Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego u dorosłych. Leczenie nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży od 6 do <18 lat. Leczenie dorosłych pacjentów z niewydolnością serca i zaburzoną czynnością skurczową lewej komory (frakcja wyrzutowa lewej komory ≤40%), gdy inhibitory ACE nie są tolerowane lub jako lek dodany do inhibitora ACE u pacjentów z utrzymującymi się objawami niewydolności serca, pomimo optymalnej terapii, wówczas gdy antagoniści receptora mineralokortykoidowego nie są tolerowani.
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli. Dawka początkowa i zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 8 mg raz na dobę. Najlepsze działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4 tyg. od rozpoczęcia leczenia. U pacjentów, u których ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę można zwiększyć do 16 mg raz na dobę, maksymalnie do 32 mg raz na dobę. Schemat leczenia należy ustalać indywidualnie, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Kandesartan może być stosowany równocześnie z innymi lekami obniżającymi ciśnienie. Zaobserwowano, że stosowanie hydrochlorotiazydu równocześnie z dowolną dawką kandesartanu powoduje dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego. Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z ryzykiem wystąpienia niedociśnienia tętniczego, takich jak pacjenci ze zmniejszeniem objętości wewnątrznaczyniowej, można rozważyć zastosowanie dawki początkowej 4 mg. U pacjentów z niewydolnością nerek (w tym u pacjentów poddawanych hemodializie) oraz u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby dawka początkowa wynosi 4 mg. Dane dotyczące stosowania produktu u pacjentów z bardzo ciężką lub schyłkową niewydolnością nerek (klirens kreatyniny Dzieci od 6 do . Zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę. U pacjentów z niewystarczającą kontrolą ciśnienia tętniczego krwi dawkę można zwiększyć: u pacjentów o mc. 2 nie były prowadzone. U pacjentów pediatrycznych rasy czarnej działanie przeciwnadciśnieniowe kandesartanu jest słabsze niż u pacjentów innych ras. Niewydolność serca: dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć, przez podwojenie, w odstępach co najmniej 2-tygodniowych, do największej dawki tolerowanej przez pacjenta - nie większej niż 32 mg raz na dobę. Kandesartan może być podawany jednocześnie z innymi lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, w tym z inhibitorami ACE, β-adrenolitykami, lekami moczopędnymi i glikozydami naparstnicy lub ze skojarzeniem tych leków. Preparat może być podawany w skojarzeniu z inhibitorem ACE pacjentom z utrzymującymi się objawami niewydolności serca, pomimo zastosowania optymalnej, standardowej terapii niewydolności serca, wówczas gdy antagoniści receptora mineralokortykoidowego nie są tolerowani. Jednoczesne stosowanie inhibitora ACE, leku moczopędnego oszczędzającego potas oraz kandesartanu nie jest zalecane i może być brane pod uwagę jedynie po wnikliwej ocenie korzyści i ryzyka. Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów ze zmniejszeniem objętości wewnątrznaczyniowej, niewydolnością nerek lub z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży w wieku Tabletki należy przyjmować raz na dobę, w czasie lub niezależnie od posiłków.
Działanie
Cyleksetyl kandesartanu jest pro-lekiem, który podczas wchłaniania z przewodu pokarmowego jest szybko przekształcany (na drodze hydrolizy estru) do postaci czynnej - kandesartanu. Kandesartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, działającym wybiórczo na receptory AT1. Charakteryzuje się silnym wiązaniem z receptorem i powolnym odblokowywaniem tego połączenia. Nie ma aktywności agonistycznej. Nie zmniejsza aktywności konwertazy angiotensyny (ACE), dzięki czemu nie nasila efektów działania zależnych od bradykininy. Nie wiąże się z innymi receptorami ani kanałami jonowymi, istotnymi dla regulacji w układzie krążenia. W nadciśnieniu tętniczym kandesartan wywołuje zależne od dawki, długotrwałe zmniejszenie ciśnienia tętniczego, w wyniku zmniejszenia całkowitego oporu naczyniowego bez odruchowego przyspieszenia rytmu serca. Po podaniu pojedynczej dawki działanie hipotensyjne występuje zazwyczaj w ciągu 2 h; pełne działanie hipotensyjne występuje zwykle w ciągu 4 tyg. leczenia. W niewydolności serca leczenie kandesartanem zmniejsza umieralność, konieczność hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz poprawia stan pacjentów z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory serca. Maksymalne stężenie kandesartanu we krwi występuje po 3-4 h od podania leku. Kandesartan silnie wiąże się z białkami osocza (w ponad 99%). Jest wydalany głównie w postaci niezmienionej z moczem i żółcią. T0.5 wynosi około 9 h.
