Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie zastępcze nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w tym preparacie złożonym, ale w oddzielnych produktach.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 1 kaps. raz na dobę. Preparat nie jest odpowiedni do rozpoczynania leczenia nadciśnienia. Jeśli konieczna jest modyfikacja dawki, należy określić oddzielnie odpowiednią dawkę poszczególnych substancji czynnych i dopiero po dostosowaniu dawki każdej z substancji można rozważyć zastosowanie preparatu. Lek mozna stosowac wyłącznie u pacjentów, u których podczas dostosowywania dawki poszczególnych substancji czynnych, dawki 5 mg ramiprylu i 5 mg amlodypiny stanowiły najmniejsze skuteczne dawki. Dzieci i młodzież. Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leku, nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem można rozpoczynać wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza, a maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg. U takich pacjentów nie należy stosować tego leku, ponieważ zawiera on dawkę ramiprylu >2,5 mg. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki. Aby określić optymalną dawkę początkową i podtrzymującą u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dawki ramiprylu i amlodypiny należy dostosowywać oddzielnie. Dobową dawkę ramiprylu należy określić na podstawie klirensu kreatyniny: CCr ≥60 ml/min, dawka początkowa nie musi być dostosowana, maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg; CCr Sposób podania. Kapsułki należy przyjmować raz na dobę, o tej samej porze, niezależnie od posiłku. Kapsułek nie wolno rozgryzać, żuć oraz popijać sokiem grejpfrutowym.
Działanie
Połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny z antagonistą kanału wapniowego. Ramipryl jest prolekiem, który ulega hydrolizie do aktywnego metabolitu - ramiprylatu, inhibitora ACE - enzymu, który katalizuje przekształcenie angiotensyny I do silnie zwężającej naczynia krwionośne angiotensyny II. Podanie ramiprylu prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II w osoczu, zahamowania rozpadu bradykininy oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Amlodypina jest antagonistą wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny. Hamuje napływ jonów wapniowych do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Zmniejsza napięcie mięśni gładkich w tętniczkach, a tym samym opór obwodowy i ciśnienie tętnicze krwi. Wywiera działanie przeciwdławicowe poprzez rozszerzenie tętniczek obwodowych, dzięki czemu zmniejsza się obciążenie następcze serca oraz poprawę podaży tlenu w mięśniu sercowym przez rozszerzenie głównych tętnic i tętniczek wieńcowych, zarówno w obszarach prawidłowych, jak i objętych niedokrwieniem. Ramipryl szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i w ciągu 1 h osiąga Cmax, ramiprylat osiąga Cmax po 2-4 h. Biodostępność ramiprylatu wynosi 45%. Około 73 % ramiprylu i 56% ramiprylatu wiąże się z białkami osocza. Ramipryl podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie. Metabolity są wydalane głównie przez nerki. T0,5 ramiprylatu po wielokrotnym podaniu dawki 5-10 mg ramiprylu wynosi 13-17 h i jest dłuższy dla dawek 12,5-2,5 mg. Po podaniu doustnym amlodypina osiąga Cmax w ciągu 6-12 h. Biodostępność wynosi 64-80%. Pokarm nie wpływa na biodostępność leku. Jest metabolizowana w wątrobie. Wydala się z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów (60%) i w postaci niezmienionej (10%) oraz z kałem (20-25%). T0,5 wynosi 35-50 h.
Skład
1 kaps. twarda zawiera 10 mg ramiprylu i 10 mg amlodypiny.Kaps. 10 mg+10 mg zawierają azorubinę (E122).
