Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Hipercholesterolemia pierwotna
Ezen podawany w skojarzeniu z inhibitorem reduktazy HMG-CoA (statyną) jest wskazany jako produkt leczniczy wspomagający wraz z dietą u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną oraz nierodzinną), u których nie jest możliwe odpowiednie zmniejszenie stężenia lipidów przy zastosowaniu samej statyny.
Ezen w monoterapii jest wskazany jako produkt leczniczy wspomagający wraz z dietą u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u których stosowanie statyny jest niewskazane lub lek ten nie jest tolerowany.
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna (HoFH, ang. Homozygous Familial Hypercholesterolaemia)
Ezen w skojarzeniu ze statyną jest wskazany jako produkt leczniczy wspomagający wraz z dietą u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną. U pacjentów mogą być również stosowane dodatkowe metody leczenia (np. afereza LDL).
Do tej pory nie przedstawiono korzystnego wpływu produktu leczniczego Ezen na ograniczenie zachorowalności i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę. Pacjent powinien stosować odpowiednią dietę obniżającą stężenie lipidów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu oraz kontynuować ją przez cały okres leczenia. W przypadku stosowania ezetymibu w skojarzeniu ze statyną, należy stosować wskazaną dawkę początkową lub już ustaloną większą dawkę danej statyny. Należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi stosowania danej statyny. Stosowanie u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie: udowodniono korzystny wpływ ezetymibu stosowanego ze statyną na dodatkową redukcję incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie. Jednoczesne stosowanie z lekami wiążącymi kwasy żółciowe: preparat należy przyjmować ≥2 h przed lub ≥4 h po przyjęciu leku wiążącego kwasy żółciowe. Dzieci i młodzież. U dzieci ≥6 do 17 lat leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza specjalisty; bezpieczeństwo stosowania i skuteczność stosowania nie zostały ustalone w tej grupie wiekowej, brak zaleceń dotyczących dawkowania. U dzieci Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby lub zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabletki można przyjmować o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłków.
Działanie
Lek zmniejszający stężenie lipidów. Celem działania ezetymibu na poziomie molekularnym jest nośnik steroli, Niemann-Pick C1-Like 1 (NPC1L1), który odgrywa rolę w wychwytywaniu cholesterolu i fitosteroli w jelicie. Ezetymib wiąże się z rąbkiem szczoteczkowym jelita cienkiego i hamuje wchłanianie cholesterolu, zmniejszając ilość cholesterolu transportowanego z jelit do wątroby. Nie ma wpływu na wchłanianie triglicerydów, kwasów tłuszczowych, kwasów żółciowych, progesteronu, etynyloestradiolu lub witamin A i D. Po podaniu doustnym ezetymib jest szybko wchłaniany i w znacznym stopniu sprzęgany do postaci czynnego farmakologicznie glukuronianu fenolowego (glukuronian ezetymibu). Glukuronian ezetymibu osiąga Cmax w osoczu w ciągu 1-2 h, natomiast ezetymib w ciągu 4-12 h. Ezetymib i glukuronian ezetymibu wiążą się z ludzkimi białkami osocza odpowiednio w 99,7% oraz w 88-92%. Ezetymib jest metabolizowany głównie w jelicie cienkim i w wątrobie przez sprzęganie z glukuronianem, a następnie jest wydalany z żółcią. Obserwowano również nieznaczny metabolizm oksydacyjny. Ezetymib i glukuronian ezetymibu są powoli wydalane z osocza przy znaczącym udziale krążenia jelitowo-wątrobowego, ok. 78% wydala się z kałem, 11% z moczem. T0,5 ezetymibu i glukuronianu ezetymibu wynosi ok. 22 h.
Skład
1 tabl. zawiera 10 mg ezetymibu. Tabletki zawierają laktozę.
Działania niepożądane
Ezetymib w monoterapii. Często: ból brzucha, biegunka, wzdęcia, zmęczenie. Niezbyt często: zmniejszone łaknienie, nagłe zaczerwienie twarzy, nadciśnienie tętnicze, kaszel, niestrawność, choroba refluksowa przełyku, nudności, bóle stawów, kurcze mięśni, bóle karku, ból w klatce piersiowej, ból, zwiększenie aktywności AlAT, AspAT, CPK i GGT, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby. Ezetymib w skojarzeniu ze statyną. Często: ból głowy, bóle mięśni, zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT. Niezbyt często: parestezje, suchość w jamie ustnej, zapalenie żołądka, świąd, wysypka, pokrzywka, bóle pleców, osłabienie mięśni, bóle kończyn, osłabienie, obrzęki obwodowe. Po wprowadzeniu do obrotu (w skojarzeniu ze statyną lub w monoterapii) obserwowano z częstością nieznaną: trombocytopenię, nadwrażliwość (w tym wysypkę, pokrzywkę, anafilaksję i obrzęk naczynioruchowy), depresję, zawroty głowy, parestezje, duszność, zapalenie trzustki, zaparcia, zapalenie wątroby, kamicę żółciową, zapalenie pęcherzyka żółciowego, rumień wielopostaciowy, bóle mięśni, miopatię i (lub) rabdomiolizę, osłabienie. Podczas jednoczesnego podawania ezetymibu z fenofibratem często obserwowano bóle brzucha, ponadto zwiększenie aktywności aminotransferaz; wskaźnik występowania przypadków wycięcia pęcherzyka żółciowego wynosił odpowiednio, dla fenofibratu stosowanego w monoterapii 0,6% i dla ezetymibu podawanego w skojarzeniu z fenofibratem 1,7%. W badaniu z udziałem dzieci (6-10 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub nierodzinną obserwowano zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (>3 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych). Nie odnotowano zwiększenia aktywności CPK (>10 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych), ani przypadków miopatii. W badaniu z udziałem dzieci i młodzieży (10-17 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną u pacjentów leczonych ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną obserwowano podwyższenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (>3 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych); obserwowano podwyższenie aktywności CPK (>10 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych); nie zaobserwowano przypadków miopatii. U pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie leczonych ezetymibem z symwastatyną lub symwastatyną obserwowano zbliżone profile bezpieczeństwa. W badaniu obejmującym pacjentów z przewlekłą chorobą nerek otrzymujących preparat złożony zawierający ezetymib i symwastatynę, albo placebo profile bezpieczeństwa były porównywalne.
