Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych w tym nawracających zakażeń układu moczowego u kobiet, wywołanych przez drobnoustroje Escherichia coli.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Pierwszy dzień leczenia: 400 mg w 4 dawkach podzielonych; następne dni: 300 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych. Leczenie trwa zwykle 7-10 dni. Gdy zachodzi konieczność leczenie można powtórzyć po upływie 10-15 dni. Nawracające zakażenia układu moczowego u kobiet. W przypadku wystąpienia przynajmniej 3 epizodów zakażenia układu moczowego w ciągu ostatnich 12 miesięcy: 100 mg na noc przez okres 6-12 miesięcy. Dzieci 2-14 lat: 5-7 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych. Preparat stosuje się przez 7-8 dni. Gdy zachodzi konieczność leczenie można powtórzyć po upływie 10-15 dni. Należy zachować ostrożność, podając lek małym dzieciom ze względu na ryzyko zadławienia. U dzieci Sposób podania. Preparat należy podawać podczas posiłków, popijając dużą ilością płynów. Jednocześnie stosować dietę bogatą w białko. Jeżeli dziecko ma problemy z połykaniem tabletek, preparat można rozkruszyć i wymieszać z mlekiem. Gdy raz lub kilka razy pominięto kolejną dawkę leku, leczenie należy kontynuować, stosując poprzednio przyjmowane dawki leku.
Działanie
Lek przeciwbakteryjny, pochodna nitrofuranu. Działa bakteriostatycznie na bakterie Gram-dodatnie (wśród nich gronkowce, paciorkowce, enterokoki) i szczepy Gram-ujemne (z rodziny Enterobacteriaceae: Salmonella, Shigella, Klebsiella, Citrobacter, Neisseria, Escherichia, Enterobacter). Pochodne nitrofuranu nie działają na Pseudomonas aeruginosa i na większość szczepów Proteus vulgaris. Poza działaniem bakteriostatycznym, pochodne nitrofuranu wykazują też aktywność przeciwbakteryjną. Najsilniejsze działanie furazydyna wykazuje w środowisku kwaśnym, środowisko zasadowe osłabia jej działanie. Stężenie terapeutyczne furazydyny w moczu osiągane jest już w czasie do 2 h od podania. Po doustnym pojedynczym podaniu na czczo 200 mg furazydyny, Cmax w surowicy osiągane jest po 30 min; po posiłku stężenie jest 2 razy większe. Duże stężenie furazydyny utrzymuje się przez 1 h od podania, a następnie szybko spada z T0,5 eliminacji równym 1 h. Stężenia pochodnych nitrofuranu we krwi i innych tkankach są małe ze względu na szybką eliminację. Stężenia przeciwbakteryjne nie są osiągane w tych tkankach. Stopień wiązania pochodnych nitrofuranu z białkami osocza wynosi 60-90%. Mogą przenikać przez łożysko oraz barierę krew-mózg, wykrywano je również w mleku i żółci. Metabolizowane są w wątrobie i tkankach obwodowych. Nitrofurany w 85% są wydalane przez nerki na drodze sekrecji przez kanaliki, a około 15% jest metabolizowane w wątrobie i nerkach. W przypadku zmniejszenia funkcji wydzielniczej nerek, metabolizowana jest większa część przyjętej dawki furazydyny. Nitrofurany rozkładają się w moczu o odczynie słabo kwaśnym lub zasadowym. Wstrzymuje to wchłanianie zwrotne, przenikanie do tkanek oraz przyśpiesza wydzielanie. Kwaśne środowisko moczu sprzyja przekształceniu nitrofuranów w całe cząsteczki, które łatwo rozpuszczają się w lipidach oraz dobrze przenikają do tkanek. W wyniku tego zwiększa się ich wchłanianie zwrotne, kumulacja w tkankach oraz wzrasta ryzyko objawów toksycznych.
Skład
1 tabl. zawiera 50 mg furazydyny (poprzednio stosowana nazwa: furagina). Tabletki zawierają laktozę i sacharozę.
