Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· schizofrenii
· choroby dwubiegunowej, w tym:
leczenia epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej
leczenia epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej
zapobiegania nawrotom choroby dwubiegunowej (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Leczenie schizofrenii: całkowita dobowa dawka przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 50 mg - 1. dzień, 100 mg - 2. dzień, 200 mg - 3. dzień, 300 mg - 4. dzień, od 4. dnia zwykle skuteczna dawka dobowa wynosi 300-450 mg, jednak w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku, dawka może być modyfikowana w zakresie 150-750 mg na dobę; lek podawać 2 razy na dobę. Leczenie epizodów maniakalnych w przebiegu choroby dwubiegunowej: całkowita dobowa dawka przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 100 mg - 1. dzień, 200 mg - 2. dzień, 300 mg - 3. dzień, 400 mg - 4. dzień, następnie dawka może być zwiększana o 200 mg na dobę do dawki dobowej 800 mg w 6. dniu leczenia; zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji leku dawka podtrzymująca może wynosić 200-800 mg na dobę, zwykle skuteczna dawka to 400-800 mg na dobę; lek podawać 2 razy na dobę. Leczenie objawów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej: całkowita dobowa dawka przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 50 mg - 1. dzień, 100 mg - 2. dzień, 200 mg - 3. dzień, 300 mg - 4. dzień, zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg, zależnie od odpowiedzi pacjenta można ją zwiększyć do 600 mg na dobę; lek podawać raz na dobę, wieczorem. Zapobieganie nawrotom w chorobie dwubiegunowej: pacjenci u których wystąpiła pozytywna odpowiedź na leczenie kwetiapiną epizodu manii, epizodu mieszanego bądź depresyjnego powinni kontynuować leczenie tą samą dawką; dawkę należy ustalić indywidualnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku, w przedziale 300-800 mg na dobę, należy stosować możliwie najniższą dawkę. U pacjentów w podeszłym wieku może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki i podawanie mniejszych dawek dobowych. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpocząć od dawki dobowej 25 mg i zwiększać codziennie dawkę o 25-50 mg do osiągnięcia dawki terapeutycznej. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Działanie
Kwetiapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym oddziaływującym na szerokie spektrum receptorów. Wykazuje powinowactwo do receptora serotoninowego (5HT2) w mózgu oraz do receptorów dopaminowych w mózgu (D1 i D2). Kwetiapina ma także duże powinowactwo do receptorów histaminowych i α1-adrenergicznych oraz mniejsze do receptorów α2-adrenergicznych i serotoninowych 5HT1A. Powinowactwo do receptorów benzodiazepinowych i muskarynowych jest nieznaczne. Dodatkowo N-dealkilowana kwetiapina (główny metabolit) ma duże powinowactwo do czynnika transportującego norepinefrynę (NET). Po podaniu doustnym kwetiapina jest łatwo wchłaniana z przewodu pokarmowego i podlega znacznemu metabolizmowi. Biodostępność kwetiapiny nie jest znacząco zmieniona po jednoczesnym podaniu z posiłkiem. W 83% wiąże się z białkami osocza. Kwetiapina jest intensywnie metabolizowana - 73% jest wydalane z moczem i 21% z kałem; mniej niż 5% leku jest wydalane w postaci nie zmienionej z kałem i moczem T0,5 wynosi około 7 h dla kwetiapiny i 12 h dla jej głównego metabolitu. Klirens kwetiapiny u osób w podeszłym wieku jest o 30-50% mniejszy niż u osób młodszych. Klirens kwetiapiny u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby był mniejszy o około 25%.
Skład
1 tabl. powl. zawiera 100 mg kwetiapiny w postaci fumaranu. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądane
Bardzo często mogą wystąpić: zawroty głowy, senność, bóle głowy, suchość w jamie ustnej, objawy odstawienne, zwiększenie stężenia triglicerydów, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL), zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zwiększenie masy ciała.
Często mogą wystąpić: leukopenia, hiperprolaktynemia, zwiększenie łaknienia, nietypowe sny i koszmary senne, omdlenia, objawy pozapiramidowe, zaburzenia mowy, częstoskurcz, niewyraźne widzenie, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcia, niestrawność, łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe, rozdrażnienie, zwiększenie aktywności aminotrasferaz (AlAT, AspAT), zmniejszenie liczby neutrofilów, zwiększenie stężenia glukozy we krwi aż do hiperglikemii.
Niezbyt często mogą wystąpić: eozynofilia, małopłytkowość, nadwrażliwość, napady padaczki, zespół niespokojnych nóg, późne dyskinezy, dysfagia, zwiększenie aktywności GGTP3, zmniejszenie liczby płytek krwi, wydłużenie odstępu QT.
Rzadko mogą wystąpić: żółtaczka, priapizm (długotrwały, bolesny wzwód bez pobudzenia seksualnego), wyciek mleka poza okresem karmienia (mlekotok), złośliwy zespół neuroleptyczny, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: reakcja anafilaktyczna, cukrzyca, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa i Johnsona,
Ponadto, z nieznaną częstotliwością, może wystąpić: neutropenia.
Interakcje
Lek powinien być stosowany ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami oddziałującymi na o.u.n. oraz w połączeniu z alkoholem. Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane, ze względu na kilkukrotne zwiększenie AUC kwetiapiny. Nie zaleca się stosowania kwetiapiny w połączeniu z sokiem grejpfrutowym. Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z karbamazepiną lub fenytoiną znacząco zwiększa klirens kwetiapiny, co może wpłynąć na skuteczność leczenia; u pacjentów leczonych lekami indukującymi enzymy wątrobowe leczenie kwetiapiną można rozpocząć, jeśli korzyści z leczenia przewyższają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekiem indukującym enzymy wątrobowe; ważne aby wszystkie zmiany w stosowaniu leku indukującego enzymy wątrobowe były stopniowe, a jeśli zachodzi taka potrzeba, był on zastąpiony innym lekiem nie wpływającym na enzymy wątrobowe (np. walproinian sodu). Nie stwierdzono zmiany farmakokinetyki kwetiapiny po łącznym podaniu z imipraminą (inhibitor CYP2D6) lub fluoksetyną (inhibitor CYP3A4 i CYP2D6), a także z lekami przeciwpsychotycznymi (jak rysperydon, haloperydol). Jednoczesne podanie kwetiapiny i tiorydazyny powoduje zwiększenie klirensu kwetiapiny o ok. 70%. Kwetiapina nie zmieniała farmakokinetyki litu po jednoczesnym podaniu. W przypadku jednoczesnego stosowania kwasu walproinowego i kwetiapiny farmakokinetyka nie zmienia się w stopniu klinicznie znaczącym. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego podawania kwetiapiny z lekami, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe lub wydłużać odstęp QTc.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kwetiapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Jednoczesne stosowanie inhibitorów układu cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteaz stosowane w leczeniu HIV, leki przeciwgrzybiczne z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