Działania niepożądane
Ramipryl. Często: hiperkaliemia, ból i zawroty głowy, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenia, suchy, drażniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, duszność, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, wysypka (w szczególności plamisto-grudkowa), kurcze mięśni, ból mięśni, ból w klatce piersiowej, zmęczenie. Niezbyt często: eozynofilia, jadłowstręt, zmniejszenie apetytu, obniżony nastrój, lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, zaburzenia snu (w tym senność), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, parestezje, utrata smaku, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym nieostre widzenie), niedokrwienie mięśnia serca (w tym dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego), tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, obrzęki obwodowe, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), skurcz oskrzeli (w tym nasilenie astmy), przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki (w wyjątkowo rzadkich przypadkach zgony), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu (w tym zapalenie błony śluzowej żołądka), zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) zwiększenie stężenia bilirubiny sprzężonej, obrzęk naczynioruchowy (w wyjątkowych przypadkach zgony), świąd, nadmierna potliwość, ból stawów, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), zwiększone wydalanie moczu, nasilenie istniejącego białkomoczu, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, przemijająca impotencja, osłabione libido, gorączka. Rzadko: zmniejszenie liczby leukocytów (w tym neutropenia i agranulocytoza), zmniejszenie liczby erytrocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, małopłytkowość, stan splątania, drżenie, zaburzenia równowagi, zapalenie spojówek, zaburzenia słuchu, szumy uszne, zwężenie naczyń krwionośnych, hipoperfuzja, zapalenie naczyń, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie hepatocytów, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielenie paznokcia od łożyska, osłabienie. Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości na światło. Częstość nieznana: niewydolność szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), zmniejszenie stężenia sodu, zaburzenia uwagi, niedokrwienie mózgu (w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny), zaburzenia zdolności psychomotorycznych, uczucie pieczenia, węch opatrzny, objaw Raynauda, aftowe zapalenie jamy ustnej, ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby cholestatyczne lub cytolityczne (w wyjątkowych przypadkach zakończone zgonem), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, łuszczycopodobne zapalenie skóry, liszajowata lub podobna do pęcherzycy wysypka na skórze lub błonach śluzowych, łysienie, ginekomastia. Amlodypina. Bardzo często: obrzęk. Często: ból i zawroty głowy, senność (zwłaszcza na początku leczenia), zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie), kołatanie serca, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), duszność, nudności, ból brzucha, niestrawność, zmiany rytmu wypróżnień (w tym biegunka i zaparcie), obrzęk okolicy kostek, kurcze mięśni, zmęczenie, osłabienie. Niezbyt często: zmiany nastroju (w tym niepokój), bezsenność, depresja, drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezje, zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie), szumy uszne, zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków), niedociśnienie tętnicze, kaszel, nieżyt błony śluzowej nosa, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, plamica, przebarwienia skóry, nadmierna potliwość, świąd, wysypka, wykwit, pokrzywka, ból stawów lub mięśni, kurcze mięśni, ból pleców, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Rzadko: splątanie. Bardzo rzadko: leukocytopenia, małopłytkowość, reakcje alergiczne, hiperglikemia, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatia obwodowa, zawał mięśnia sercowego, zapalenie naczyń, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł, żółtaczka (najczęściej z zastojem żółci), zapalenie wątroby (najczęściej z zastojem żółci), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (najczęściej z zastojem żółci), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Zgłaszano pojedyncze przypadki zespołu pozapiramidowego.
Interakcje
Ramipryl. Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Stosowanie ramiprylu jest przeciwwskazane podczas leczenia pozaustrojowego z zastosowaniem metod powodujących kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, tj. dializa lub hemofiltracja przez niektóre błony wysoce przepuszczalne (np. poliakrylonitrylowe) i afereza lipoprotein małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ponieważ zwiększa się ryzyko ciężkich odczynów anafilaktoidalnych. Jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie błony dializacyjnej innego typu lub leku przeciwnadciśnieniowego z innej klasy. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE (np. ramiprylu) z sakubitrylem+walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ jednoczesne zahamowanie neprylizyny (NEP) i ACE może zwiększać ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Nie wolno rozpoczynać leczenia preparatem do 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu+walsartanu oraz analogicznie po leczeniu preparatem nie wolno zaczynać leczenia sakubitrylem+walsartanem do 36 h od podania ostatniej dawki ramiprylu). Podczas jednoczesnego stosowania ramiprylu z solami potasu, heparyną, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas i innymi lekami zwiększające stężenie potasu we krwi (w tym antagoniści angiotensyny II, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna) może wystąpić hiperkaliemia, dlatego pacjent wymaga ścisłego monitorowania stężenia potasu we krwi. