Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie epizodów dużej depresji. Zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji. Leczenie fobii społecznej.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Zaleca się przyjmowanie preparatu podczas posiłku, najlepiej o stałej porze. Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem. Nie wolno ich dzielić, kruszyć, żuć lub rozpuszczać. Nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Uwaga! Podczas leczenia nie należy pić alkoholu. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta.
Działanie
Lek przeciwdepresyjny. Mechanizm działania polega prawdopodobnie na wzmocnieniu aktywności neurotransmisyjnej w obrębie o.u.n. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są silnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Ponadto wenlafaksyna jest słabym inhibitorem wychwytu zwrotnego dopaminy. W badaniu na zwierzętach wykazano, że wenlafaksyna i ODV zmniejszają reaktywność receptorów β-adrenergicznych (zarówno po podaniu pojedynczej dawki jak i po dawkach wielokrotnych). Wenlafaksyna nie wykazuje in vitro powinowactwa do receptorów muskarynowych, histaminergicznych oraz α1-adrenergicznych w mózgu szczura. Nie hamuje aktywności MAO. W badaniach in vitro wykazano, że wenlafaksyna nie wykazuje również powinowactwa do receptorów dla opioidów, benzodiazepiny, fencyklidyny (PCP) i NMDA. Poza działaniem przeciwdepresyjnym wykazuje też działanie przeciwlękowe. Wenlafaksyna dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i ulega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie. Po podaniu doustnym kapsułek o przedłużonym uwalnianiu maksymalne stężenia wenlafaksyny i ODV w osoczu występują odpowiednio po: 6 ±1,5 h i 8,8 ±2,2 h. Rzeczywisty T0,5 w fazie eliminacji kapsułek o przedłużonym uwalnianiu wynosi 15 ±6 h. Stężenia wenlafaksyny i ODV w stanie stacjonarnym w osoczu osiągane są po 3 dniach (podawanie kapsułek o przedł. uwalnianiu). Wenlafaksyna i ODV wykazują kinetykę liniową w zakresie dawek 75-450 mg/dobę. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie, przede wszystkim przez CYP2D6 do głównego metabolitu - ODV (O-demetylowenlafaksyna). Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki. Pokarm nie wpływa istotnie na wchłanianie i metabolizm wenlafaksyny.
Skład
Lek zawiera substancję: wenlafaksyna w dawce 150 mg
Działania niepożądane
Bardzo często: suchość w ustach, ból głowy, nudności, pocenie się (w tym poty nocne). Często: zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała, niezwykłe sny, obniżone libido, zawroty głowy, wzmożone napięcie mięśniowe (hipertonia), bezsenność, nerwowość, parestezje, uspokojenie polekowe, drżenie, stan splątania, depersonalizacja, zaburzenia widzenia, nadciśnienie, rozszerzenie naczyń (głównie uderzenia krwi do głowy/nagłe zaczerwienienie), kołatanie serca, ziewanie, zmniejszenie łaknienia, zaparcia, wymioty, zaburzenia ejakulacji/orgazmu (mężczyźni), brak orgazmu, zaburzenia erekcji (impotencja), problemy z oddawaniem moczu (głównie trudności z rozpoczęciem mikcji), zaburzenia krwawienia miesiączkowego związane z nasileniem krwawienia lub nasileniem nieregularnego krwawienia (np. krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny), częstomocz, astenia (osłabienie), dreszcze. Niezbyt często: wybroczyny, krwawienia z przewodu pokarmowego, zwiększenie masy ciała, apatia, omamy, skurcze miokloniczne mięśni, pobudzenie, zaburzenia koordynacji i równowagi, zaburzenia smakowe, szum w uszach, hipotonia ortostatyczna, omdlenia, tachykardia, biegunka, wysypka, łysienie, zaburzenia orgazmu (kobiety), reakcje nadwrażliwości na światło. Lek może niekorzystnie wpływać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn.
