Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie zastępcze nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w tym preparacie złożonym, ale w oddzielnych produktach.
Dawkowanie
Preparat ma postać kapsułek twardych do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, o tej samej porze dnia; można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykać w całości, nie należy rozgryzać ani żuć kapsułek. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1 kapsułka 1 raz na dobę.
Preparat złożony, o ustalonej zawartości substancji czynnych, nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia nadciśnienia tętniczego. Przed zaleceniem stosowania preparatu złożonego lekarz stopniowo dostosuje dawkowanie poszczególnych substancji czynnych (tj. ramiprylu i amlodypiny).
Należy zachować ostrożność u chorych stosujących leki moczopędne; należy monitorować czynność nerek oraz stężenie potasu we krwi.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ działanie zawartej w preparacie amlodypiny może ulec nasileniu; konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza a leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby leczenie z zastosowaniem ramiprylu może być rozpoczynane wyłącznie pod nadzorem lekarza, a maksymalna dawka dobowa ramiprylu w tej grupie chorych wynosi 2,5 mg. Można więc stosować jedynie taką postać preparatu złożonego, w którym zawartość ramiprylu nie przekracza 2,5 mg (nie można dzielić kapsułek).
W celu ustalenia optymalnej dawki początkowej u osób z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest aby lekarz indywidualnie dostosował dawkowanie każdej z substancji czynnych niezależnie (w postaci dwóch odrębnych preparatów). Modyfikacja dawkowania amlodypiny u chorych z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagana. Szczególną ostrożność należy zachować jeżeli amlodypina stosowana jest u osób poddawanych dializom; amlodypina nie jest usuwana podczas dializy. U chorych z zaburzeniami czynności nerek wymagane jest dostosowanie dawki ramiprylu w zależności od klirensu kreatyniny (właściwą dawkę zaleci lekarz).
W okresie stosowania preparatu, u osób z zaburzeniami czynności nerek należy często kontrolować stężenie potasu, sodu i kreatyniny we krwi. W razie pogorszenia czynności nerek należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne będzie ponowne dostosowanie dawkowania lub zmiana sposobu leczenia.
U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikowania dawki amlodypiny, należy jednak zachować ostrożność podczas zwiększania dawki. W tej grupie chorych należy jednak zmniejszyć dawkę początkową ramiprylu i wolniej ją dostosowywać ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Nie zaleca się stosowania preparatu u osób bardzo osłabionych lub w bardzo podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.
Działanie
Połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny z antagonistą kanału wapniowego. Ramipryl jest prolekiem, który ulega hydrolizie do aktywnego metabolitu - ramiprylatu, inhibitora ACE - enzymu, który katalizuje przekształcenie angiotensyny I do silnie zwężającej naczynia krwionośne angiotensyny II. Podanie ramiprylu prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II w osoczu, zahamowania rozpadu bradykininy oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Amlodypina jest antagonistą wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny. Hamuje napływ jonów wapniowych do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Zmniejsza napięcie mięśni gładkich w tętniczkach, a tym samym opór obwodowy i ciśnienie tętnicze krwi. Wywiera działanie przeciwdławicowe poprzez rozszerzenie tętniczek obwodowych, dzięki czemu zmniejsza się obciążenie następcze serca oraz poprawę podaży tlenu w mięśniu sercowym przez rozszerzenie głównych tętnic i tętniczek wieńcowych, zarówno w obszarach prawidłowych, jak i objętych niedokrwieniem. Ramipryl szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i w ciągu 1 h osiąga Cmax, ramiprylat osiąga Cmax po 2-4 h. Biodostępność ramiprylatu wynosi 45%. Około 73 % ramiprylu i 56% ramiprylatu wiąże się z białkami osocza. Ramipryl podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie. Metabolity są wydalane głównie przez nerki. T0,5 ramiprylatu po wielokrotnym podaniu dawki 5-10 mg ramiprylu wynosi 13-17 h i jest dłuższy dla dawek 12,5-2,5 mg. Po podaniu doustnym amlodypina osiąga Cmax w ciągu 6-12 h. Biodostępność wynosi 64-80%. Pokarm nie wpływa na biodostępność leku. Jest metabolizowana w wątrobie. Wydala się z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów (60%) i w postaci niezmienionej (10%) oraz z kałem (20-25%). T0,5 wynosi 35-50 h.
