Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Insulina ludzka o średnim czasie działania.Leczenie pacjentów z cukrzycą, którzy wymagają stosowania insuliny w celu utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy. Cukrzyca u kobiet w ciąży.
Dawkowanie
Podskórnie, w wyjątkowych przypadkach domięśniowo. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.
Preparat Genulin który nie jest używany, przechowywać w lodówce (2-8 C), w oryginalnym opakowaniu. Po wyjęciu z lodówki, przed pierwszym użyciem, zaleca się doprowadzić do temperatury pokojowej, a następnie wymieszać. Po otwarciu opakowania bezpośredniego preparat może być przechowywany przez 28 dni w temperaturze do 25 °C. W celu ochrony przed światłem wkład który nie jest używany przechowywać w opakowaniu zewnętrznym.
Uwaga! W czasie stosowania insuliny należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi oraz w moczu, stężenie glikozylowanej hemoglobiny i fruktozaminy.
Uwaga! Podczas insulinoterapii picje alkoholu jest przeciwskazane. Alkohol może nasilać i przedłużać hipoglikemizujące działanie insuliny.
Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego.
Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem.
Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta.
Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Działanie
Cukrzyca u chorych wymagających stosowania insuliny. Cukrzyca ciężarnych. S.c., wyjątkowo i.m. (fiolka). Nie podawać i.v. Dawkowanie indywidualne, zwykle 1 ×/d wieczorem. W cukrzycy typu 2 średnia dawka początkowa to 0,2 j.m./kg mc. Można podawać jednocześnie z insuliną Gensulin R oraz stosować w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.
Działania niepożądane
Hipoglikemia jest najczęstszym działaniem niepożądanym. Hipoglikemia objawia się zlewnymi potami, zimną bladą skórą, pobudzeniem nerwowym lub drżeniami, niepokojem, nienaturalnym uczuciem zmęczenia lub osłabienia, stanem splątania, upośledzeniem koncentracji, sennością, uczuciem silnego głodu, zaburzeniami widzenia, bólem głowy, nudnościami i kołataniem serca.
Obrzęki i zaburzenia widzenia mogą pojawić się na początku leczenia.
Miejscowe reakcje uczuleniowe (zaczerwienie, obrzęk i świąd w miejscu wstrzyknięcia) mają zwykle charakter przejściowy i znikają w trakcie trwania terapii. Uogólnione reakcje uczuleniowe występują bardzo rzadko. Jeżeli nie zmienia się miejsca wstrzyknięć to w tym miejscu może dojść do lipodystrofii (zaniku tłuszczowej tkanki podskórnej).
W przypadku wystąpienia innych, niewymienionych objawów niepożądanych, należy o nich poinformować lekarza.
Zdolność koncentracji i reagowania jest zwykle osłabiona w czasie hipoglikemii. Nigdy nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych, jeżeli dolegliwości wskazują na zbliżający się stan hipoglikemii. Należy skontaktować się z lekarzem w celu dokładnego rozważenia możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń w przypadku występowania częstych stanów hipokglikemii lub w przypadku trudności w rozpoznawaniu jej objawów.Gdy masz nadwrażliwość na insulinę ludzką lub pozostałe składniki preparatu, niedocukrzenie, choroby nerek, zaburzenia czynności przysadki mózgowej, nadnerczy lub tarczycy.
Gdy przyjmujesz doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory momoaminooksydazy MAO, nieselektywne leki blokujące receptory beta adrenergiczne, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, salicylany, steroidy anaboliczne, sulfonamidy. Leki te mogą zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę. Natomiast przyjmowanie doustnych leków antykoncepcyjnych, tiazydów, glikokortykosteroidów, hormonów tarczycy czy symaptykomimetyków może prowadzić do zmniejszenia zapotrzebowania na insulinę. Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii. Ponadto należy poinformować lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych dostępnych bez recepty.
Przeciwwskazania
Hipoglikemia, nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.
Interakcje
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, nawet tych, które wydawane są bez
recepty (leki na przeziębienie, katar, kaszel, gorączkę, leki zmniejszające apetyt), ponieważ mogą one
zmieniać zapotrzebowanie na insulinę.
Leku Gensulin N nie należy mieszać z insulinami pochodzenia zwierzęcego oraz insulinami
biosyntetycznymi innych producentów.
Wiele często stosowanych leków (m.in. niektóre leki obniżające ciśnienie, leki nasercowe, leki
zmniejszające stężenie lipidów w surowicy, stosowane w schorzeniach tarczycy, niektóre leki
przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, salicylany, leki przeciwbakteryjne, doustne środki
antykoncepcyjne) może wpływać na działanie insuliny i na skuteczność terapii insulinowej. Dlatego
zawsze należy poinformować lekarza przepisującego insulinę o wszystkich przyjmowanych stale,
bądź okresowo, lekach. Również przed przyjęciem leku dostępnego bez recepty należy poradzić się
lekarza lub farmaceuty.
wersja 7.2 3/8
Zawsze należy skonsultować się z lekarzem, jeśli zamierza się rozpocząć leczenie lekiem dotychczas
nie przyjmowanym. Koniecznie trzeba powiedzieć o przyjmowaniu insuliny lekarzowi, u którego
pacjent znalazł się z innego powodu niż cukrzyca.
Leki i substancje nasilające działanie insuliny: doustne leki hipoglikemizujące (przeciwcukrzycowe),
salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), niektóre leki przeciwdepresyjne (inhibitory
monoaminooksydazy, MAOI), niektóre inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) (kaptopril,
enalapril), nieselektywne leki β-adrenolityczne (propranolol, sotalol) i alkohol etylowy.
Leki zmniejszające działanie insuliny: glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon wzrostu,
danazol, β2-sympatykomimetyki (ritodryna, salbutamol, terbutalina), tiazydy moczopędne (np.
hydrochlorotiazyd) oraz niacyna.
Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć bądź zwiększyć pod wpływem analogów
somatostatyny (oktreotyd, lanreotyd).
Pioglitazon (doustny lek przeciwcukrzycowy):
U części pacjentów długotrwale leczonych z powodu cukrzycy typu 2, u których występuje choroba
serca lub w przeszłości wystąpił udar, zgłaszano przypadki niewydolności serca po jednoczesnym
stosowaniu pioglitazonu i insuliny. Należy jak najszybciej poinformować lekarza, jeżeli wystąpią
objawy niewydolności serca, takie jak: zadyszka, nagłe zwiększenie masy ciała lub miejscowy obrzęk
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
