Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Objawy depresyjne o różnym podłożu, w których wskazane jest leczenie farmakologiczne.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: leczenie należy rozpocząć od dawki 30 mg na dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać co kilka dni do osiągnięcia właściwej reakcji klinicznej pacjenta. Dawkowanie w zależności od stopnia depresji wynosi 60-90 mg. Maksymalna dawka dobowa leku wynosi 200 mg. Dawkę dobową przyjmuje się w dawkach podzielonych lub jednorazowo na noc (ze względu na korzystny wpływ na sen). Reakcja kliniczna pojawia się w ciągu 2-4 tyg. terapii odpowiednią dawką. W przypadku niezadowalającej reakcji dawkę można zwiększyć. Jeżeli w ciągu 2-4 tyg. nie ma reakcji, leczenie należy przerwać. Po uzyskaniu poprawy klinicznej leczenie należy kontynuować przez 4-6 miesięcy. U osób w podeszłym wieku dawka początkowa nie powinna być większa niż 30 mg na dobę, dawkę należy zwiększać ostrożnie, monitorując pacjenta (dawka podtrzymująca jest zazwyczaj mniejsza). Tabletki należy połykać w całości, bez rozgryzania, popić płynem.
Działanie
Czteropierścieniowy lek przeciwdepresyjny z grupy pochodnych piperazynoazepiny. Zwiększa ośrodkowe przewodnictwo nerwowe blokując receptory α2-adrenergiczne i hamując wychwyt zwrotny noradrenaliny. Działa antagonistycznie wobec receptorów serotoninowych w oun, blokuje receptory histaminowe H1 oraz α1-adrenergiczne. Wykazuje działanie anksjolityczne i uspokajające, wydłuża i pogłębia sen. Mianseryna nie ma nasilonych właściwości antymuskarynowych, dzięki czemu jej działanie jest niemal pozbawione efektów cholinolitycznych. Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Po podaniu doustnym Cmax we krwi występuje po 2-3 h. Na skutek efektu pierwszego przejścia w wątrobie dostępność biologiczna wynosi ok. 20%. Z białkami osocza wiąże się w 95%. Dobrze przenika przez błony komórkowe, również do OUN. Jest metabolizowana w wątrobie na drodze aromatycznej hydroksylacji, N-oksydacji i N-demetylacji, w wyniku czego powstają aktywne farmakologicznie metabolity: demetylomianseryna i 8-hydroksymianseryna. T0,5 w fazie eliminacji wynosi w zależności od stężenia 6-39 h. Większość leku wydalana jest z moczem w postaci wolnych lub skoniugowanych metabolitów, 4-7% w postaci niezmienionej. Około 14% dawki wydalane jest z kałem. Działanie mianseryny ujawnia się po kilku dniach, zaś poprawa kliniczna występuje po 2-3 tyg.
Skład
1 tabl. powl. zawiera 30 mg chlorowodorku mianseryny.
Działania niepożądane
Bardzo często: zwiększenie masy ciała, wzmożone łaknienie, nadmierne uspokojenie (senność) występujące na początku leczenia i zmniejszające się wraz z kontynuacją terapii (zmniejszenie dawki na ogół nie prowadzi do mniejszego uspokojenia, ale może zagrozić skuteczności leku przeciwdepresyjnego). Często: niedociśnienie, osłabienie. Ponadto: nieprawidłowy skład krwi zwykle objawiający się jako granulocytopenia lub agranulocytoza; niedokrwistość, hipomania, przypadki myśli i zachowań samobójczych; u pacjentów z dwubiegunową chorobą afektywną może wystąpić: zmiana fazy, nasilenie objawów psychotycznych, w tym manii lub urojeń paranoidalnych: drgawki, hiperkineza (zespół niespokojnych nóg), zawroty głowy, bradykardia po podaniu dawki początkowej, ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego, skaza krwotoczna, żółtaczka, nieprawidłowa czynność wątroby, zmiany skórne, np. rumień wielopostaciowy, nadmierne pocenie się, wysypka, ból i zapalenie stawów, ginekomastia, patologiczna laktacja, obrzęki (w tym obwodowe).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ciężka niewydolność wątroby. Zespół maniakalny.
Interakcje
Mianseryny nie należy stosować z innymi lekami przeciwdepresyjnymi (ryzyko potęgowania działania na oun oraz nasilenia działań niepożądanych). Mianseryna nasila hamujące działanie barbituranów, leków uspokajających, przeciwlękowych i alkoholu na oun. Jednoczesne stosowanie z niektórymi lekami przeciwdrgawkowymi, przeciwgorączkowymi, przeciwbólowymi, przeciwzapalnymi może hamować czynność szpiku i układu krwiotwórczego. Mianseryna nie wpływa na działanie hipotensyjne guanetydyny, betanidyny, klonidyny, alfa-metylodopy, pochodnych hydralazyny i propranololu, zaleca się jednak monitorowanie ciśnienia tętniczego u pacjentów leczonych jednocześnie tymi lekami. Mianseryny nie należy podawać pacjentom otrzymującym nieselektywne inhibitory MAO oraz 14 dni po ich odstawieniu. Lek należy stosować ostrożnie z pochodnymi kumaryny (np. warfaryna), ponieważ może wpływać na ich metabolizm (należy kontrolować parametry krzepnięcia krwi). Stosowanie z glikozydami naparstnicy lub lekami przeciwarytmicznymi o działaniu chinidynopodobnym zwiększa ryzyko wystąpienia arytmii. Mianseryna zmniejsza stężenie 1,25-dihydroksycholekalcyferolu w surowicy.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
