Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Nadciśnienie tętnicze pierwotne.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę, rano. Działanie indapamidu zwiększa się z upływem czasu, a maksymalny efekt może być osiągnięty po kilku miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Nie zaleca się stosowania dawek większych niż 2,5 mg na dobę ponieważ nie wykazują one silniejszego działania przeciwnadciśnieniowego, natomiast działanie moczopędne może być bardziej widoczne. Jeśli nie jest możliwe osiągnięcie zamierzonej wartości ciśnienia tętniczego przy użyciu dawki 2,5 mg na dobę, można zastosować inny lek przeciwnadciśnieniowy: lek β-adrenolityczny, inhibitor ACE, metyldopa, klonidyna oraz inne leki blokujące aktywność adrenergiczną. Nie jest zalecane stosowanie indapamidu z lekami moczopędnymi ponieważ może to prowadzić do hipokaliemii. Dzieci i młodzież: ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stężenia kreatyniny w osoczu należy skorygować uwzględniając wiek, masę ciała i płeć; preparat można stosować, kiedy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu. W ciężkiej niewydolności nerek (CCr <30 ml/min) stosowanie leku jest przeciwwskazane. Tiazydowe leki moczopędne oraz leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne jedynie wówczas, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona w niewielkim stopniu. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby stosowanie leku jest przeciwwskazane.
Działanie
Hipotensyjny lek moczopędny, pochodna sulfonamidowa, o właściwościach farmakologicznych podobnych do diuretyków tiazydowych. Po zastosowaniu dawki 2,5 mg na dobę działanie przeciwnadciśnieniowe jest największe, a działanie moczopędne jest nieistotne klinicznie. Indapamid stosowany w dawce 2,5 mg na dobę u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym zmniejsza naczyniową nadreaktywność na noradrenalinę oraz zmniejsza całkowity opór obwodowy i opór naczyniowy.
Skład
1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg indapamidu. Tabletki zawierają laktozę.
Działania niepożądane
Ból i/lub zawroty głowy, brak łaknienia i podrażnienie przewodu pokarmowego, spadki ciśnienia związane ze zmianą pozycji ciała, zaburzenia rytmu serca, nadmierne wydalanie moczu i związane z tym ryzyko odwodnienia, szczególnie u osób w podeszłym wieku i pacjentów z niewydolnością serca, zmiany skórne, impotencja, uderzenia gorąca, zmniejszenie masy ciała, suchość w jamie ustnej, mrowienie kończyn, zmiany obrazu krwi, zaburzenia eletrolitowe, wzrost pozimu glukozy we krwi.
Interakcje
Indapamidu nie należy stosować jednocześnie z solami litu, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia litu we krwi z objawami przedawkowania (w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania należy dokładnie monitorować stężenie litu we krwi i odpowiednio dostosować jego dawkę). Należy zachować ostrożność, stosując jednocześnie z indapamidem leki, które mogą wywołać zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np.: leki przeciwarytmiczne grupy Ia i III (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre leki przeciwpsychotyczne (fenotiazyny: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna; benzamidy: amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd; butyrofenony: droperydol, haloperydol) oraz inne: beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina i.v. - hipokaliemia po zastosowaniu indapamidu zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca, które mogą wystąpić po podaniu tego typu leków; przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego należy obserwować, czy u pacjenta nie rozwija się hipokaliemia i w razie konieczności korygować stężenie potasu, podczas leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie elektrolitów w osoczu oraz wykonywać EKG; w przypadku hipokaliemii należy stosować leki niepowodujące ryzyka torsade de pointes. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania indapamidu i inhibitorów ACE. Podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej hiponatremią, szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, może dojść do nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze względu na fakt, że uprzednie leczenie moczopędne może spowodować hiponatremię, należy: odstawić diuretyk na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE i (jeżeli to konieczne) powrócić do leczenia lekiem moczopędnym nieoszczędzającym potasu lub rozpocząć leczenie inhibitorem ACE od małych dawek, stopniowo zwiększanych. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca leczenie należy rozpoczynać od bardzo małych dawek inhibitora ACE, jeżeli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu. We wszystkich przypadkach należy monitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny we krwi) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE. Indapamid należy stosować ostrożnie z innymi lekami powodującymi hipokaliemię, takimi jak: amfoterycyna B i.v., gliko- i mineralokortykosteroidy (stosowane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu pobudzającym perystaltykę - należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Zaleca się stosowanie leków przeczyszczających niepobudzających perystaltyki. Hipokaliemia zwiększa ryzyko toksycznego działania glikozydów naparstnicy - należy kontrolować stężenia potasu we krwi i EKG oraz w razie konieczności zmodyfikować leczenie. Baklofen nasila działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu – należy nawodnić pacjenta oraz na początku kontrolować czynność nerek. Ostrożnie stosować z lekami z grupy NLPZ (podawanymi ogólnie), łącznie z selektywnymi inhibitorami COX-2 i kwasem salicylowym w dużych dawkach (≥3 g/dobę), ze względu na osłabienie przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu oraz ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (należy monitorować czynność nerek oraz stan nawodnienia pacjenta). Leczenie skojarzone z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) nie eliminuje ryzyka hipokaliemii lub hiperkaliemii (szczególnie w przypadku pacjentów z cukrzycą lub z niewydolnością nerek). Należy monitorować stężenie potasu w osoczu i EKG, a jeśli jest to konieczne ponownie rozważyć sposób leczenia. Metformina stosowana równocześnie z indapamidem może spowodować kwasicę mleczanową - nie należy stosować metforminy, jeśli stężenie kreatyniny we krwi wynosi >15 mg/l (135 µmol/l) u mężczyzn oraz >12 mg/l (110 µmol/l) u kobiet. Duże dawki środków cieniujących zawierających jod mogą zwiększać ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych w wyniku przyjmowania leków moczopędnych - przed podaniem związku zawierającego jod należy odpowiednio nawodnić pacjenta. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i neuroleptyki nasilają działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu i zwiększają ryzyko hipotonii ortostatycznej. Łączne podawanie z solami wapnia zwiększa ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania przez nerki. Podczas leczenia skojarzonego z cyklosporyną lub takrolimusem może zwiększyć się stężenie kreatyniny we krwi. Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podawane ogólnie) osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowego indapamidu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne sulfonamidy lub substancje pomocnicze. Ciężka niewydolność nerek. Encefalopatia wątrobowa lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Hipokaliemia.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