Skład
1 tabl. zawiera 32mg cyleksetylu kandesartanu. Tabletki zawierają laktozę.
Działania niepożądane
Nadciśnienie tętnicze - często: zakażenia układu oddechowego, zawroty głowy/zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, ból głowy; bardzo rzadko: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, hiperkaliemia, hiponatremia, kaszel, nudności, zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych, zaburzenie czynności wątroby lub zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, świąd, ból pleców, ból stawów, ból mięśni, zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek u podatnych pacjentów); obserwowano także nieznaczne zmniejszenie stężenia hemoglobiny. Podczas gdy charakter i ciężkość zdarzeń niepożądanych u dzieci i młodzieży są podobne do obserwowanych u pacjentów dorosłych, częstości występowania wszystkich zdarzeń niepożądanych są większe u dzieci i młodzieży, szczególnie w odniesieniu do takich działań jak: ból głowy, uczucie zawrotu głowy, zakażenia górnych dróg oddechowych, kaszel, ból jamy ustnej i gardła (bardzo często); wysypka, niemiarowość zatokowa, zapalenie nosogardła, gorączka (często); hiperkaliemia, hiponatremia, nieprawidłowa czynność wątroby (niezbyt często). Ogólny profil bezpieczeństwa kandesartanu u pacjentów pediatrycznych nie różni się istotnie od profilu bezpieczeństwa u pacjentów dorosłych. Niewydolność serca - często: hiperkaliemia, niedociśnienie, zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek u podatnych pacjentów); bardzo rzadko: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, hiponatremia, ból i zawroty głowy, nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenie czynności wątroby lub zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, świąd, ból pleców, ból stawów, ból mięśni. Częstość nieznana: biegunka.
Interakcje
Inne leki hipotensyjne mogą nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe kandesartanu. Jednoczesne stosowanie kandesartanu i leków moczopędnych oszczędzających potas, preparatów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków zwiększających stężenie potasu we krwi (np. heparyny) może powodować hiperkaliemię – należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Kandesartan może zwiększać stężenie litu we krwi i nasilać jego toksyczność - jednoczesne stosowanie z preparatami litu nie jest zalecane, jednak jeśli jest niezbędne, należy regularnie kontrolować stężenie litu w surowicy. Działanie hipotensyjne kandesartanu może zostać osłabione przez leki z grupy NLPZ (tj. selektywne inhibitory COX-2, kwas acetylosalicylowy w dawce >3 g na dobę, nieselektywne NLPZ). Jednoczesne stosowanie antagonistów receptora angiotensyny II i leku z grupy NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym możliwej, ciężkiej niewydolności nerek i hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z wcześniejszym zaburzeniem czynności nerek - leczenie skojarzone należy stosować ostrożnie, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku; pacjenta należy odpowiednio nawodnić i regularnie kontrolować czynność nerek. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji podczas jednoczesnego stosowania kandesartanu z digoksyną, warfaryną, hydrochlorotiazydem, nifedypiną, enalaprylem, glibenklamidem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynylosteradiol/lewonorgestrel). Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kandesartan lub pozostałe składniki preparatu. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) zastój żółci (cholestaza). Dzieci poniżej 1 rż. Jednoczesne stosowanie z preparatami zawierających aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR 2). II i III trymestr ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
