Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Zapobieganie powikłaniom kostnym (złamania patologiczne, złamania kompresyjne kręgów, napromienianie lub operacje kości, lub hiperkalcemia wywołana chorobą nowotworową) u dorosłych pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości. Leczenie hiperkalcemii wywołanej chorobą nowotworową (TIH) u dorosłych pacjentów.
Dawkowanie
Lek może być przepisywany i podawany pacjentom wyłącznie przez lekarzy mających doświadczenie w dożylnym podawaniu bisfosfonianów. Dożylnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku). Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości: 4 mg co 3-4 tyg., pacjenci powinni także otrzymywać doustną suplementację preparatami wapnia w dawce 500 mg/dobę oraz witaminą D w dawce 400 j.m./dobę. Podejmując decyzję o leczeniu pacjentów z przerzutami do kości w celu zapobiegania powikłaniom kostnym należy uwzględnić, że początek działania preparatu występuje po 2-3 mies. Leczenie TIH: zalecana dawka w leczeniu hiperkalcemii (stężenie wapnia w surowicy skorygowane o stężenia albuminy ≥12 mg/dl lub ≥3 mmol/l) to jednorazowa dawka 4 mg. Zaburzenie czynności nerek. TIH: u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy rozważyć zastosowanie preparatu wyłącznie po dokonaniu oceny ryzyka względem korzyści wynikających z leczenia. W badaniach klinicznych wyłączono z leczenia pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy przekraczało 400 µmol/l lub 4,5 mg/dl. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy jest <400 µmol/l lub 4,5 mg/dl. Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości: rozpoczynając terapię preparatem u pacjentów ze szpiczakiem mnogim lub z przerzutami guzów litych do kości, należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy oraz klirens kreatyniny (CCr). Preparat nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem terapii (CCr <30 ml/min). W badaniach klinicznych wyłączono z leczenia pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy przekraczało 265 μmol/l lub 3,0 mg/dl. U pacjentów z przerzutami do kości i łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem terapii zaleca się następujące dawkowanie kwasu zoledronowego: CCr >60 ml/min - 4 mg; CCr 50-60 ml/min - 3,5 mg; CCr 40-49 ml/min - 3,3 mg; CCr 30-39 ml/min - 3 mg. Po rozpoczęciu terapii, przed podaniem każdej następnej dawki preparatu, należy oznaczać stężenie kreatyniny w surowicy, a leczenie należy przerwać, jeśli czynność nerek ulegnie pogorszeniu. W badaniach klinicznych pogorszenie czynności nerek definiowano w następujący sposób: dla pacjentów z prawidłowym początkowym stężeniem kreatyniny w surowicy (<1,4 mg/dl lub <124 µmol/l), zwiększenie o 0,5 mg/dl lub 44 µmol/l; dla pacjentów z nieprawidłowym początkowym stężeniem kreatyniny w surowicy (>1,4 mg/dl lub >124 µmol/l), zwiększenie o 1,0 mg/dl lub 88 µmol/l. W badaniach klinicznych wznawiano podawanie kwasu zoledronowego tylko wtedy, gdy stężenie kreatyniny powróciło do zakresu wartości wyjściowej ±10%. Leczenie preparatem należy wznowić, podając taką samą dawkę, jaką podawano w chwili przerwania terapii. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności kwasu zoledronowego u dzieci do 17 lat, brak zaleceń dotyczących dawkowania. Sposób podania. Lek należy podawać w pojedynczej infuzji dożylnej, trwającej nie krócej niż 15 min.
Działanie
Bisfosfonian hamujący osteoklastyczną resorpcję kości.
Skład
Lek zawiera substancję: kwas zoledronowy
Działania niepożądane
Bardzo często: hipofosfatemia. Często: niedokrwistość, ból głowy, zapalenie spojówek, nudności, wymioty, brak łaknienia, ból kości, ból mięśni, ból stawów, uogólniony ból, zaburzenie czynności nerek, gorączka, objawy grypopodobne (w tym zmęczenie, dreszcze, złe samopoczucie i zaczerwienienie), zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, hipokalcemia. Niezbyt często: trombocytopenia, leukopenia, reakcja nadwrażliwości, niepokój, zaburzenia snu, zawroty głowy, parestezje, zaburzenia smaku, zmniejszenie czucia, przeczulica, drżenie, senność, niewyraźne widzenie, zapalenie twardówki i zapalenie oczodołu, nadciśnienie, niedociśnienie, migotanie przedsionków, niedociśnienie objawiające się omdleniem lub zapaścią sercową, duszność, kaszel, skurcz oskrzeli, biegunka, zaparcie, ból brzucha, niestrawność, zapalenie jamy ustnej, suchość w jamie ustnej, świąd, wysypka (w tym wysypka rumieniowata i grudkowata), wzmożona potliwość, kurcze mięśni, martwica kości szczęki, ostra niewydolność nerek, krwiomocz, białkomocz, osłabienie, obrzęki obwodowe, reakcje w miejscu podania (w tym ból, podrażnienie, obrzmienie, stwardnienie), ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, pokrzywka, hipomagnezemia, hipokaliemia. Rzadko: pancytopenia, obrzęk naczynioruchowy, splątanie, zapalenie błony naczyniowej oka, bradykardia, arytmia (wtórna do hipokalcemii), choroba śródmiąższowa płuc, nabyty zespół Fanconiego, zapalenie stawów i obrzęk stawów jako objaw reakcji ostrej fazy, nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej, hiperkaliemia, hipernatremia. Bardzo rzadko: napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórne do hipokalcemii), zapalenie nadtwardówki, martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego.
Interakcje
Nie należy stosować kwasu zoledronowego jednocześnie z innymi bisfosfonianami, ponieważ łączne skutki działania tych leków nie są znane. Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji kwasu zoledronowego z powszechnie stosowanymi lekami przeciwnowotworowymi, diuretykami, antybiotykami i lekami przeciwbólowymi. Kwas zoledronowy wiąże się w niewielkim stopniu z białkami osocza i nie hamuje aktywności cytochromu P450 in vitro, ale nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji. Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku podawania bisfosfonianów z antybiotykami z grupy aminoglikozydów, ponieważ łącznie mogą one wywoływać efekt addycyjny, w wyniku czego mniejsze stężenie wapnia w surowicy utrzymuje się przez okres dłuższy niż wymagany. Wskazana jest ostrożność w czasie równoczesnego stosowania kwasu zoledronowego z innymi lekami potencjalnie nefrotoksycznymi. Podczas leczenia kwasem zoledronowym należy również zwrócić uwagę na możliwość powstania hipomagnezemii. U pacjentów ze szpiczakiem mnogim ryzyko pogorszenia czynności nerek może zwiększać się wtedy, gdy kwas zoledronowy podaje się w skojarzeniu z talidomidem. Donoszono o przypadkach występowania martwicy kości szczęki u pacjentów stosujących jednocześnie kwas zoledronowy i leki antyangiogenne - zachować ostrożność.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne bisfosfoniany, ciąża, okres karmienia piersią.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