Działania niepożądane
Często: ból głowy, nudności, nadmierne oddawanie gazów. Rzadko: anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, objawy polekowego zapalenia wątroby, żółtaczka cholestatyczna, martwica miąższu wątroby (zwykle podczas długotrwałego stosowania), złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona. Częstość nieznana: świąd, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość, sinica wskutek methemoglobinemii (u osób z niedoborem G-6-PD stosowanie furazydyny może doprowadzić do powstania niedokrwistości megaloblastycznej lub hemolitycznej), zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia, neuropatia obwodowa, także o ostrym lub nieodwracalnym przebiegu (do jej wystąpienia szczególnie predysponują: niewydolność nerek, niedokrwistość, cukrzyca, zaburzenia elektrolitowe, niedobór witaminy B), wymioty, zaparcie, biegunka, objawy dyspeptyczne, bóle brzucha, zmniejszone łaknienie, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, łysienie (przemijające), zakażenia drobnoustrojami opornymi na pochodne nitrofuranu (najczęściej pałeczkami z rodzaju Pseudomonas), gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, reakcja astmatyczna u pacjentów z astmą w wywiadzie, ostre, podostre i przewlekłe reakcje z nadwrażliwości na pochodne nitrofuranu. Reakcje przewlekłe występowały u pacjentów przyjmujących pochodne nitrofuranu co najmniej 6 miesięcy. Ostre reakcje z nadwrażliwości dotyczące układu oddechowego objawiały się gorączką, dreszczami, kaszlem, bólami w klatce piersiowej, dusznością, wysiękiem do jamy opłucnowej, zmianami w obrazie radiologicznym płuc i eozynofilią; najczęściej szybko ustępowały po odstawieniu leku. Przewlekłe reakcje płucne (w tym zwłóknienie płuc i rozsiane śródmiąższowe zapalenie płuc) mogą wystąpić zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku reakcji przewlekłych nasilenie objawów i ich odwracalność po zaprzestaniu podawania leku zależy od czasu kontynuacji leczenia po wystąpieniu pierwszych objawów niepożądanych. Istotne jest jak najszybsze rozpoznanie działania niepożądanego i odstawienie leku. Upośledzenie czynności płuc może być nieodwracalne. Jeśli wystąpią ostre działania niepożądane, podawanie leku należy przerwać.
Interakcje
Nitrofuranów nie należy łączyć z rystomicyną, lewomicetyną, sulfanilamidami i chloramfenikolem ze względu na ryzyko wystąpienia depresji układu krwiotwórczego. Nie należy jednocześnie z furazydyną stosować kwasu nalidyksowego, norfloksacyny oraz kwasu oksolinowego ponieważ zazwyczaj obserwuje się ich antagonizm. Furazydyny nie należy stosować z lekami urykozurycznymi, jak np. probecenyd i sulfinpirazon gdyż zmniejszają one wydzielanie kanalikowe pochodnych nitrofuranu i ich kumulację w organizmie, w efekcie wzrasta toksyczność a skuteczność terapeutyczna jest osłabiona. Jednoczesne stosowanie witaminy B6 nasila wchłanianie nitrofuranów, ponieważ w przewodzie pokarmowym zwiększa się ich wolna frakcja. Inhibitory anhydrazy węglanowej oraz leki alkalizujące odczyn moczu mogą osłabiać działanie furazydyny. Atropina spowalnia wchłanianie furazydyny, jednak ogólna ilość wchłoniętej substancji czynnej pozostaje bez zmian. Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające trójkrzemian magnezu hamują wchłanianie furazydyny. Jednoczesne przyjmowanie furazydyny z alkoholem etylowym może skutkować zahamowaniem metabolizmu alkoholu etylowego na etapie aldehydu octowego tzw. "efekt disulfiramowy". Mogą wówczas wystąpić następujące objawy kliniczne: uczucie gorąca, bóle brzucha, nudności, wymioty oraz zatokowego przyspieszenia rytmu serca.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub pochodne nitrofuranu oraz na którąkolwiek substancję pomocniczą. Polineuropatia. Niedobór G-6-PD. Niewydolność nerek (CCr <60 ml/min lub podwyższone stężenie kreatyniny w surowicy), zakażenie miąższu nerek. Noworodki, niemowlęta i dzieci do 2 lat. I trymestr ciąży. Okres donoszonej ciąży (od 38 tyg.) i porodu, ze względu na ryzyko niedokrwistości hemolitycznej u noworodka.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
