Spis treści
- Opis
- Działanie
- Dawkowanie
- Przeciwwskazania
- Skład
- Działania niepożądane
- Adres producenta
- Podmiot odpowiedzialny
OpisObrzęki, będące objawem chorób układu krążenia (zastoinowa niewydolność serca), wątroby i nerek (w tym marskość wątroby i zespół nerczycowy). Nadciśnienie tętnicze, w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie.
DziałanieSubstancją czynną preparatu jest furosemid, substancja o silnym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Furosemid powoduje zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonów sodu i chloru, co skutkuje nasileniem wydalania sodu i chloru z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i wapnia. Furosemid nazywany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (tzw. pętli Henlego). Dodatkowo, działanie furosemidu prowadzi prawdopodobnie do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków.
Początek działania moczopędnego pojawia się 0,5–1 godziny po doustnym przyjęciu preparatu i utrzymuje się zwykle przez 6–8 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po kilku dniach stosowania preparatu.
DawkowaniePreparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Początkowo 40–80 mg 1 raz na dobę, rano; następnie w zależności od potrzeby, lekarz zwiększy lub zmniejszy dawkę początkową. Ustaloną dawkę podtrzymującą przyjmuje się zgodnie z zaleceniami lekarza, 1–2 razy na dobę, co 2. dobę lub przez 2–4 kolejne dni każdego tygodnia.
W długotrwałym leczeniu obrzęków dawka podtrzymująca wynosi zwykle 40–80 mg na dobę. W leczeniu ciężkich obrzęków dawka maksymalna wynosi 600 mg na dobę w 3–4 dawkach podzielonych. W przewlekłej niewydolności nerek stosowano dawki do 1,5 g na dobę.
Dzieci:
Preparatu nie należy stosować u niemowląt i dzieci, które nie potrafią połknąć tabletki.
W każdym przypadku lekarz ustali dawkowanie indywidualnie (zwykle 1–3 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę). Dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę, niezależnie od masy ciała dziecka.
W leczeniu długotrwałym należy stosować najmniejsze skuteczne dawki.
PrzeciwwskazaniaNiestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.
Nie możesz także stosować preparatu, jeżeli występuje u Ciebie:• hipowolemia lub odwodnienie
• bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca z bezmoczem, niereagujące na furosemid
• niewydolność nerek skutkiem zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi
• niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową
• ciężka hipokaliemia
• ciężka hiponatremia
• stan przedśpiączkowy lub śpiączka związane z encefalopatią wątrobową.
Nie stosować u kobiet w okresie karmienia piersią.
Nie stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne (wyłącznie leczenie krótkotrwałe).
Stosowanie z innymi lekamiPoinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Inne leki moczopędne (diuretyki oszczędzające potas, inhibitory anhydrazy węglanowej) stosowane równolegle z furosemidem nasilają jego działanie moczopędne. W przypadku ich stosowania, konieczne jest dostosowanie dawkowania furosemidu przez lekarza.
Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren, amiloryd) stosowane równolegle z furosemidem zmniejszają wydalanie potasu w moczu i zapobiegają wystąpieniu hipokaliemii.
Preparat może powodować zmniejszenie stężenia potasu we krwi i w ten sposób nasilać toksyczność stosowanych równolegle glikozydów nasercowych (np. digoksyny) i zwiększać ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
Preparat może wpływać na działanie stosowanych równolegle leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, takie jak np. tubokuraryna).
Furosemid może nasilać działanie teofiliny.
Furosemid może zmniejszyć oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.
Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami może powodować zatrzymanie sodu.
Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami, kortykotropiną (ACTH), karbenoksolonem, lukrecją, beta2–sympatykomimetykami, amfoterycyną B, reboksetyną lub lekami przeczyszczającymi zwiększa ryzyko hipokaliemii i może ją nasilać.
Preparat zmniejsza wydalanie litu i może nasilać jego działania toksyczne. Nie zaleca się równoległego stosowania furosemidu i soli litu. W razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, powinno ono być prowadzone w warunkach szpitalnych, gdzie stężenie litu będzie odpowiednio monitorowane, a w razie potrzeby dawki litu zostaną zmniejszone.
Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne, aby lekarz dostosował ich dawkowanie. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, neuroleptyki, barbiturany, opioidy, baklofen), może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego.
