Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Preparat jest wskazany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u osób, u których nie uzyskuje się wystarczającego obniżenia ciśnienia tętniczego przy użyciu losartanu lub hydrochlorotiazydu stosowanych w monoterapii.
Dawkowanie
Tabletkę można przyjmować niezależnie od posiłku, popijając szklanką wody. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze: 1 tabletka (50 mg + 12,5 mg) 1 raz na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę dobową do 1 tabletki (100 mg + 25 mg) 1 raz na dobę (jest to zarazem dawka maksymalna). Działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się zwykle w ciągu 3–4 tygodni stosowania preparatu.
Preparat Lorista HL (100 mg + 12,5 mg) przeznaczony jest dla tych chorych, którym zwiększono dawkę losartanu do 100 mg i którzy wymagają dodatkowej kontroli ciśnienia tętniczego.
Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u chorych z zaburzeniami czynności nerek jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 30 ml/min. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych poddawanych hemodializom.
Przez rozpoczęciem stosowania preparatu należy wyrównać niedobory sodu i zapewnić odpowiednie nawodnienie (wyrównać niedobory płynów).
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności wątroby, cholestazy (zastój żółci) oraz zaburzeń powodujących niedrożność dróg żółciowych).
U chorych w podeszłym wieku zwykle nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.
Działanie
Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne: losartan i hydrochlorotiazyd. Losartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II lub sartanami. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na blokowaniu receptorów angiotensyny II co uniemożliwia ich wiązanie z angiotensyną II i hamuje jej działanie (leki z tej grupy często oznaczane są skrótem ARB, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin II Receptor Blockers). Agiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie losartanu, podobnie jak innych sartanów, skutecznie przeciwdziała efektom działania angiotensyny II i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. W odróżnieniu od leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartany nie nasilają efektów zależnych od bradykininy, np. kaszlu. Sartany stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego.
Drugą substancją czynną preparatu jest hydrochlorotiazyd, diuretyk tiazydowy o działaniu moczopędnym, zwiększający objętość wydalanego moczu. Powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Utrata potasu z moczem jest mniej nasilona w obecności losartanu. Działanie tiazydów prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.
Działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3.– 4. tygodni od rozpoczęcia stosowania preparatu.
Skład
Preparat zawiera substancję: hydrochlorotiazyd + losartan w dawce 12,5 mg + 50 mg
Działania niepożądane
Działania niepożądane związane ze stosowaniem preparatu: zawroty głowy, zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (ALT). Nie stwierdzono występowania działań niepożądanych specyficznych dla skojarzenia losartanu i hydrochlorotiazydu, innych, niż te obserwowane wcześniej w przypadku stosowania losartanu lub hydrochlorotiazydu w monoterapii. Możliwe wystąpienie działań niepożądanych zgłaszanych wcześniej dla każdego ze składników preparatu stosowanych niezależnie. Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem losartanu należą: niedokrwistość, hemoliza krwinek, wybroczyny, plamica Schönleina i Henocha, dna moczanowa, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, hiperkaliemia, rzadko reakcje nadwrażliwości i anafilaktyczne, jadłowstręt, zaburzenia lękowe, depresja, bezsenność, senność, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci, bóle i zawroty głowy, nerwowość, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), neuropatia obwodowa, omdlenia, drżenia, pieczenie/kłucie w oku, zapalenie spojówek, niewyraźne/nieostre widzenie, szum w uszach, niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), dławica piersiowa, ból za mostkiem, udar mózgu, zawał serca, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, zapalenie naczyń, kaszel, zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie krtani, duszność, zapalenie oskrzeli, ból brzucha, nudności, biegunka, niestrawność, zaparcia, ból zębów, suchość w ustach, wzdęcia, zapalenie żołądka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, łysienie, stany zapalne skóry, suchość skóry, rumień, uderzenia gorąca, nadwrażliwość na światło, świąd, wysypka, pokrzywka, obfite pocenie się, ból pleców, bóle mięśni i stawów, fibromialgia, rabdomioliza, zakażenie dróg moczowych, częste oddawanie moczu, zaburzenia funkcji seksualnych (zmniejszenie libido, impotencja), osłabienie, zmęczenie, obrzęk twarzy, gorączka.
Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu należą: zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, znaczne zmniejszenie liczby granulocytów (agranulocytoza), zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia), zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość), niekiedy z plamicą, zahamowanie czynności szpiku kostnego), jadłowstręt, nudności, wymioty, zaparcia, biegunka, uczucie dyskomfortu w przewodzie pokarmowym, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, cholestaza wewnątrzwątrobowa (żółtaczka), wydalanie cukru z moczem, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek, hipokaliemia, hiponatremia, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, depresja, zaburzenia snu, bóle głowy, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, widzenie w żółtym kolorze, martwicze zapalenie naczyń, niewydolność oddechowa z zapaleniem i obrzękiem płuc, rzadko reakcje anafilaktyczne, gorączka, reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, wysypka), nadwrażliwość na światło oraz bardzo rzadko martwica toksyczna rozpływna, reakcje skórne podobne do tocznia, uaktywnienie skórnej postaci tocznia rumieniowatego.
Interakcje
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Preparat może powodować zwiększenie stężenia oraz nasilać toksyczne działanie soli litu. Nie zaleca się równoległego stosowania preparatów litu.
Nie zaleca się równoległego stosowania losartanu z preparatami zwiększającymi stężenie potasu. Równoległe stosowanie tych leków (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
Nie zaleca się skojarzonego stosowania różnych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron. Dlatego nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i inhibitorów ACE lub aliskirenu, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, w tym zaburzeń czynności nerek, hiperkaliemii, omdlenia i udaru.
Flukonazol oraz ryfampicyna powodują zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu losartanu we krwi, choć nie wiadomo czy ma to znaczenie kliniczne.
W niżej opisanych przypadkach wymagane jest zachowanie ostrożności.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, indometacyna, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku.
Preparat może nasilać działanie stosowanych równolegle innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. inhibitorów ACE, beta-blokerów, antagonistów wapnia) lub leków mogących obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, barbiturany, przeciwpsychotyczne, opioidy, baklofen, amifostyna). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego oraz niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne.
Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Metforminę należy stosować ostrożnie, ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej, możliwej w związku ze stosowaniem hydrochlorotiazydu.
Leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol) mogą zmniejszać wchłanianie preparatu z przewodu pokarmowego.
Kortykosteroidy, ACTH mogą nasilać niedobory elektrolitów, szczególnie potasu.
Preparat może osłabić oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.
Preparat może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).
Ponieważ preparat może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi, konieczne może być dostosowanie dawek leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpyrazon, allopurynol). Możliwe też zwiększenie częstości występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą nasilać działanie tiazydowych leków moczopędnych poprzez zmniejszenie motoryki przewodu pokarmowego.
Preparat może nasilać toksyczne działanie na szpik kostny leków cytotoksycznych takich jak: cyklofosfamid, metotreksat.
Jeżeli równolegle stosowane są duże dawki salicylanów, preparat może nasilać toksyczne działanie salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy.
Bardzo rzadko preparat stosowany z metylodopą może przyczynić się do rozwoju niedokrwistości hemolitycznej.
Cyklosporyna może zwiększać ryzyko powikłań typu dny moczanowej, skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi.
Preparat może powodować hipokaliemię lub hipomagnezemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych i leków przeciwarytmicznych. U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.
Równoległe stosowanie preparatu z lekami powodującymi utratę potasu (np. kortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, karbenoksolonem, ACTH, penicyliną G, kwasem salicylowym i jego pochodnymi, lekami przeczyszczającymi, niektórymi lekami moczopędnymi) może zwiększać ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi) i nasilać ją. Należy monitorować stężenie potasu we krwi.
Jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niżej wymienionymi lekami, które mogą spowodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes należy zachować ostrożność z powodu ryzyka wystąpienia hipokaliemii (zalecana jest regularna kontrola stężenia potasu we krwi oraz badanie EKG). Hipokaliemia zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes:
· leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
· niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol)
· inne leki: beprydyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina (dożylnie).
Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Równoległe stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D może dodatkowo nasilać hiperkalcemię; należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz dostosować dawkowanie wapnia.
Hydrochlorotiazyd może wpływać na wyniki badań czynności przytarczyc, ze względu na jego wpływ na metabolizm wapnia.
Równoległe stosowanie karbamazepiny może spowodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi). Należy kontrolować stężenie sodu we krwi.
Środki kontrastujące zawierające jod u chorych odwodnionych zwiększają ryzyko wystąpienia ciężkiej niewydolności nerek. Należy zadbać o odpowiednie nawodnienie przed zastosowaniem tych preparatów.
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na pochodne sulfonamidów. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia(zmniejszenie stężenia sodu we krwi) lub hiperkalcemia (zwiększenie stężenie wapnia we krwi)
· ciężkie zaburzenia czynności wątroby, zastój żółci lub zaburzenia powodujące niedrożność dróg żółciowych
· objawowa hiperurykemia/dna moczanowa (objawy będące skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi)
· ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)
· bezmocz.
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