Interakcje
Nie obserwowano znamiennych interakcji farmakokinetycznych pomiędzy ezetymibem a lekami, o których wiadomo, że są metabolizowane przez cytochromy P450 1A2, 2D6, 2C8, 2C9 lub 3A4 albo przez N-acetylotransferazę. Ezetymib nie ma wpływu na parametry farmakokinetyczne dapsonu, dekstrometorfanu, digoksyny, doustnych środków antykoncepcyjnych (zawierających etynyloestradiol lub lewonorgestrel), glipizydu, tolbutamidu lub midazolamu. Cymetydyna podawana jednocześnie z ezetymibem nie ma wpływu na jego dostępność biologiczną. Jednoczesne przyjmowanie leków zobojętniających zmniejsza szybkość wchłaniania ezetymibu, ale nie ma wpływu na jego dostępność biologiczną. Jednoczesne podawanie kolestyraminy zmniejsza średnią wartość AUC ezetymibu całkowitego (ezetymib + glukuronian ezetymibu) o ok. 55%. Efekt zwiększonej redukcji stężenia cholesterolu LDL po włączeniu ezetymibu do leczenia kolestyraminą może ulec osłabieniu. Należy wziąć pod uwagę możliwe ryzyko wystąpienia kamicy żółciowej i choroby pęcherzyka żółciowego u pacjentów przyjmujących fenofibrat i ezetymib; jeśli podejrzewa się wystąpienie kamicy żółciowej, wskazane są badania pęcherzyka żółciowego, a leczenie należy przerwać. Podczas jednoczesnego przyjmowania fenofibratu lub gemfibrozylu następuje nieznaczne zwiększenie całkowitego stężenia ezetymibu. Nie przeprowadzono badań dotyczących jednoczesnego stosowania ezetymibu w skojarzeniu z innymi fibratami. Fibraty mogą zwiększać wydalanie cholesterolu do żółci, co prowadzi do kamicy żółciowej. Ryzyko powstawania kamieni w pęcherzyku żółciowym związane z leczeniem ezetymibem nie może być wykluczone. Nie stwierdzono znamiennych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego stosowania ezetymibu z atorwastatyną, symwastatyną, prawastatyną, lowastatyną, fluwastatyną lub rozuwastatyną. W badaniu z udziałem pacjentów po przeszczepieniu nerki (CCr >50 ml/min), którzy przyjmowali ustaloną dawkę cyklosporyny, po podaniu pojedynczej dawki 10 mg ezetymibu stwierdzono zwiększenie średniej wartości AUC całkowitego ezetymibu o 3,4 razy. Nie przeprowadzono badania kontrolowanego dotyczącego wpływu jednoczesnego stosowania ezetymibu na ekspozycję na cyklosporynę u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Należy zachować ostrożność, rozpoczynając leczenie ezetymibem w trakcie stosowania cyklosporyny, podczas jednoczesnego stosowania należy monitorować stężenie cyklosporyny. Jednoczesne stosowanie ezetymibu (10 mg raz na dobę) nie ma istotnego wpływu na dostępność biologiczną warfaryny i czas protrombinowy. Jednak istnieją doniesienia dotyczące zwiększenia wartości INR u pacjentów stosujących warfarynę lub fluindion, u których dołączono leczenie ezetymibem. W przypadku stosowania ezetymibu jednocześnie z warfaryną, inną substancją przeciwzakrzepową z grupy pochodnych kumaryny lub fluindionem, należy odpowiednio monitorować INR.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. W przypadku stosowania w skojarzeniu ze statyną należy zapoznać się z ChPL danej statyny. Jednoczesne stosowanie ezetymibu i statyny w okresie ciąży i laktacji. Jednoczesne stosowanie ze statyną u pacjentów z czynną chorobą wątroby lub niewyjaśnionym, utrzymującym się zwiększeniem aktywności aminotransferaz w surowicy.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
