Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Hipercholesterolemia pierwotna
Ezehron podawany w skojarzeniu z inhibitorem reduktazy HMG-CoA (statyna) jest wskazany jako produkt leczniczy wspomagający dietę u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u których nie jest możliwe odpowiednie zmniejszenie stężenia lipidów przy zastosowaniu samej statyny.
Ezehron w monoterapii jest wskazany jako produkt leczniczy wspomagający dietę u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u których stosowanie statyny jest niewskazane lub lek ten nie jest tolerowany.
Zapobieganie wystąpieniu incydentów sercowo-naczyniowych
Ezehron podawany jako lek uzupełniający pacjentom w trakcie leczenia statyną lub włączany do leczenia jednocześnie ze statyną jest wskazany do stosowania, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych (patrz punkt 5.1) u pacjentów z chorobą wieńcową (ang. CHD, coronary heart disease) i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie (ang. ACS, acute coronary syndrome).
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
Ezehron w skojarzeniu ze statyną jest wskazany jako produkt leczniczy wspomagający dietę u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę. Pacjent powinien stosować odpowiednią dietę zmniejszającą stężenie lipidów we krwi, która powinna być kontynuowana w okresie stosowania leku. W przypadku stosowania ezetymibu w skojarzeniu ze statyną należy kontynuować stosowanie wskazanej zwykłej dawki początkowej danej statyny lub już ustalonej wyższej dawki danej statyny. Należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi stosowania danej statyny. Stosowanie u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie: w celu dodatkowej redukcji incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie, ezetymib może być stosowany ze statyną, gdyż udowodniono korzystny wpływ takiego połączenia. Jednoczesne stosowanie z lekami wiążącymi kwasy żółciowe: lek należy przyjmować co najmniej 2 h przed lub 4 h po przyjęciu leku wiążącego kwasy żółciowe. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. U dzieci i młodzieży leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza specjalisty. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności ezetymibu u dzieci w wieku od 6 do 17 lat; brak zaleceń dotyczących dawkowania. Jeśli ezetymib jest podawany u dzieci w skojarzeniu ze statyną, dawkowanie statyny należy skonsultować z lekarzem. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności ezetymibu u dzieci w wieku poniżej 6 lat. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (5-6 punktów wg skali Child-Pugh) nie jest wymagane dostosowanie dawki. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów wg skali Child-Pugh) lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9 punktów wg skali Child-Pugh) nie zaleca się stosowania leku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Lek można przyjmować o dowolnej porze, niezależnie od posiłków.
Działanie
Lek zmniejszający stężenie lipidów, który wybiórczo hamuje wchłanianie cholesterolu i pochodnych steroli roślinnych w jelitach. Celem działania ezetymibu na poziomie molekularnym jest nośnik steroli, białko Niemann-Pick C1-Like 1 (NPC1L1), które odgrywa rolę w wychwytywaniu cholesterolu i fitosteroli w jelicie. Ezetymib wiąże się z rąbkiem szczoteczkowym jelita cienkiego i hamuje wchłanianie cholesterolu. Prowadzi to do zmniejszenia ilości cholesterolu transportowanego do wątroby. Ze względu na różne mechanizmy działania ezetymibu i statyn możliwe jest uzupełniające się zmniejszenie stężenia cholesterolu. Po podaniu doustnym ezetymib jest szybko wchłaniany i w znacznym stopniu sprzęgany do postaci czynnego farmakologicznie glukuronianu fenolowego (glukuronian ezetymibu). Średnie Cmax występuje w ciągu 1-2 h w przypadku glukuronianu ezetymibu i w ciągu 4-12 h w przypadku ezetymibu. Ezetymib i glukuronian ezetymibu wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 99,7% i 88-92%. Ezetymib jest metabolizowany głównie w jelicie cienkim i w wątrobie poprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym (reakcja II fazy), a następnie wydalany z żółcią. Ezetymib i glukuronian ezetymibu są dwiema głównymi pochodnymi leku wykrywanymi w osoczu krwi. Stanowią one odpowiednio 10-20% oraz 80-90% całkowitego stężenia leku w osoczu krwi. Ezetymib i glukuronian ezetymibu są powoli wydalane z osocza przy znaczącym udziale krążenia jelitowo-wątrobowego, ok. 78% wydala się z kałem, 11% z moczem. T0,5 ezetymibu i glukuronianu ezetymibu wynosi ok. 22 h.
