Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Preparat jest stosowany:
• pomocniczo w leczeniu astmy u chorych na astmę przewlekłą o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu, u których efekty leczenia za pomocą wziewnych kortykosteroidów i stosowanych doraźnie krótko działających beta–mimetyków są niezadowalające
• w zapobieganiu astmie, w której skurcz oskrzeli jest wywołany głównie przez wysiłek fizyczny.
U pacjentów od ukończenia 2. do 14. roku życia preparat w postaci tabletek do rozgryzania i żucia może być również stosowany zamiast małych dawek wziewnych kortykosteroidów u tych chorych na astmę przewlekłą o łagodnym nasileniu, u których w ostatnim okresie nie obserwowano ciężkich napadów astmy wymagających stosowania doustnych kortykosteroidów, oraz u chorych, którzy nie potrafią stosować kortykosteroidów wziewnych.
U pacjentów powyżej 15. roku życia, u których preparat jest stosowany w leczeniu astmy oskrzelowej, może on również łagodzić objawy sezonowego alergicznego nieżytu nosa.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież od 15 lat z astmą lub z astmą i występującym jednocześnie sezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa: 1 tabl. powl. 10 mg raz na dobę wieczorem (niezależnie od posiłku). Dzieci 6-14 lat: 1 tabl. do rozgryzania i żucia 5 mg raz na dobę wieczorem. Dzieci 2-5 lat: 1 tabl. do rozgryzania i żucia 4 mg raz na dobę wieczorem. Tabl. do rozgryzania i żucia należy rozgryźć zanim zostanie połknięta oraz przyjmować na 1 h przed lub 2 h po posiłku. Działanie terapeutyczne preparatu na wskaźniki kontroli astmy występuje w ciągu 1 doby. Przyjmowanie leku należy kontynuować zarówno, gdy objawy są pod kontrolą, jak i w okresach zaostrzenia objawów astmy. Nie należy stosować tego leku jednocześnie z innymi preparatami zawierającymi montelukast. Dawkowanie jest takie samo, zarówno dla pacjentów płci męskiej, jak i żeńskiej. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z niewydolnością nerek oraz pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Montelukast nie jest zalecany do stosowania w monoterapii u pacjentów z astmą przewlekłą o umiarkowanym nasileniu. Stosowanie montelukastu zamiast małych dawek kortykosteroidów wziewnych u dzieci od 2 do 14 lat z przewlekłą astmą o łagodnym nasileniu należy rozważać tylko wtedy, gdy u pacjentów w ostatnim okresie nie występowały ciężkie napady astmy wymagające stosowania doustnych kortykosteroidów oraz jeżeli pacjenci nie potrafią stosować kortykosteroidów wziewnych. Jeżeli do wizyty kontrolnej (zwykle w ciągu miesiąca) nie udaje się w zadowalającym stopniu opanować objawów choroby, należy rozważyć włączenie dodatkowego leku przeciwzapalnego lub zmianę leku zgodnie ze schematem leczenia astmy. Należy okresowo oceniać stopień opanowania objawów astmy u pacjenta. Należy okresowo oceniać u pacjentów stopień kontroli objawów astmy. U pacjentów w wieku 2-5 lat skurcz oskrzeli wywołany wysiłkiem fizycznym może być głównym objawem przewlekłej astmy, wymagającej leczenia wziewnymi glikokortykosteroidami; należy ocenić stan pacjenta po 2-4 tyg. leczenia montelukastem, jeśli reakcja na leczenie nie jest zadowalająca, należy rozważyć dodatkowe lub inne leczenie. Montelukast można podawać jako lek pomocniczy u pacjentów, u których stosowane są wziewne kortykosteroidy. Nie należy nagle zastępować wziewnych glikortykosteroidów montelukastem. Lek w dawce 10 mg można dołączyć do wcześniej stosowanego schematu leczenia.
