Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie nadciśnienia tętniczego samoistnego.
Leczenie niewydolności serca w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami moczopędnymi .
Leczenie hemodynamicznie stabilnych pacjentów we wczesnej (24 h) fazie zawału serca.
Leczenie pacjentów z cukrzycą z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2 oraz początkową nefropatią.
Dawkowanie
Doustnie. Dawka powinna być dostosowana indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta i wartości ciśnienia tętniczego krwi. Nadciśnienie. Zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg. U pacjentów z nadciśnieniem nerkowo-naczyniowym, zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej, leczonych preparatami moczopędnymi lub z niewydolnością nerek, dawkę początkową należy zmniejszyć. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20-40 mg/dobę. U niektórych pacjentów oczekiwane zmniejszenie ciśnienia tętniczego występuje po 2-4 tyg. leczenia dawkami podtrzymującymi. Maksymalna dawka stosowana w długotrwałych, kontrolowanych badaniach klinicznych wynosiła 80 mg/dobę, ale jej stosowanie nie powodowało zwiększenia skuteczności leczenia. U pacjentów leczonych jednocześnie lekami moczopędnymi, o ile to możliwe, podawanie leku moczopędnego należy przerwać na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem. U pacjentów, którzy nie mogą odstawić leku moczopędnego, leczenie lizynoprylem należy rozpoczynać od dawki 5 mg - należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi do czasu wystąpienia oczekiwanego obniżenia i dodatkowo przez jedną godzinę. Kolejne dawki lizynoprylu należy określić na podstawie wartości ciśnienia. U pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym zaleca się podanie mniejszej jednorazowej dawki początkowej, wynoszącej 2,5 mg lub 5 mg. Później dawkę dobową można stopniowo zwiększać dostosowując ją do wartości ciśnienia tętniczego. Niewydolność serca. Lizynopryl można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i preparatami naparstnicy. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę, rano. Dawka podtrzymująca wynosi 5-20 mg raz na dobę. U pacjentów z niskim ciśnieniem skurczowym (3 mg/dl) należy zastosować małe dawki początkowe wynoszące 2,5 mg/dobę podawane pod ścisłym nadzorem lekarskim. Wczesna faza zawału serca. U wydolnych hemodynamicznie pacjentów leczenia lizynoprylem należy rozpocząć w ciągu 24 h od wystąpienia zawału serca. Pierwsza, jednorazowa dawka wynosi 5 mg. Po 24 h należy ponownie podać 5 mg, a po 48 h dawkę 10 mg. Następnie należy kontynuować podawanie leku w dawce 10 mg raz na dobę przez 6 tyg. W skojarzeniu z lizynoprylem należy podawać (jeśli nie ma przeciwwskazań) leki zwykle stosowane w zawale serca: przeciwzakrzepowe, zapobiegające agregacji płytek, β-adrenolityczne. Pacjenci z niskim ciśnieniem skurczowym krwi (≤120 mmHg) powinni na początku leczenia lub przez pierwsze 3 dni od wystąpienia zawału przyjmować dawkę dobową wynoszącą 2,5 mg. Jeżeli w ciągu pierwszych 6 tyg. leczenia wystąpi hipotonia (ciśnienie skurczowe ≤100 mmHg) należy zmniejszyć jednorazową dawkę podtrzymującą do 5 mg lub 2,5 mg na dobę. Jeśli wystąpi długotrwała i nasilona hipotonia (ciśnienie skurczowe Nefropatia cukrzycowa. U pacjentów z nadciśnieniem i cukrzycą insulinozależną (typu 2) oraz z początkową nefropatią dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę i może zostać zwiększona do 20 mg na dobę, w celu uzyskania ciśnienia rozkurczowego Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Przy ustalaniu dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy uwzględnić klirens kreatyniny: 31-70 ml/min - dawka początkowa 5-10 mg na dobę; 10-30 ml/min - dawka początkowa 2,5-5 mg na dobę; Dzieci. Nadciśnienie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 16 lat. Dzieci o mc. od 20 do 50 kg: dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 20 mg/dobę. Dzieci o mc. ≥50 kg: dawka początkowa 5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 40 mg/dobę. Nie badano dawkowania >0,61 mg/kg mc. (lub > 40 mg) u dzieci i młodzieży. U dzieci z upośledzoną czynnością nerek, należy rozważyć podanie mniejszej dawki początkowej lub wydłużenie przerw między dawkami. Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR 2). Lek należy przyjmować raz na dobę, mniej więcej o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłku.
