Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Antykoncepcja.
Dawkowanie
Doustnie, według zaleceń lekarza. Przed przyjęciem preparatu po raz pierwszy lub po przerwie należy przeprowadzić badania w celu ustalenia ewentualnych przeciwwskazań i ostrzeżeń.
Działanie
Monofazowy, doustny środek antykoncepcyjny. W preparacie zastosowano gestoden - gestagen trzeciej generacji o silnym i wysoce swoistym działaniu progestagennym. Gestagen ten charakteryzuje się znikomym działaniem androgennym, dzięki czemu stwierdza się korzystny wpływ preparatu na gospodarkę lipidową organizmu. Związek nie wykazuje także działania estrogennego. Nie zaburza też układu krzepnięcia (antytrombina III) oraz gospodarki węglowodanowej. Nie stwierdzono wzrostu ciśnienia krwi oraz przybytku m.c. u kobiet przyjmujących preparat. Długotrwałe stosowanie preparatu wpływa oszczędzająco na błonę śluzową endometrium i jajniki, przez co zmniejsza się ryzyko zachorowania na nowotwory endometrium i jajników. Po zaprzestaniu jego stosowania powraca płodność u kobiet. Femoden zapewnia wysoką skuteczność antykoncepcyjną (standaryzowany współczynnik Pearla wynosi 0,18).
Skład
Substancja czynnagestoden (0,075 mg)
etynyloestradiol (0,03 mg)
Działania niepożądane
W trakcie pierwszych 2-5 cykli mogą wystąpić plamienia/krwawienia w środku cyklu. Mogą pojawić się także nudności i wymioty oraz zaburzenia jelitowe, zmiany w obrębie gruczołów piersiowych, zaburzenia metaboliczne, zmiany skórne, depresja, napady migreny, nadciśnienie, ból oczu przy stosowaniu szkieł kontaktowych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie lub ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa - czynna (leczona przeciwzakrzepowymi produktami leczniczymi) lub przebyta żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, np. zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna; znana dziedziczna lub nabyta predyspozycja do występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej np. oporność na aktywowane białko C (w tym czynnik V Leiden) niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S; rozległy zabieg operacyjny związany z długotrwałym unieruchomieniem; wysokie ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wskutek występowania wielu czynników ryzyka. Występowanie lub ryzyko tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych: tętnicze zaburzenia zakrzepowo-zatorowe - czynne (np. zawał mięśnia sercowego) lub objawy prodromalne (np. dławica piersiowa); choroby naczyń mózgowych - czynny udar, przebyty udar lub objawy prodromalne w wywiadzie (np. przemijający napad niedokrwienny); stwierdzona dziedziczna lub nabyta skłonność do występowania tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych np. hiperhomocysteinemia i obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (przeciwciała antykardiolipinowe, antykoagulant toczniowy); migrena z ogniskowymi objawami neurologicznymi w wywiadzie; wysokie ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych tętnic z powodu występowania wielu czynników ryzyka lub występowania jednego z poważnych czynników ryzyka, takich jak:cukrzyca z powikłaniami naczyniowymi, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka dyslipoproteinemia. Aktualne lub przebyte zapalenie trzustki z towarzyszącą znaczną hipertriglicerydemią. Aktualna lub przebyta ciężka choroba wątroby (do momentu powrotu wyników wskaźników biochemicznych czynności wątroby do prawidłowych wartości). Aktualne lub przebyte łagodne bądź złośliwe nowotwory wątroby. Wystąpienie lub podejrzenie nowotworów zależnych od steroidowych hormonów płciowych (np. nowotworów narządów płciowych lub piersi). Krwawienie z dróg rodnych o nieustalonej etiologii.
Interakcje
Interakcje między doustnymi preparatami antykoncepcyjnymi i innymi lekami mogą powodować wystąpienie krwawień śródcyklicznych i (lub) nieskuteczności antykoncepcji. Może dojść do interakcji z lekami indukującymi enzymy mikrosomalne, które mogą zwiększać klirens hormonów płciowych (np. fenytoina, barbiturany, prymidon, karbamazepina, ryfampicyna i prawdopodobnie również okskarbazepina, topiramat, felbamat, gryzeofulwina oraz preparaty zawierające dziurawiec zwyczajny). Również inhibitory proteazy HIV (np. rytonawir) oraz inhibitory nienukleozydowe odwrotnej transkryptazy (np. newirapina), jak również ich skojarzenia mogą wpływać na metabolizm wątrobowy. Wyniki niektórych badań klinicznych sugerują możliwość zmniejszenia krążenia jelitowo-wątrobowego estrogenów pod wpływem stosowania niektórych antybiotyków, co może zmniejszać stężenie etynyloestradiolu (np. penicylin, tetracyklin). Kobiety leczone którymkolwiek z wymienionych leków powinny tymczasowo stosować dodatkowo mechaniczną metodę antykoncepcji lub wybrać inną metodę zapobiegania ciąży. Podczas przyjmowania leków indukujących enzymy mikrosomalne oraz przez 28 dni po zakończeniu leczenia powinna być stosowana mechaniczna metoda antykoncepcji. Kobiety leczone antybiotykami (z wyjątkiem ryfampicyny i gryzeofulwiny) powinny stosować mechaniczną metodę antykoncepcji do 7 dni po zakończeniu antybiotykoterapii. Jeżeli okres stosowania mechanicznej metody antykoncepcji wykracza poza okres stosowania jednego opakowania złożonego doustnego preparatu antykoncepcyjnego, następne opakowanie należy zacząć natychmiast, nie robiąc 7-dniowej przerwy. Doustne preparaty antykoncepcyjne mogą wpływać na metabolizm innych leków, a stężenia osoczowe oraz tkankowe mogą się zwiększać (np. cyklosporyna) lub zmniejszać (np. lamotrygina).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
