Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
.Nalgesin Forte stosowany jest w objawowym leczeniu:
- reumatoidalnego zapalenia stawów, osteoartrozy (choroba zwyrodnieniowa stawów), zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, młodzieńczego i idiopatycznego zapalenia stawów
- ostrych stanów zapalnych narządu ruchu (np. zwichnięcia i skręcenia, bezpośrednie urazy, ból odcinka krzyżowo-lędźwiowego, zapalenie kaletek maziowych, zapalenie pochewki maziowej ścięgien)
- ostrego napadu dny moczanowej
- bolesnego miesiączkowania
- ostrego bólu pooperacyjnego i obrzęków (np. po zabiegu chirurgicznym, po ekstrakcji zęba).
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież >16 lat. Reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: zalecana dobowa dawka wynosi 550-1100 mg, w 2 dawkach podzielonych. Dawka podtrzymująca może być zwiększana lub zmniejszana w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Nie należy przekraczać pojedynczej dawki 1100 mg. Ostre choroby narządu ruchu; bolesne miesiączkowanie; ostry ból pooperacyjny: zalecana dawka początkowa wynosi 550 mg, następnie podaje się 550 mg, co 12 h lub 275 mg co 6-8 h. Ostry napad dny moczanowej: zalecana dawka początkowa wynosi 825 mg, następnie podaje się 275 mg co 8 h. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - młodzież ≥16 lat, mc. ≥50 kg.: zalecana dobowa dawka wynosi 550-825 mg, w 2 dawkach podzielonych. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat, ponieważ nie jest możliwe dawkowanie w oparciu o wagę ciała. U pacjentów z niewydolnością nerek z CCr powyżej 30 ml/min zmniejszenie dawki jest wymagane w celu uniknięcia kumulacji metabolitów. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z CCr poniżej 30 ml/min. U pacjentów z niewydolnością wątroby zmniejszenie dawki jest wymagane z powodu ryzyka przedawkowania. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować jak najmniejszą dawkę przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów. Sposób podania. Tabl. należy połykać w całości, popijając płynem, najlepiej podczas posiłku.
Działanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Mechanizm działania polega na hamowaniu aktywności cyklooksygenazy. Po podaniu doustnym naproksen sodowy ulega hydrolizie w kwaśnym soku żołądkowym. Po uwolnieniu mikrocząsteczki naproksenu są szybko rozpuszczane w jelicie cienkim. Powoduje to szybsze i całkowite wchłanianie naproksenu; dlatego też efektywne przeciwbólowo stężenie w osoczu jest osiągane w krótszym czasie. Po podaniu pojedynczej dawki naproksenu sodowego Cmax występuje ciągu 1-2 h. Pokarm zmniejsza szybkość wchłaniania, jednak nie ogranicza jego zakresu. Stan stacjonarny osiągany jest po podaniu do 5 dawek, tj. w ciągu 2 do 3 dni. Ok. 70% substancji czynnej ulega wydaleniu w postaci niezmienionej metabolicznie; 60% związane jest z kwasem glukuronowym lub z innymi substancjami sprzęgającymi. Pozostałe 30% naproksenu metabolizowane jest do nieaktywnego 6-demetylonaproksenu. Ok. 95% naproksenu wydalane jest w moczu, a 5% w kale. Biologiczny T0,5 wynosi 12-15 h i nie zależy od dawkowania i stężenia naproksenu w osoczu.
Skład
1 tabl. powl. zawiera 550 mg naproksenu sodowego, co odpowiada 500 mg naproksenu
Działania niepożądane
Często: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, senność, zaburzenia widzenia, szumy uszne, zaburzenia słuchu, obrzęki, kołatanie serca, duszność, zaparcia, bóle brzucha, nudności, niestrawność, biegunka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, świąd, wysypki skórne, wybroczyny, plamica, wzmożone pragnienie, potliwość. Niezbyt często: eozynofilia, granulocytopenia, leukopenia, trombocytopenia, depresja, zaburzenia snu, niezdolność do koncentracji, bezsenność, osłabienie, zaburzenia słuchu, zastoinowa niewydolność serca, eozynofilowe zapalenie płuc, krwawienie z przewodu pokarmowego i (lub) perforacja żołądka, krwawe wymioty, smoliste stolce, wymioty, podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, łysienie, fotoalergiczne zapalenie skóry, bóle i osłabienie mięśni, kłębuszkowe zapalenie nerek, krwiomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, niewydolność nerek, martwica brodawek nerkowych, reakcje nadwrażliwości, zaburzenia miesiączkowania, gorączka i dreszcze. Częstość nieznana: niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, zaburzenia funkcji poznawczych, zapalenie naczyń, wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, martwica naskórka, rumień wielopostaciowy, reakcje nadwrażliwości na światło, przypominające późną porfirię skórną i pęcherzowe oddzielenie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, hiperglikemia, hipoglikemia. W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca. Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar).
Interakcje
Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. Podczas równoczesnego stosowania NLPZ i leków przeciwpłytkowych, SSRI lub kortykosteroidów istnieje zwiększone ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego. Stężenie litu w osoczu zwiększa się podczas równoczesnego stosowania naproksenu sodowego. Naproksen sodowy niemal całkowicie wiąże się z białkami osocza, toteż należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania pochodnych hydantoiny lub pochodnych sulfonylomocznika, ponieważ leki te również wiążą się z białkami osocza. Pacjenci przyjmujący jednocześnie naproksen i hydantoinę, sulfonamidy lub pochodne sulfonylomocznika, powinni być w razie potrzeby obserwowani pod kątem dostosowania dawki. Naproksen sodowy może zmniejszać natriuretyczne działanie furosemidu. Naproksen sodowy zmniejsza kanalikową sekrecję metotreksatu, toteż działanie toksyczne metotreksatu może zwiększać się podczas równoczesnego podawania obu leków. Podczas równoczesnego stosowania probenecydu biologiczny okres półtrwania naproksenu sodowego ulega wydłużeniu, a jego stężenie w osoczu wzrasta. Równoczesne stosowanie cyklosporyny może zwiększać ryzyko zaburzeń czynności nerek. NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych oraz innych leków przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (np. pacjenci odwodnieni lub osoby w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek), jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II oraz leków hamujących cyklooksygenazę może doprowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek, w tym do wystąpienia ostrej niewydolności nerek, która jest jednak zwykle odwracalna; należy zachować ostrożność podczas leczenia skojarzonego, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić oraz monitorować czynność nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz okresowo w trakcie trwania terapii. Badania in vitro pokazały, że równoczesne stosowanie naproksenu sodowego i zydowudyny zwiększa stężenie zydowudyny w osoczu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na naproksen sodowy lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Skurcz oskrzeli w wywiadzie, astma, zapalenie błony śluzowej nosa lub pokrzywka związane ze stosowaniem kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ. Czynna lub nawracająca w wywiadzie choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy (dwa lub więcej wyraźne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Krwawienie lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie, związane z wcześniejszym leczeniem NLPZ. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Ciężka niewydolność serca. III trymestr ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