Działanie
Inhibitor konwertazy angiotensyny. Mechanizm działania lizynoprylu polega na hamowaniu aktywności konwertazy angiotensyny. Konwertaza angiotensyny jest enzymem przekształcającym angiotensynę I w angiotensyne II, która działa silnie naczynioskurczowo i zwiększa ciśnienie krwi. Angiotensyna II zwiększa także wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy. Hamowanie aktywności konwertazy angiotensyny powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w osoczu krwi i zmniejszenie wydzielania aldosteronu, co może być przyczyną niewielkiego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Podawanie lizynoprylu z nadciśnieniem tętniczym powodowało zmniejszenie ciśnienia tętniczego mierzonego w pozycji leżącej i stojącej, bez odruchowej tachykardii. Badania hemodynamiczne wykazały, że zmniejszenie ciśnienia krwi było spowodowane zmniejszeniem oporu przepływu krwi przez tętnice obwodowe, któremu towarzyszyły niewielkie zmiany objętości wyrzutowej serca lub częstości rytmu serca. W badaniach klinicznych u większości pacjentów działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczynało się po 1-2 h. a maksymalne zmniejszenie ciśnienia krwi występowało po 6 h. Lek podawany w zalecanych dawkach raz na dobę działa przez 24 h. Po podaniu doustnym lizynopryl wchłania się z przewodu pokarmowego w ok. 25%; pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Maksymalne stężenie we krwi występuje po 6-8 h. Lizynopryl nie wiąże się z białkami osocza (poza konwertazą angiotensyny). Nie jest metabolizowany i jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej.
Skład
1 tabl. zawiera 10 mg lizynoprylu.
Działania niepożądane
Często: bóle i zawroty głowy; objawy ortostatyczne (również hipotonia); kaszel; biegunka, wymioty; zaburzenia czynności nerek. Niezbyt często: zmiany nastroju, parestezje, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, zaburzenia smaku, zaburzenia snu; zawał serca (lub zdarzenie mózgowo-naczyniowe prawdopodobnie wtórne do nadmiernego nadciśnienie tętniczego u pacjentów z grupy ryzyka), kołatanie serca, tachykardia, zespół Raynauda; udar naczyniowy mózgu, prawdopodobnie wtórny do znacznej hipotonii u pacjentów wysokiego ryzyka; nieżyt błony śluzowej nosa; mdłości, bóle brzucha, niestrawność; wysypka, świąd; impotencja; zmęczenie, astenia; podwyższenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, hiperkaliemia. Rzadko: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego; splątanie; suchość błony śluzowej jamy ustnej; nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy: obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani, pokrzywka, łysienie, łuszczyca; mocznica, ostra niewydolność nerek, białkomocz; ginekomastia; hiponatremia, podwyższenie stężenia bilirubiny w osoczu krwi. Bardzo rzadko: zahamowanie czynności szpiku kostnego, anemia, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, powiększenie węzłów chłonnych, choroba autoimmunologiczna; hipoglikemia; skurcze oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych/eozynofilowe zapalenie płuc; zapalenie trzustki, obrzęk naczynioruchowy jelit, zapalenie wątroby - miąższowe i cholestatyczne, żółtaczka, niewydolność wątroby; wzmożona potliwość, pęcherzyca, toksyczna martwica naskórka (zespół Lyella), zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy, chłoniak rzekomy skóry; skąpomocz, bezmocz. Zgłaszano także występowanie dny; obniżenia libido, depresji, udaru, niewyraźnego widzenia, anoreksji, zaparć, wzdęć, zakażeń dróg moczowych, bólu w klatce piersiowej, zaczerwienień, omdleń. Zgłaszano zespół objawów, w którym występowały pojedynczo lub jednocześnie: gorączka, zapalenie naczyń, bóle mięśniowe, ból i zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, zwiększona wartość OB, eozynofilia, leukocytoza, wysypka, fotodermatozy oraz inne objawy dermatologiczne.
Interakcje
Leki moczopędne nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe lizynoprylu. Nadmierne spożycie soli może osłabić przeciwnadciśnieniowe działanie leku. Lizynopryl może spowalniać wydalanie litu (należy regularnie kontrolować stężenie litu w surowicy i w razie potrzeby zmniejszyć jego dawkę). Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas lub zamienników soli kuchennej zawierających potas może powodować zwiększenie stężenia potasu w surowicy (należy zachować ostrożność i często kontrolować stężenie potasu w surowicy). Niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym kwas acetylosalicylowy w dawce ≥3 g/dobę) mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe lizynoprylu; u osób z zaburzeniami czynności nerek przyjmujących inhibitory ACE mogą powodować nasilenie czynności nerek. Jednoczesne stosowanie niektórych leków znieczulających, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i leków przeciwpsychotycznych z inhibitorami ACE może spowodować dalsze zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi. Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. Jednoczesne podawanie inhibitorów ACE i leków przeciwcukrzycowych (insulin, doustnych leków hipoglikemizujacych) może nasilać działanie obniżające stężenie glukozy we krwi z ryzykiem hipoglikemii. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego działania jest większe w ciągu pierwszych tygodni leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Leki immunosupresyjne (leki cytostatyczne, ogólnoustrojowo działające kortykosteroidy) zwiększają ryzyko wystąpienia leukopenii. Środki do znieczulenia ogólnego nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe lizynoprylu (możliwa hipotonia). Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lizynopryl, inne inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorem ACE. Obrzęk naczynioruchowy dziedziczny lub idiopatyczny. II i III trymestr ciąży. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR 2).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
