Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Refluksowe zapalenie przełyku Eradykacja Helicobacter pylori (H. pylori) w skojarzeniu z odpowiednimi antybiotykami u pacjentów zakażonych H. pylori, z towarzyszącym owrzodzeniem. Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy. Zespół Zollingera-Ellisona oraz inne stany chorobowe związane z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego.
Dawkowanie
Doustnie. Tabl. 20 mg. Dorośli i młodzież w wieku ≥12 lat. Leczenie objawów choroby refluksowej przełyku: 20 mg raz na dobę przez 2-4 tyg., jeśli nie jest to wystarczające to preparat stosować przez kolejne 4 tyg. Po ustąpieniu objawów, nawrotom choroby można zapobiegać stosując 20 mg raz na dobę "na żądanie", w przypadku niemożności opanowania objawów przy dawkowaniu "na żądanie", można rozważyć ponowne stosowanie preparatu w sposób ciągły. Długotrwałe leczenie i zapobieganie nawrotom w refluksowym zapaleniu przełyku: dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę, w przypadku nawrotu choroby, dawkę można zwiększyć do 40 mg na dobę. Po wyleczeniu nawrotu dawkę można ponownie zmniejszyć do 20 mg na dobę. Dorośli. Zapobieganie występowaniu owrzodzeń przewodu pokarmowego wywołanych stosowaniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka, którzy wymagają stałego leczenia za pomocą NLPZ: 20 mg raz na dobę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 20 mg na dobę. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u osób w podeszłym wieku. Tabl. 40 mg. Dorośli i młodzież w wieku ≥12 lat. Leczenie refluksowego zapalenia przełyku: 40 mg raz na dobę przez 4-8 tygodni. W indywidualnych przypadkach dawka może być podwojona. Dorośli. Eradykacja Helicobacter pylori w skojarzeniu z dwoma antybiotykami: należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne lokalne (np. zalecenia krajowe) dotyczące oporności bakterii oraz właściwego stosowania i przepisywania leków przeciwbakteryjnych. Zaleca się następujące schematy leczenia: 40 mg 2 razy na dobę w skojarzeniu z 1) amoksycyliną w dawce 1000 mg 2 razy na dobę i klarytromycyną w dawce 500 mg 2 razy na dobę lub 2) metronidazolem w dawce 400 - 500 mg 2 razy na dobę (lub tynidazolem w dawce 500 mg) i klarytromycyną w dawce 250 - 500 mg 2 razy na dobę lub 3) amoksycyliną w dawce 1000 mg 2 razy na dobę i metronidazolem w dawce 400 - 500 mg 2 razy na dobę (lub tynidazolem w dawce 500 mg). Drugą tabl. 40 mg należy przyjąć na jedną godzinę przed wieczornym posiłkiem. Leczenie powinno trwać 1-2 tygodnie. Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka: 40 mg raz na dobę. Czas trwania leczenia: choroba wrzodowa dwunastnicy - 2 tyg., choroba wrzodowa żołądka - 4 tyg.; w każdym przypadku czas leczenia może zostać podwojony, jeżeli nie doszło do wyleczenia zaburzeń. Zespół Zollingera-Ellisona i inne stany chorobowe związane z nadmiernym wydzieleniem kwasu solnego: dawka początkowa 80 mg na dobę (2 tabl. 40 mg), następnie, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć lub zmniejszyć, w zależności od wyników badań wydzielania soku żołądkowego. Dawki dobowe większe niż 80 mg, należy podzielić i podawać dwukrotnie w ciągu doby. Możliwe jest okresowe zwiększenie dawki do ponad 160 mg na dobę, ale nie powinna być ona stosowana dłużej, niż wymaga tego uzyskanie odpowiedniej kontroli wydzielania kwasu solnego. Czas trwania leczenia nie jest ograniczony i powinien być dostosowany do objawów klinicznych. Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy przekraczać dawki dobowej 20 mg pantoprazolu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, na jedną godzinę przed posiłkiem, popijając wodą.