U chorych przyjmujących furosemid, rozpoczęcie stosowania lub zwiększenie dawki inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) czy antagonistów receptora angiotensyny II (sartany) zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz ryzyko ostrej niewydolności nerek. Dlatego lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania leku moczopędnego na 2–3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE lub sartanów (także przed planowanym zwiększeniem ich dawki).
Należy zachować ostrożność, jeżeli diuretyki stosowane są równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (w tym np. indometacyna, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen), ponieważ leki te mogą osłabiać moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększać ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek.
Preparat może nasilać działanie salicylanów, co może prowadzić do wystąpienia zatrucia salicylanami.
Preparat nasila toksyczne działanie na słuch (działanie ototoksyczne) antybiotyków aminoglikozydowych (np. kanamycyny, neomycyny, wankomycyny), kwasu etakrynowego i innych leków ototoksycznych. Może to prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń słuchu.
Preparat nasila toksyczne działanie na nerki (działanie nefrotoksyczne) cefalosporyn i innych antybiotyków, które mogą działać toksycznie na nerki. Mogą rozwinąć się zaburzenia czynności nerek.
Furosemid może nasilać ostotoksyczne i nefrotoksyczne działanie cisplatyny.
Równoległe stosowanie cyklosporyny i furosemidu może zwiększać ryzyko zapalenia stawów w przebiegu dny moczanowej.
Nie jest wskazane stosowanie furosemidu jako leku moczopędnego u osób z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia nefropatii na skutek podania środków cieniujących (kontrast w trakcie badań radiologicznych).
SkładFurosemide
Działania niepożądaneJak każdy lek, również Furosemidum Polpharma, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często: zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, w tym objawowe, hipowolemia, odwodnienie, znaczne odwodnienie, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, zwiększenie stężenia kreatyniny i trójglicerydów we krwi. Często: hipokaliemia, hiponatremia, hipochloremia, zwiększenie stężenia cholesterolu, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i napady dny moczanowej. Zaburzeniom elektrolitowym mogą towarzyszyć: zwiększone pragnienie, splątanie, bóle głowy, kurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia żołądkowe. Możliwe także: zasadowica metaboliczna, hipokalcemia, hipomagnezemia, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, hiperglikemia, rzekomy zespół Barttera. Mogą wystąpić: zaburzenia hematologiczne (zagęszczenie krwi, małopłytkowość, eozynofilia, zmniejszenie liczby krwinek białych i/lub granulocytów, niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku), encefalopatia wątrobowa u chorych z niewydolnością wątroby, parestezje (zaburzenia czucia takie jak uczucie kłucia, mrowienia), zawroty głowy, omdlenie, utrata przytomności (w tym skutkiem objawowego niedociśnienia tętniczego), bóle głowy, niepokój ruchowy, niewyraźne widzenie, widzenie w żółtym kolorze, szumy uszne, zaburzenia słuchu, głuchota (niekiedy nieodwracalna), niedociśnienie tętnicze (w tym omdlenia, utrata świadomości, niedociśnienie ortostatyczne), zapalenie naczyń, zakrzepica, nudności, wymioty, kurczowe bóle brzucha, biegunka, brak łaknienia, zaparcia, podrażnienie żołądka, zastój żółci, żółtaczka, zwiększenie aktywności aminotransferaz, sporadycznie ostre zapalenie trzustki, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zaburzenia kontroli glikemii u chorych na cukrzycę, wydalanie glukozy z moczem, nasilone wydalanie elektrolitów z moczem, częstomocz, nasilenie dolegliwości u chorych z utrudnionym odpływem moczu (w tym zatrzymanie moczu), śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, gorączka, osłabienie, reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid, pokrzywka, wysypka, świąd, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, ostra uogólniona krostkowica, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi. Możliwe reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne. Stosowanie furosemidu może być związane z nasileniem lub aktywacją tocznia rumieniowatego układowego.
Stosowanie preparatu u wcześniaków zwiększa ryzyko przetrwania przewodu tętniczego Botalla.
Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza w przypadku współistniejącej niewydolności nerek oraz u osób przyjmujących równolegle inne leki o działaniu ototoksycznym; może wystąpić nieodwracalna głuchota.
Adres producentaZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Podmiot odpowiedzialnyZakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A.,
ul. Pelplińska 19,
83-200 Starogard Gdański,
PL
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