Działanie
Lek przeciwastmatyczny do stosowania ogólnego, wysoce selektywny antagonista cysteinylowego receptora leukotrienowego CysLT1. Montelukast hamuje skurcz oskrzeli wywołany wdychaniem LTD4 - leuktrienów cysteinylowych - eikozanoidów o silnym działaniu zapalnym. Rozszerzenie oskrzeli obserwowano w ciągu 2 h od podania. Lek hamuje wczesną i poźną fazę reakcji skurczowej oskrzeli po ekspozycji na alergen. Zmniejsza liczbę eozynofilów w drogach oddechowych oraz we krwi obwodowej, poprawia kliniczną kontrolę astmy. Po podaniu doustnym wchłania się szybko z przewodu pokarmowego. U dorosłych po podaniu na czczo tabl. powl. 10 mg maksymalne stężenie w osoczu występuje po 3 h., średnia biodostępność wynosi 64%, standardowy posiłek nie wpływa na biodostępność. U dorosłych po podaniu na czczo tabl. do rozgryzania i żucia 5 mg stężenie maksymalne w osoczu występuje w ciągu 2 h, średnia biodostępność wynosi 73%, standardowy posiłek zmniejsza ją do 63%. U dzieci 2-5 lat po podaniu na czczo tabl. do rozgryzania i żucia 4 mg stężenie maksymalne osiągane jest po 2 h. Lek wiąże się z białkami osocza w ponad 99%, metabolizowany jest wątrobie. Lek i jego metabolity wydalane są niemal wyłącznie z żółcią.
Skład
1 tabl. do rozgryzania i żucia zawiera 4 mg lub 5 mg;Tabl. do rozgryzania i żucia zawierają aspartam.
Działania niepożądane
Po zastosowaniu preparatu mogą wystąpić: bóle głowy, senność, ból brzucha, wzmożone pragnienie. Do rzadkich działań niepożądanych, lub działań niepożądanych, których częstotliwość nie została określona należą: zawroty głowy, zaburzenia snu, osłabienie, zmęczenie, złe samopoczucie, parestezje, drażliwość, omamy, pobudzenie, zachowania agresywne, niepokój, drgawki, kołatania serca, biegunka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, nudności, wymioty, bóle stawów i mięśni, kurcze mięśni, zwiększona skłonność do krwawień, reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, pokrzywka), nacieki eozynofilów w wątrobie. Do rzadkich ale ciężkich działań niepożądanych należą: reakcje nadwrażliwości typu anafilaktycznego (ciężka pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy ust, języka, gardła mogący utrudniać oddychanie i/lub przełykanie i inne). Jeżeli zauważysz pojawianie się objawów reakcji anafilaktycznej powinieneś natychmiast przerwać stosowanie preparatu i niezwłocznie szukać pomocy lekarskiej. Rzadko może wystąpić zwiększenie aktywności aminotranferaz w surowicy (ALT, AST), cholestatyczne zapalenie wątroby. Rzadko, u niektórych osób stosujących preparat może wystąpić układowa eozynofilia niekiedy z objawami klinicznymi zapalenia naczyń, co odpowiada rozpoznaniu zespołu Churga i Strauss (zobacz uwagi w akapicie powyżej zatytułowanym Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując ten preparat?).
Interakcje
Montelukast można stosować z innymi lekami zwykle stosowanymi w zapobieganiu i długotrwałym leczeniu astmy. Montelukast nie wpływa w sposób istotny na farmakokinetykę następujących leków: teofiliny, prednizonu, prednizolonu, doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiol: noretyndron 35:1), terfenadyny, digoksyny, warfaryny. Fenobarbital zmniejsza o ok. 40% wartość AUC montelukastu. Montelukast jest metabolizowany przez CYP3A4, CYP2C8 i CYP2C9 - w związku z tym należy zachować ostrożność, szczególnie u dzieci, podczas jednoczesnego podawania z induktorami CYP3A4, CYP2C8 i CYP2C9 takimi jak: fenytoina, fenobarbital, ryfampicyna. Montelukast jest silnym inhibitorem CYP2C8, ale nie zmienia znacząco metabolizmu leków metabolizowanych przez CYP2C8 (np. paklitaksel, rozyglitazon, repaglinid). Montelukast jest substratem dla CYP2C8 oraz w mniejszym stopniu również dla CYP2C9 i CYP3A4. Gemfibrozyl (inhibitor CYP2C8 i 2C9) zwiększa 4,4-krotnie układową ekspozycję na montelukast. Nie jest wymagane rutynowe dostosowanie dawki montelukastu przy jednoczesnym stosowaniu gemfibrozylu lub innego silnego inhibitora CYP2C8, jednak częstość występowania działań niepożądanych może być zwiększona. Nie oczekuje się klinicznie istotnych interakcji z mniej silnymi inhibitorami CYP2C8 (np. trimetoprymem). Jednoczesne stosowanie montelukastu z itrakonazolem (silny inhibitor CYP3A4) nie powoduje istotnego zwiększenia ogólnoustrojowej ekspozycji na montelukast.
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
