Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Doksazosyna należy do grupy leków zwanych wazodylatatorami. Leki te rozszerzają naczynia krwionośne, powodując zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi. Doksazosyna może także zmniejszać napięcie tkanki mięśniowej w gruczole krokowym i drogach moczowych. Jest stosowana w: podwyższonym ciśnieniu tętniczym krwi (samoistnym nadciśnieniu tętniczym); leczeniu objawów powiększenia gruczołu krokowego (łagodnego rozrostu gruczołu krokowego).
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dawka początkowa wynosi 1 mg przez 1 - 2 tyg. Po tym czasie dawka może być zwiększona do 2 mg raz na dobę przez kolejne 1 - 2 tyg. W razie potrzeby dawka dobowa może być dalej stopniowo zwiększana, w jednakowych odstępach czasu do 4 mg lub 8 mg na dobę, w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2 mg do 4 mg doksazosyny na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg na dobę. Doksazosyna może być stosowana w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z tiazydowym lekiem moczopędnym, ß-adrenolitykiem, antagonistą kanału wapniowego lub inhibitorem ACE. Łagodny rozrost gruczołu krokowego. Na początku leczenia zalecany jest następujący schemat dawkowania: od 1 do 8 dnia: 1 mg raz na dobę; od 9 do 14 dnia: 2 mg raz na dobę. Dawka może być zwiększona do 4 mg i dalej zwiększana do maksymalnej, zalecanej dawki 8 mg, w zależności od parametrów urodynamicznych i objawów BPH u pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania, jednakże dawka preparatu powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna nie podlega dializie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawkę należy zwiększać ze szczególną ostrożnością. Sposób podania. Tabletki należy stosować raz na dobę, popijając je odpowiednią ilością wody.
Działanie
Selektywny i kompetytywny antagonista postsynaptycznych receptorów α1-adrenergicznych. Lek zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Podczas stosowania raz na dobę, znaczące klinicznie zmniejszenie ciśnienia tętniczego występuje w ciągu 24 h po podaniu. Zmniejszanie ciśnienia tętniczego krwi po przyjęciu preparatu następuje stopniowo. Największe obniżenie ciśnienia występuje w ciągu 2-6 h od przyjęcia preparatu. U pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego lek powoduje poprawę przepływu moczu. Efekt ten zależny jest od wybiórczej blokady receptorów α-adrenergicznych w mięśniach gładkich szyi pęcherza moczowego, pęcherza moczowego, torebki gruczołu krokowego i cewki moczowej. Po podaniu doustnym doksazosyna jest dobrze wchłaniana. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po 2 h od podania, a całkowita biodostępność wynosi ok. 63%. Doksazosyna jest silnie związana z białkami osocza (ok. 98%). Eliminacja z osocza jest dwufazowa. T0,5 w fazie końcowej wynosi 16-30 h. Doksazosyna jest w przeważającej części metabolizowana w wątrobie i wydalana głównie z kałem (63-65%); mniej niż 5% jest wydalane w niezmienionej postaci.
Skład
1 tabl. zawiera 4 mg doksazosyny w postaci mezylanu. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądane
Często: zakażenie dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, senność, zawroty głowy (także pochodzenia błędnikowego), ból głowy, zaburzenia akomodacji, kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej, hipotonia, hipotonia ortostatyczna, obrzęki, zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa, ból brzucha, niestrawność, suchość w ustach, nudności, świąd, ból pleców, ból mięśni, zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, zwiększona potrzeba oddawania moczu, częstomocz, osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęk uogólniony, obrzęki obwodowe. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, dna moczanowa, zwiększone pragnienie, zwiększenie apetytu, anoreksja, pobudzenie, depresja, niepokój, bezsenność, nerwowość, zaburzenia mózgowo-naczyniowe, chwiejność emocjonalna, zmniejszone czucie, omdlenia, drżenie, apatia, łzawienie, światłowstręt, szum w uszach, dusznica bolesna, zawał serca, omdlenia, niedokrwienie obwodowe, zapalenie gardła, krwawienie z nosa, zaparcia, wzdęcia, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zaburzona aktywność enzymów wątrobowych, wysypka, ból stawów, dyzuria, zaburzenia częstości oddawania moczu, krwiomocz, impotencja, ból, gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość, hipokaliemia, zwiększenie masy ciała. Rzadko: zaburzenia mózgowo-naczyniowe, obrzęk krtani, wielomocz, hipoglikemia. Bardzo rzadko: leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość, przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku, koszmary senne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, parestezje, niewyraźne widzenie, bradykardia, arytmia, skurcz oskrzeli, zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka, pokrzywka, łysienie, plamica, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, zaburzenia oddawania moczu, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu, zwiększona diureza, oddawanie moczu w nocy, ginekomastia, priapizm, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku. Częstość nieznana: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), wsteczna ejakulacja.
Interakcje
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być nasilone przez: inne leki obniżające ciśnienie tętnicze, leki rozszerzające naczynia krwionośne lub azotany oraz inhibitory PDE-5. Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: leki z grupy NLPZ, estrogeny, sympatykomimetyki. Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze oraz naczynia krwionośne. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątroby (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną. Doksazosyna nasila hipotensyjne działanie innych α-blokerów i innych leków obniżających ciśnienie tętnicze. Większość (98%) doksazosyny wiąże się z białkami osocza. Dane z badań in vitro na osoczu ludzkim wskazują, że doksazosyna nie ma wpływu na wiązanie z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny i indometacyny. Nie stwierdzono niepożądanych interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, lekami β-adrenolitycznymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego ani doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę, doksazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Pacjenci z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego i z jednoczesnym przekrwieniem w obrębie górnych dróg moczowych, z przewlekłymi zakażeniami dróg moczowych lub z kamieniami pęcherza moczowego. U kobiet karmiących piersią - tylko we wskazaniu samoistne nadciśnienie tętnicze. U pacjentów z niedociśnieniem tętniczym - tylko we wskazaniu łagodny rozrost gruczołu krokowego. Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnionym pęcherzem, bezmoczem lub z postępującą niewydolnością nerek.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