Skład
Preparat zawiera substancję: amlodypina + ramipryl w dawce 10 mg + 5 mg
Działania niepożądane
Ramipryl. Często: hiperkaliemia, ból i zawroty głowy, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenie, suchy, drażniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, duszność, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, wysypka (w szczególności plamisto-grudkowa), kurcze mięśni, ból mięśni, ból w klatce piersiowej, zmęczenie. Niezbyt często: eozynofilia, jadłowstręt, zmniejszenie apetytu, obniżony nastrój, lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, zaburzenia snu (w tym senność), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, parestezje, utrata smaku, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym nieostre widzenie), niedokrwienie mięśnia serca (w tym dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego), tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, obrzęki obwodowe, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), skurcz oskrzeli (w tym nasilenie astmy), niedrożność nosa z powodu przekrwienia błony śluzowej, zapalenie trzustki (w wyjątkowo rzadkich przypadkach zgony), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu (w tym zapalenie błony śluzowej żołądka), zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) zwiększenie stężenia bilirubiny sprzężonej, obrzęk naczynioruchowy (w wyjątkowych przypadkach zgony), świąd, nadmierna potliwość, ból stawów, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), zwiększone wydalanie moczu, nasilenie istniejącego białkomoczu, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, przemijająca impotencja, osłabione libido, gorączka. Rzadko: zmniejszenie liczby leukocytów (w tym neutropenia i agranulocytoza), zmniejszenie liczby erytrocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, małopłytkowość, stan splątania, drżenie, zaburzenia równowagi, zapalenie spojówek, zaburzenia słuchu, szumy uszne, zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja, zapalenie naczyń, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie hepatocytów, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielenie paznokcia od łożyska, osłabienie. Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości na światło. Częstość nieznana: niewydolność szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zaburzenia uwagi, niedokrwienie mózgu (w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny), zaburzenia sprawności psychoruchowej, uczucie pieczenia, węch opatrzny, zjawisko Raynauda, aftowe zapalenie jamy ustnej, ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby cholestatyczne lub cytolityczne (w wyjątkowych przypadkach zakończone zgonem), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, łuszczycopodobne zapalenie skóry, liszajowata lub podobna do pęcherzycy wysypka na skórze lub błonach śluzowych, łysienie, ginekomastia. Amlodypina. Bardzo często: obrzęk. Często: ból i zawroty głowy, senność (zwłaszcza na początku leczenia), zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie), kołatanie serca, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), duszność, nudności, ból brzucha, niestrawność, zmiany rytmu wypróżnień (w tym biegunka i zaparcie), obrzęk okolicy kostek, kurcze mięśni, zmęczenie, osłabienie. Niezbyt często: zmiany nastroju (w tym niepokój), bezsenność, depresja, drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezje, szumy uszne, zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków), niedociśnienie tętnicze, kaszel, nieżyt błony śluzowej nosa, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, plamica, przebarwienia skóry, nadmierna potliwość, świąd, wysypka, wykwit, pokrzywka, ból stawów lub mięśni, ból pleców, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Rzadko: splątanie. Bardzo rzadko: leukocytopenia, małopłytkowość, reakcje alergiczne, hiperglikemia, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatia obwodowa, zawał mięśnia sercowego, zapalenie naczyń, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł, żółtaczka (najczęściej z cholestazą), zapalenie wątroby (najczęściej z cholestazą), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (najczęściej z cholestazą), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: zaburzenia pozapiramidowe, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.