Interakcje
Nie należy stosować wenlafaksyny w skojarzeniu z inhibitorami MAO oraz w ciągu 14 dni od zakończenia leczenia inhibitorami MAO. Należy zachować co najmniej 7 dni przerwy po zakończeniu leczenia wenlafaksyną, a przed rozpoczęciem podawania inhibitora MAO. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego podawania wenlafaksyny z lekami, które mogą wpływać na układy neuroprzekaźnictwa serotoninergicznego (np.: tryptany, SSRI lub lit). Wenlafaksyna może powodować zwiększenie stężenia litu. Wenlafaksyna w połączeniu z α- i ß-sympatykomimetykami podawanymi dożylnie może spowodować napadowe nadciśnienie tętnicze z ewentualnymi zaburzeniami rytmu serca. Stosowanie wenlafaksyny jednocześnie z produktami zawierającymi ziele dziurawca może prowadzić do nasilenia aktywności serotoninergicznej i częstszych działań niepożądanych. Wenlafaksyna nie wpływa na metabolizm imipraminy i jej metabolitu 2-hydroksyimipraminy, chociaż całkowity klirens nerkowy 2-hydroksydezypraminy ulegał zmniejszeniu, a AUC i Cmax dezypraminy były zwiększone o ok. 35%. Podczas podawania wenlafaksyny w skojarzeniu z haloperydolem stwierdzono zmniejszenie klirensu nerkowego haloperydolu i zwiększenie AUC oraz Cmax; T0,5 pozostał niezmieniony. Właściwości farmakokinetyczne wenlafaksyny i ODV nie ulegały istotnym zmianom podczas równoczesnego podawania diazepamu; również wenlafaksyna nie wywierała wpływu na farmakokinetykę diazepamu, ani nie zmieniała jego oddziaływania na czynności psychomotoryczne. Obserwowano zwiększenie stężenia klozapiny we krwi po zastosowaniu wenlafaksyny. Wenlafaksyna nie nasila zaburzeń psychomotorycznych wywołanych przez alkohol, jednakże należy unikać spożywania alkoholu w trakcie terapii. Ryzyko wydłużenia odstępu QTc i/lub komorowych zaburzeń rytmu serca (np. TdP) jest większe podczas jednoczesnego stosowania z innymi produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QTc (leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid; niektóre leki przeciwpsychotyczne np. tiorydazyna; niektóre makrolidy np. erytromycyna; niektóre leki przeciwhistaminowe; niektóre leki z grupy chinolonów np. moksyfloksacyna). Doświadczenia związane z jednoczesnym stosowaniem wenlafaksyny i elektrowstrząsów są nieliczne - zaleca się w takich przypadkach zachowanie szczególnej ostrożności. Silne inhibitory CYP2D6 i CYP3A4 należy podawać z wenlafaksyną tylko w razie bezwzględnej konieczności. Wenlafaksyna nie hamuje CYP3A4, CYP1A2, CYP2C9. Potwierdzono to w badaniach in vivo z następującymi substancjami: alprazolam, kofeina, karbamazepina, diazepam. Cymetydyna hamuje metabolizm pierwszego przejścia wenlafaksyny, ale nie ma wpływu na tworzenie lub wydalanie ODV. Przy jednoczesnym stosowaniu ostrożność należy zachować u pacjentów w wieku podeszłym i z zaburzeniami czynności wątroby. Donoszono o nasileniu działania przeciwzakrzepowego warfaryny, przejawiającego się wydłużeniem czasu protrombinowego i zwiększeniem INR podczas jednoczesnego leczenia wenlafaksyną. Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny i indynawiru powoduje zmniejszenie wartości AUC oraz Cmax indynawiru, a nie wpływa na farmakokinetykę wenlafaksyny i ODV (znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane). Podczas jednoczesnego stosowania wenlafaksyny i rysperydonu, wenlafaksyna zwiększała AUC rysperydonu (+32%) i zmniejszała CL/F (-38%), ale nie zmieniała w istotny sposób AUC 9-hydroksyrysperydonu i frakcji czynnej (rysperydonu i 9-OH-rysperydonu).
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Nie należy stosować preparatu równolegle z lekami przeciwdepresyjnymi z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) ani w przypadkach, gdy inhibitory MAO podawano w ciągu ostatnich 14 dni poprzedzających leczenie wenlafaksyną. Po odstawieniu wenlafaksyny inhibitory MAO można zacząć stosować po upływie 7 dni.
Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
