Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie epizodów dużej depresji. Zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji. Leczenie fobii społecznej.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Zaleca się przyjmowanie preparatu podczas posiłku, najlepiej o stałej porze. Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem. Nie wolno ich dzielić, kruszyć, żuć lub rozpuszczać.
Działanie
Substancją czynną preparatu jest wenlafaksyna. Mechanizm jej działania prawdopodobnie polega na nasilaniu aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Hamuje ona wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, a także (słabiej) dopaminy przez komórkę znajdującą się przed synapsą (połączeniem komórek nerwowych). Prowadzi to do wzrostu stężenia tych mediatorów w szczelinie synaptycznej, a co za tym idzie do wzmocnienia przekazywanego przez nie sygnału. Wenlafaksyna zmniejsza również reaktywność receptorów ß-adrenergicznych zarówno na bodźce ostre (podanie pojedyncze), jak i długotrwałe (podanie wielokrotne). Ponieważ wenlafaksyna nie wykazuje in vitro powinowactwa do receptorów muskarynowych, cholinergicznych, histaminowych H1 ani 1-adrenergicznych, nie powoduje, charakterystycznych dla innych leków przeciwdepresyjnych, działań niepożądanych takich jak: działanie cholinolityczne, uspokajające lub reakcje ze strony układu sercowo-naczyniowego. Wenlafaksyna nie ma aktywności hamującej monoaminooksydazę (MAO). Nie wykazano ani znaczniejszej, ani zmniejszonej podatności na uzależnienie od wenlafaksyny.
Skład
Preparat zawiera substancję: wenlafaksyna w dawce 150 mg
Działania niepożądane
Bardzo często: suchość w ustach, ból głowy, nudności, pocenie się (w tym poty nocne). Często: zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zmniejszenie masy ciała, niezwykłe sny, obniżone libido, zawroty głowy, wzmożone napięcie mięśniowe (hipertonia), bezsenność, nerwowość, parestezje, uspokojenie polekowe, drżenie, stan splątania, depersonalizacja, zaburzenia widzenia, nadciśnienie, rozszerzenie naczyń (głównie uderzenia krwi do głowy/nagłe zaczerwienienie), kołatanie serca, ziewanie, zmniejszenie łaknienia, zaparcia, wymioty, zaburzenia ejakulacji/orgazmu (mężczyźni), brak orgazmu, zaburzenia erekcji (impotencja), problemy z oddawaniem moczu (głównie trudności z rozpoczęciem mikcji), zaburzenia krwawienia miesiączkowego związane z nasileniem krwawienia lub nasileniem nieregularnego krwawienia (np. krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny), częstomocz, astenia (osłabienie), dreszcze. Niezbyt często: wybroczyny, krwawienia z przewodu pokarmowego, zwiększenie masy ciała, apatia, omamy, skurcze miokloniczne mięśni, pobudzenie, zaburzenia koordynacji i równowagi, zaburzenia smakowe, szum w uszach, hipotonia ortostatyczna, omdlenia, tachykardia, biegunka, wysypka, łysienie, zaburzenia orgazmu (kobiety), reakcje nadwrażliwości na światło.
Interakcje
Nie należy stosować preparatu równolegle z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Wenlafaksynę można zacząć stosować po upływie 14 dni od zakończenia leczenia inhibitorami MAO; inhibitory MAO można wprowadzić do leczenia po 7 dniach od zakończenia przyjmowania wenlafaksyny.
Stosowanie równolegle z agonistami receptorów serotoninowych (tryptanami), wybiórczymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, litem, tramadolem, lekami osłabiającymi metabolizm serotoniny lub prekursorami serotoniny (np. suplementy tryptofanu) może powodować wystąpienie zespołu serotoninowego.
Wenlafaksyna może zwiększać stężenie stosowanego równolegle litu, może być konieczna modyfikacja dawkowania przez lekarza.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania innych leków wpływających na ośrodkowy układ nerwowy (wenlafaksyna zwiększa stężenie osoczowe równolegle stosowanego haloperydolu, klozapiny).
Należy zachować ostrożność podczas kojarzenia z lekami hamującymi izoenzym CYP2D6 cytochromu P-450 (np. chinina, paroksetyna, fluoksetyna, fluwoksamina, perfenazyna, haloperydol, lewomepromazyna). U osób leczonych substratami CYP2D6 stosować ostrożnie. U chorych wolno metabolizujących z udziałem enzymu CYP2D6 lub otrzymujących leki hamujące izoenzym CYP3A3/4 (np. ketokonazol, erytromycyna, itrakonazol, rytonawir, atazanawir, klarytromycyna) można się spodziewać zwiększenia stężenia wenlafaksyny.
Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania leków zwiększających ryzyko krwawień (leki przeciwkrzepliwe, warfaryna, kwas acetylosalicylowy i inne NLPZ).
Nie zaleca się równoległego stosowania z lekami zmniejszającymi masę ciała.
Ze względu na możliwość wystąpienia tak zwanego złośliwego zespołu neuroleptycznego, należy zachować ostrożność stosując preparat równolegle z lekami neuroleptycznymi.
Nie obserwowano interakcji z alkoholem, nie zaleca się jednak jego spożywania podczas leczenia.
Przeciwwskazania
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest równoległe przyjmowanie nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO). Wenlafaksynę można zacząć stosować po upływie 14 dni od zakończenia leczenia inhibitorami MAO; inhibitory MAO można wprowadzić do leczenia po 7 dniach od zakończenia przyjmowania wenlafaksyny.
Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
