Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Stany niedoboru endogennego progesteronu pod postacią zaburzeń cyklu miesiączkowego, bolesnego miesiączkowania, cykli bezowulacyjnych, zespołu napięcia przedmiesiączkowego i czynnościowych krwawień macicznych. Leczenie endometriozy. Programy zapłodnienia in vitro. Leczenie niepłodności związanej z niedomogą lutealną. Leczenie poronień nawykowych i zagrażających. Leczenie niewydolności fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego. Hormonalna terapia zastępcza, u kobiet po menopauzie z zachowaną macicą, celem ochrony endometrium.
Dawkowanie
Dopochwowo. Dorośli. Dla dawek innych niż 100 mg dostępne są tabl. dopochwowe o mocy 50 mg i 200 mg. Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie w zależności od wskazań oraz odpowiedzi terapeutycznej. Zaburzenia cyklu miesiączkowego, bolesne miesiączkowanie, zespół napięcia przedmiesiączkowego, niewydolność fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego: 25-50 mg 2 razy na dobę w drugiej fazie cyklu miesiączkowego (naturalnego lub odtworzonego) przez 10-12 dni. Zaburzenia cyklu miesiączkowego, bolesne miesiączkowanie, zespół napięcia przedmiesiączkowego leczenie kontynuuje się przez 3-6 kolejnych cykli. Niewydolność fazy lutealnej okresu przedmenopauzalnego leczenie należy prowadzić do wystąpienia menopauzy. Hormonalna terapia zastępcza w połączeniu z estrogenami: 25-50 mg 2 razy na dobę w terapii sekwencyjnej od 15 do 25 dnia cyklu lub w terapii ciągłej codziennie. Próba progesteronowa we wtórnym braku miesiączki: 50 mg 2 razy na dobę przez 5-7 dni - krwawienie powinno wystąpić ciągu 7-10 dni od zaprzestania podawania progesteronu. Leczenie czynnościowe krwawień z dróg rodnych: 50 mg 2 razy na dobę przez 5-7 dni; leczenie należy kontynuować przez kolejne 2-3 miesiące, podając lek w dawce 25-50 mg 2 razy na dobę od 15 do 25 dnia cyklu. Endometrioza: 50-100 mg 2 razy na dobę w terapii ciągłej przez 6 miesięcy. Poronienia nawykowe i zagrażające, cykle bezowulacyjne i indukowane: 50-150 mg 2 razy na dobę; w przypadku poronień nawykowych suplementację progesteronu należy rozpocząć w cyklu, w którym planuje się zajście w ciążę, leczenie należy kontynuować nieprzerwanie do 18-20 tyg. ciąży. Programy zapłodnienia in vitro: 150-200 mg 2 razy na dobę, leczenie kontynuuje się do 77 dnia po transferze zarodka. Zakończenie terapii powinno następować poprzez stopniowe zmniejszenie podawanej dawki leku. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Lek należy umieścić bezpośrednio w pochwie za pomocą dołączonego aplikatora.
Działanie
Syntetycznie otrzymywany hormon identyczny z naturalnym hormonem ciałka żółtego jajnika. W warunkach fizjologicznych progesteron jest wytwarzany w zluteinizowanych komórkach ziarnistych ciałka żółtego jajnika, w zespólni kosmków łożyska od 14-18 tygodnia ciąży, w warstwie pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy oraz w OUN. Najważniejsze efekty oddziaływania progesteronu na narząd rodny to: umożliwienie owulacji poprzez nasilenie proteolizy ściany pęcherzyka Graafa; sekrecyjna przemiana endometrium, umożliwiająca implantację zapłodnionego jaja; hamowanie nadmiernego rozrostu endometrium pod wpływem działania estrogenów; cykliczne zmiany w nabłonku jajowodów, szyjki macicy i pochwy. Progesteron działa synergicznie z estrogenami na gruczoł sutkowy, pobudzając wzrost pęcherzyków gruczołowych i nabłonka przewodów oraz uczestnicząc w ekspresji receptorów niezbędnych do laktacji. Jest hormonem niezbędnym do utrzymania ciąży przez cały okres jej trwania: hamuje odpowiedź immunologiczną matki na antygeny płodu. Jest substratem do produkcji glikokortykoidów i mineralokortykoidów płodu. Progesteron hamuje samoistną czynność skurczową ciężarnej macicy oraz jest konieczny do uruchomienia mechanizmów inicjujących poród. Jest skutecznym środkiem w terapii schorzeń związanych z niedoborem endogennego hormonu. Wykazano również jego skuteczność w zapobieganiu nadmiernemu rozrostowi endometrium. Terapia progesteronem jest skuteczna w leczeniu niepłodności związanej z niedoborem endogennego hormonu, w leczeniu cykli bezowulacyjnych i w indukowaniu owulacji. Wykazano również skuteczność progesteronu w poronieniach nawykowych i zagrażających. Progesteron powszechnie stosowany jest w technikach wspomaganego rozrodu, m.in. w programach zapłodnienia in vitro. Po podaniu dopochwowym 100 mg progesteronu hormon osiąga maksymalne stężenia w osoczu po około 6 h od podania i stężenia te wynoszą średnio 10,9±4,2 ng/ml. Około 96% do 99% progesteronu wiąże się z białkami surowicy, głównie z albuminami i globulinami wiążącymi kortykosteroidy. Metabolizowany jest głównie przez wątrobę, przeważnie do pregnandioli i pregnanolonów. Pregnandiole i pregnanolony sprzęgane są w wątrobie do pochodnych glukuronidowych i siarczanowych. T0,5 progesteronu podawanego dopochwowo wynosi około 13 h. Wydalany jest głównie przez nerki; niewielka ilość niezmienionego progesteronu wydalana jest z żółcią.
Skład
1 tabl. dopochwowa zawiera 200 mg progesteronu.
Działania niepożądane
Niezbyt często: senność, bóle i zawroty głowy, zaburzenia koncentracji i uwagi, uczucie lęku, stany depresyjne, zaburzenia dotyczące pochwy (podrażnienie, świąd, upławy).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Krwawienie z pochwy nieznanego pochodzenia, poronienie zatrzymane, ciąża pozamaciczna. Nowotwór lub podejrzenie nowotworu piersi lub dróg rodnych. Zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub ciężkie zakrzepowe zapalenie żył, zarówno czynne jak i przebyte w przeszłości. Ciężkie zaburzenia czynności lub choroba wątroby. Okres karmienia piersią.
Interakcje
Leki pobudzające aktywność izoenzymów cytochromu P450 (np. ryfampicyna, karbamazepina lub preparaty roślinne zawierające ziele dziurawca) mogą zwiększać szybkość wydalania progesteronu, a tym samym zmniejszać jego działanie terapeutyczne. Odwrotnie, ketokonazol i inne inhibitory aktywności izoenzymów cytochromu P450 mogą zmniejszać szybkość wydalania progesteronu, a tym samym zwiększać jego działanie. Ponieważ progesteron może powodować obniżenie wrażliwości na insulinę, u pacjentek z cukrzycą przyjmujących progesteron może być konieczne dostosowanie dawek leków przeciwcukrzycowych. Wykazano, że progesteron może hamować metabolizm cyklosporyny, a tym samym zwiększać jej stężenie we krwi nawet do poziomu mogącego powodować toksyczność.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