Działanie
Inhibitor pompy protonowej. Pantoprazol jest podstawionym benzoimidazolem, który poprzez specyficzny wpływ na pompy protonowe w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka hamuje wydzielanie kwasu solnego. Przekształcany jest do czynnej postaci w kwaśnym środowisku w świetle kanalików komórek okładzinowych, gdzie hamuje aktywność enzymu H+/K+- zależnej ATP-azy, która odpowiada za końcowy etap wytwarzania kwasu solnego w żołądku. Stopień hamowania wydzielania kwasu solnego zależy od dawki i dotyczy zarówno podstawowego, jak i stymulowanego wydzielania kwasu solnego. U większości pacjentów prowadzi to do ustąpienia objawów w ciągu 2 tyg. stosowania pantoprazolu. Leczenie pantoprazolem prowadzi do zmniejszenia kwaśności treści żołądkowej oraz wtórnego zwiększenia stężenia gastryny proporcjonalnie do zmniejszenia kwaśności. Zwiększenie stężenia gastryny jest odwracalne. Pantoprazol szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając Cmax przeciętnie po 2,5 h. Biodostępność całkowita wynosi około 77%. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 98%. Pantoprazol jest prawie wyłącznie metabolizowany w wątrobie. Metabolity wydalane są głównie przez nerki (w około 80%); pozostała część wydalana jest z kałem. T0,5 fazy końcowej eliminacji wynosi około 1,5 h.
Skład
1 tabl. dojelitowa zawiera 20 mg pantoprazolu w postaci pantoprazolu sodowego półtorawodnego.
Działania niepożądane
Często: łagodne polipy dna żołądka. Niezbyt często: zaburzenia snu; ból głowy, zawroty głowy; biegunka, nudności/wymioty, uczucie pełności w jamie brzusznej i wzdęcia, zaparcia, suchość w jamie ustnej, ból i dyskomfort w nadbrzuszu; zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz, γ-glutamylotranspeptydaz); wysypka/egzantema/wykwit, świąd; złamania kości biodrowej, nadgarstka lub kręgosłupa; osłabienie, zmęczenie, złe samopoczucie. Rzadko: agranulocytoza, nadwrażliwość (w tym reakcje anafilaktyczne i wstrząs anafilaktyczny); hiperlipidemie i zwiększenie stężenia lipidów we krwi (triglicerydy, cholesterol), zmiany masy ciała; depresja (i wszystkie nasilenia objawów); zaburzenia widzenia/zamazane widzenie; zaburzenia smaku; zwiększenie stężenia bilirubiny; pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy; ból stawów, ból mięśni; ginekomastia; zwiększenie temperatury ciała, obrzęki obwodowe. Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, pancytopenia; dezorientacja (i wszystkie nasilenia objawów). Częstość nieznana: hiponatremia, hipomagnezemia, hipokalcemia w powiązaniu z hipomagnezemią, hipokalemia; omamy, splątanie (zwłaszcza u pacjentów z predyspozycjami, jak również wszystkie nasilenia tych objawów w przypadku wcześniejszego ich występowania); parestezje; uszkodzenie komórek wątroby, żółtaczka, niewydolność komórek wątroby; zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka; rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, podostra postać skórna tocznia rumieniowatego, skurcze mięśni jako wynik zaburzeń elektrolitowych; śródmiąższowe zapalenie nerek (z możliwym pogorszeniem do niewydolności nerek). Stosowanie pantoprazolu może nieznacznie zwiększać ryzyko infekcji układu pokarmowego takimi bakteriami jak Salmonella, Campylobacter i C. difficile.
Interakcje
Jednoczesne stosowanie pantoprazolu z atazanawirem nie jest zalecane. Pantoprazol może zmniejszyć wchłanianie leków, których biodostępność jest zależna od pH soku żołądkowego (np. ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, erlotynib). Nie można wykluczyć występowania interakcji pantoprazolu z innymi lekami lub substancjami metabolizowanymi przez cytochrom P-450. W przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryn, zaleca się kontrolę czasu protrombinowego (INR) po rozpoczęciu i zakończeniu leczenia pantoprazolem oraz w przypadku nieregularnego stosowania leku. U niektórych pacjentów zaobserwowano, że równoczesne stosowanie dużych dawek metotreksatu (np. 300 mg) z inhibitorami pompy protonowej prowadziło do zwiększenia stężenia metotreksatu. Dlatego u pacjentów przyjmujących duże dawki metotreksatu, np. w chorobie nowotworowej lub łuszczycy należy rozważyć czasowe przerwanie stosowania pantoprazolu. Nie obserwowano klinicznie istotnych interakcji pantoprazolu z: karbamazepiną, diazepamem, glibenklamidem, nifedypiną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi lewonorgestrel i etynyloestradiol, kofeiną, teofiliną, piroksykamem, diklofenakiem, naproksenem, digoksyną, etanolem, metoprololem i środkami zobojętniającymi sok żołądkowy. Brak znaczących interakcji klinicznych podczas podawania pantoprazolu jednocześnie z poszczególnymi antybiotykami (klarytromycyna, metronidazol, amoksycylina).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na pantoprazol, podstawione benzoimidazole lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