Interakcje
Ramipryl. Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Stosowanie ramiprylu jest przeciwwskazane podczas leczenia pozaustrojowego z zastosowaniem metod powodujących kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, tj. dializa lub hemofiltracja przez niektóre błony wysoce przepuszczalne (np. poliakrylonitrylowe) i afereza lipoprotein małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ponieważ zwiększają ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie błony dializacyjnej innego typu lub leku przeciwnadciśnieniowego z innej klasy. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE (np. ramiprylu) z sakubitrylem+walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ jednoczesne zahamowanie neprylizyny (NEP) i ACE może zwiększać ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Nie wolno rozpoczynać leczenia preparatem do 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu+walsartanu oraz analogicznie po leczeniu preparatem nie wolno zaczynać leczenia sakubitrylem+walsartanem do 36 h od podania ostatniej dawki ramiprylu). Podczas jednoczesnego stosowania ramiprylu z solami potasu, heparyną, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas i innymi lekami zwiększające stężenie potasu we krwi (w tym antagoniści angiotensyny II, takrolimus, cyklosporyna) może wystąpić hiperkaliemia, dlatego pacjent wymaga ścisłego monitorowania stężenia potasu we krwi. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE z trimetoprimem lub trimetoprimem w skojarzeniu z sulfametoksazolem (kotrimoksazol) obserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii. Podczas łącznego stosowania ramiprylu z lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. diuretyki) i innymi lekami, które mogą obniżać ciśnienie krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna oraz alkohol w dużych dawkach) działanie przeciwnadciśnieniowe może się nasilić. Podczas stosowania ramiprylu z sympatykomimetykami wazopresyjnymi i inne substancjami (np. izoproterenol, dobutamina, adrenalina, noradrenalina), które mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi. Równoczesne stosowanie ramiprylu z allopurynolem, lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, prokainamidem, cytostatykami i innymi lekami, które mogą wpływać na morfologię krwi zwiększa prawdopodobieństwo reakcji hematologicznych. Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu i w ten sposób nasilać jego toksyczność. Stężenie litu we krwi musi być monitorowane. Podczas jednoczesne podawania inhibitorów ACE i doustnych leków hipoglikemizujących lub insuliny może wystąpić hipoglikemia - należy monitorować glikemię. Leki z grupy NLPZ i kwas acetylosalicylowy osłabiają działanie ramiprylu. Ponadto równoczesne leczenie inhibitorami ACE i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek oraz hiperkaliemii. Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego może się zwiększać w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, np. temsyrolimusu, ewerolimusu, syrolimusu lub wildagliptyny. Należy zachować ostrożność na początku leczenia. Opisywano zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE (np. ramiprylu) i inhibitorów NEP (racekadotrylu). Amlodypina. Podczas jednoczesnego stosowania silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (inhibitory proteazy, azolowe leki przeciwgrzybicze, werapamil, diltiazem, erytromycyna, klarytromycyna) może doprowadzić do istotnego zwiększenia ekspozycji na amlodypinę i w wyniku tego do zwiększonego ryzyka niedociśnienia. Kliniczne znaczenie tych zmian w farmakokinetyce może być większe u pacjentów w starszym wieku. W związku z tym konieczna może być kontrola kliniczna i modyfikacja dawkowania. U pacjentów przyjmujących klarytromycynę (inhibitor CYP3A4) z amlodypiną zwiększa się ryzyko niedociśnienia - podczas jednoczesnego stosowania zaleca się obserwację pacjentów. Równoczesne podawanie amlodypiny z lekami indukującymi CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może zmieniać stężenia amlodypiny we krwi - należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. Amlodypina nasila działanie innych leków obniżających ciśnienie tętnicze. Nie zaleca się przyjmowania amlodypiny jednocześnie z grejpfrutami lub sokiem grejpfrutowym, ponieważ może zwiększyć się biodostępność leku. U zwierząt obserwowano zakończone zgonem migotanie komór i zapaść krążeniową, związane z hiperkaliemią po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu. Z uwagi na ryzyko hiperkaliemii, należy unikać podawania amlodypiny u pacjentów zez skłonnością do hipertermii złośliwej i leczonych z powodu hipertermii złośliwej. Jednoczesne podawanie wielokrotnych dawek 10 mg amlodypiny i 80 mg symwastatyny prowadziło do zwiększenia o 77% narażenia na symwastatynę w porównaniu do monoterapii symwastatyną. U pacjentów przyjmujących amlodypinę, maksymalna dawka dobowa symwastatyny wynosi 20 mg. Amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny. Istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi w przypadku jednoczesnego podawania z amlodypiną - aby uniknąć toksyczności takrolimusu, stosowanie amlodypiny u pacjenta leczonego takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i w razie potrzeby modyfikacji jego dawki. Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory. U pacjentów po przeszczepieniu nerki obserwowano różnego stopnia zwiększenie minimalnych stężeń cyklosporyny przed kolejną dawką (średnio 0%-40%). U pacjentów po przeszczepieniu nerki leczonych amlodypiną należy rozważyć monitorowanie stężeń cyklosporyny i w razie potrzeby zmniejszyć dawkę cyklosporyny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne, pochodne dihydropirydyny, inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ramipryl: obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub jeśli obrzęk naczynioruchowy wystąpił podczas wcześniejszego stosowania inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II), pozaustrojowe metody leczenia powodujące kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, znaczne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki, II i III trymestr ciąży, pacjenci z niedociśnieniem lub niestabilni hemodynamicznie, jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73 m2), jednoczesne stosowanie z sakubitrylem+walsartanem, ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Amlodypina: ciężkie niedociśnienie; wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny), zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty znacznego stopnia), niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