Skład
1 tabl. zawiera 10 mg ezetymibu. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądane
Ezetymib w monoterapii. Często: ból brzucha, biegunka, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, zmęczenie. Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności CK we krwi, zwiększenie aktywności GGT, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, kaszel, niestrawność, choroba refluksowa przełyku, nudności, ból stawów, kurcze mięśni, ból karku, zmniejszenie łaknienia, nagłe zaczerwienienie twarzy, nadciśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej, ból. Dodatkowe działania niepożądane ezetymibu w skojarzeniu ze statyną. Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz, ból głowy, ból mięśni. Niezbyt często: parestezje, suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, świąd, wysypka, pokrzywka, bóle pleców, osłabienie mięśni, bóle kończyn, osłabienie, obrzęki obwodowe. Obserwacje po wprowadzeniu ezetymibu do obrotu (monoterapia lub leczenie skojarzone ze statyną). Częstość nieznana: trombocytopenia, zawroty głowy, parestezje, duszność, zapalenie trzustki, zaparcia, rumień wielopostaciowy, bóle mięśni, miopatia/rabdomioliza, osłabienie, nadwrażliwość (w tym wysypka, pokrzywka, anafilaksja i obrzęk naczynioruchowy), zapalenie wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, depresja. Podczas jednoczesnego podawania ezetymibu z fenofibratem często obserwowano bóle brzucha, ponadto zwiększenie aktywności aminotransferaz; wskaźnik występowania przypadków wycięcia pęcherzyka żółciowego wynosił odpowiednio, dla fenofibratu stosowanego w monoterapii 0,6% i dla ezetymibu podawanego w skojarzeniu z fenofibratem 1,7%. W badaniu z udziałem dzieci (6-10 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub nierodzinną obserwowano zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (≥3 x GGN). Nie odnotowano zwiększenia aktywności CK (≥10 x GGN), ani przypadków miopatii. W badaniu z udziałem dzieci i młodzieży (10-17 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną u pacjentów leczonych ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną obserwowano podwyższenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (≥3 x GGN); obserwowano podwyższenie aktywności CK (≥10 x GGN); nie zaobserwowano przypadków miopatii. U pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie leczonych ezetymibem z symwastatyną lub symwastatyną obserwowano zbliżone profile bezpieczeństwa. W badaniu obejmującym pacjentów z przewlekłą chorobą nerek otrzymujących preparat złożony zawierający ezetymib i symwastatynę, albo placebo profile bezpieczeństwa były porównywalne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. W przypadku stosowania ezetymibu w skojarzeniu ze statyną należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego (ChPL) tej statyny. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie ezetymibu i statyny w okresie ciąży i karmienia piersią. Ezetymib w skojarzeniu ze statyną jest przeciwwskazany u pacjentów z czynną chorobą wątroby lub niewyjaśnionym, utrzymującym się zwiększeniem aktywności aminotransferaz w surowicy krwi.
Interakcje
Ezetymib nie indukuje metabolizujących leki enzymów z grupy cytochromu P450. Nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych pomiędzy ezetymibem a lekami, o których wiadomo, że są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P450 1A2, 2D6, 2C8, 2C9 i 3A4 lub przez N-acetylotransferazę. Ezetymib nie ma wpływu na parametry farmakokinetyczne dapsonu, dekstrometorfanu, digoksyny, doustnych środków antykoncepcyjnych (zawierających etynyloestradiol i lewonorgestrel), glipizydu, tolbutamidu lub midazolamu, podczas jednoczesnego stosowania tych leków. Cymetydyna podawana jednocześnie z ezetymibem nie miała wpływu na jego biodostępność. Jednoczesne przyjmowanie leków zobojętniających zmniejsza szybkość wchłaniania ezetymibu, ale nie ma wpływu na jego biodostępność. Zmniejszenie szybkości wchłaniania nie jest uważane za klinicznie istotne. Jednoczesne podawanie kolestyraminy zmniejsza średnią wartość AUC ezetymibu całkowitego (ezetymib + glukuronian ezetymibu) o ok. 55%. W wyniku tej interakcji stopień zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL może ulec osłabieniu po włączeniu leczenia ezetymibu do leczenia kolestyraminą. Należy wziąć pod uwagę możliwe ryzyko kamicy żółciowej i schorzenia pęcherzyka żółciowego u pacjentów przyjmujących fenofibrat i ezetymib. Jeśli u pacjentów przyjmujących ezetymib i fenofibrat podejrzewa się wystąpienie kamicy żółciowej, wskazane są badania pęcherzyka żółciowego, a leczenie to należy przerwać. Podczas jednoczesnego przyjmowania fenofibratu lub gemfibrozylu następuje nieznaczne zwiększenie całkowitego stężenia ezetymibu (odpowiednio: 1,5- i 1,7-krotnie). Nie przeprowadzono badań dotyczących jednoczesnego stosowania ezetymibu w skojarzeniu z innymi fibratami. Fibraty mogą zwiększać wydalanie cholesterolu do żółci, co prowadzi do kamicy żółciowej. W badaniu na zwierzętach, ezetymib czasem zwiększał stężenie cholesterolu w żółci zawartej w pęcherzyku żółciowym, ale nie u wszystkich gatunków. Ryzyko powstawania kamieni w pęcherzyku żółciowym związane z leczeniem ezetymibem nie może być wykluczone. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego stosowania ezetymibu z atorwastatyną, symwastatyną, prawastatyną, lowastatyną, fluwastatyną lub rozuwastatyną. W badaniu z udziałem 8 pacjentów po przeszczepieniu nerki (CCr >50 ml/min.), którzy przyjmowali stałą dawkę cyklosporyny, po podaniu pojedynczej dawki 10 mg ezetymibu stwierdzono 3,4-krotne zwiększenie średniej wartości AUC całkowitego ezetymibu (zakres 2,3-7,9-krotnie) w porównaniu z grupą osób zdrowych, otrzymujących ezetymib w monoterapii w ramach innego badania. Nie przeprowadzono badania kontrolowanego dotyczącego wpływu jednoczesnego stosowania ezetymibu na narażenie na cyklosporynę u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie ezetymibem w trakcie stosowania cyklosporyny. Należy monitorować stężenie cyklosporyny u pacjentów przyjmujących jednocześnie ezetymib i cyklosporynę. Jednoczesne stosowanie ezetymibu (10 mg raz na dobę) nie miało istotnego wpływu na biodostępność warfaryny i czas protrombinowy. Jednakże istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu do obrotu, dotyczące zwiększenia wartości INR u pacjentów stosujących warfarynę lub fluindion, u których dołączono leczenie ezetymibem. W przypadku dołączenia ezetymibu do terapii z warfaryną, inną substancją przeciwzakrzepową z grupy pochodnych kumaryny lub fluindionem, należy odpowiednio monitorować INR.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