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE z trimetoprimem lub trimetoprimem w skojarzeniu z sulfametoksazolem (kotrimoksazol) obserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii. Podczas łącznego stosowania ramiprylu z lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. diuretyki) i innymi lekami, które mogą obniżać ciśnienie krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna oraz alkohol w dużych dawkach) działanie przeciwnadciśnieniowe może się nasilić. Podczas stosowania ramiprylu z sympatykomimetykami wazopresyjnymi i inne substancjami (adrenalina), które mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi. Równoczesne stosowanie ramiprylu z allopurynolem, lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami, prokainamidem, cytostatykami i innymi lekami, które mogą wpływać na morfologię krwi zwiększa prawdopodobieństwo reakcji hematologicznych. Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu i w ten sposób nasilać jego toksyczność. Stężenie litu we krwi musi być monitorowane. Podczas jednoczesne podawania inhibitorów ACE i doustnych leków hipoglikemizujących lub insuliny może wystąpić hipoglikemia - należy monitorować glikemię. Leki z grupy NLPZ i kwas acetylosalicylowy osłabiają działanie ramiprylu. Ponadto równoczesne leczenie inhibitorami ACE i NLPZ może prowadzić do pogorszenia czynności nerek oraz hiperkaliemii. Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego może się zwiększać w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, np. temsyrolimusu, ewerolimusu, syrolimusu lub wildagliptyny. Należy zachować ostrożność na początku leczenia. Amlodypina. Podczas jednoczesnego stosowania silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (inhibitory proteazy, azolowe leki przeciwgrzybicze, werapamil, diltiazem, erytromycyna, klarytromycyna) może doprowadzić do istotnego zwiększenia ekspozycji na amlodypinę i w wyniku tego do zwiększonego ryzyka niedociśnienia. Kliniczne znaczenie tych zmian w farmakokinetyce może być większe u pacjentów w starszym wieku. W związku z tym konieczna może być kontrola kliniczna i modyfikacja dawkowania. U pacjentów przyjmujących klarytromycynę (inhibitor CYP3A4) z amlodypiną zwiększa się ryzyko niedociśnienia - podczas jednoczesnego stosowania zaleca się obserwację pacjentów. Równoczesne podawanie amlodypiny z lekami indukującymi CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może zmieniać stężenia amlodypiny we krwi - należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. Amlodypina nasila działanie innych leków obniżających ciśnienie tętnicze. Nie zaleca się przyjmowania amlodypiny jednocześnie z grejpfrutami lub sokiem grejpfrutowym, ponieważ może zwiększyć się biodostępność leku. U zwierząt obserwowano zakończone zgonem migotanie komór i zapaść krążeniową, związane z hiperkaliemią po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu. Z uwagi na ryzyko hiperkaliemii, należy unikać podawania amlodypiny u pacjentów zez skłonnością do hipertermii złośliwej i leczonych z powodu hipertermii złośliwej. Jednoczesne podawanie wielokrotnych dawek 10 mg amlodypiny i 80 mg symwastatyny prowadziło do zwiększenia o 77% narażenia na symwastatynę w porównaniu do monoterapii symwastatyną. U pacjentów przyjmujących amlodypinę, maksymalna dawka dobowa symwastatyny wynosi 20 mg. Amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny. Istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi w przypadku jednoczesnego podawania z amlodypiną - aby uniknąć toksyczności takrolimusu, stosowanie amlodypiny u pacjenta leczonego takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i w razie potrzeby modyfikacji jego dawki. U pacjentów po przeszczepieniu nerki obserwowano różnego stopnia zwiększenie minimalnych stężeń cyklosporyny przed kolejną dawką (średnio 0%-40%). U pacjentów po przeszczepieniu nerki leczonych amlodypiną należy rozważyć monitorowanie stężeń cyklosporyny i w razie potrzeby zmniejszyć dawkę cyklosporyny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na amlodypinę, pochodne dihydropirydyny, ramipryl, inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ramipryl: obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub jeśli obrzęk naczynioruchowy wystąpił podczas wcześniejszego stosowania inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II), pozaustrojowe metody leczenia powodujące kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym, znaczne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki, II i III trymestr ciąży, pacjenci z niedociśnieniem lub niestabilni hemodynamicznie, jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR 2), jednoczesne stosowanie z sakubitrylem+walsartanem, ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Amlodypina: ciężkie niedociśnienie; wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny), zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty znacznego stopnia), niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
