mlekotok, ból stawów, ból mięśni.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, reakcje alergiczne (w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy), zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, zespół serotoninowy (objawy: pobudzenie, splątanie, pocenie się, omamy, hiperrefleksja, mioklonie, dreszcze, tachykardia i drżenie), ostra jaskra, krwawienia z przewodu pokarmowego, zaburzenia czynności wątroby, takie jak zapalenie wątroby, czasami związane z żółtaczką i/lub niewydolnością wątroby, ciężkie reakcje skórne (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka), nadwrażliwość na światło, priapizm (długotrwały, bolesny wzwód bez pobudzenia seksualnego), obrzęki obwodowe.
Ponadto z nieznaną częstością mogą wystąpić: myśli samobójcze, zachowania samobójcze, szumy uszne.
Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych odnotowano w trakcie leczenia paroksetyną lub w krótkim czasie po przerwaniu leczenia.
Badania epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko złamań kości wśród pacjentów przyjmujących leki z tej grupy, mechanizm tego działania nie jest znany.
Interakcje
Przeciwwskazane jest równoległe przyjmowanie paroksetyny z inhibitorami MAO (ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego) i pimozydem (możliwość wydłużenia odstępu QT).
Jako silny inhibitor CYP2D6, paroksetyna może powodować zmniejszenie stężenia endoksyfenu, jednego z najważniejszych czynnych metabolitów tamoksyfenu. Z tego względu, jeżeli to możliwe, należy unikać stosowania paroksetyny podczas leczenia tamoksyfenem.
Należy zachować ostrożność stosując preparat w skojarzeniu:
· z procyklidyną, ponieważ znacznie zwiększa się jej stężenie w osoczu i mogą wystąpić objawy antycholinergiczne; lekarz zmniejszy w takim przypadku dawkę procyklidyny
· z lekami serotoninergicznymi (takimi jak L-tryptofan, tryptany, tramadol, linezolid, chlorek metylotioniny, leki z grupy SSRI, lit, petydyna i preparaty zawierające ziele dziurawca) ze względu na możliwość wystąpienia zespołu serotoninowego
· z fentanylem w znieczuleniu ogólnym lub w leczeniu przewlekłego bólu
· lekami metabolizowanymi przez izoenzym CYP2D6 cytochromu P-450; nie zaleca się jednoczesnego stosowania paroksetyny i metoprololu podawanego w niewydolności serca ze względu na jego wąski indeks terapeutyczny w tym wskazaniu.
· z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, a także z lekami które wpływają na czynność płytek krwi lub innymi lekami, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne takie jak klozapina, pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory COX-2), ponieważ istnieje możliwość zmiany ich działania (na przykład zwiększone krwawienie)
· z preparatami dziurawca, ponieważ zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych paroksetyny.
Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazane jest równoległe z paroksetyną stosowanie inhibitorów MAO.
Leczenie paroksetyną można rozpocząć 14 dni po zakończeniu stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO oraz następnego dnia po zakończeniu stosowania odwracalnych inhibitorów MAO typu A. Inhibitory MAO mogą być wprowadzone do leczenia 1 tydzień po odstawieniu paroksetyny.
Nie należy stosować paroksetyny równolegle z tiorydazyną, ze względu na możliwe wydłużenie odstępu QT i związane z tym ciężkie komorowe zaburzenia rytmu typu torsades de pointes. Preparatu nie należy stosować równolegle z pimozydem.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
