Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Zakażenia dróg oddechowych, zakażenia układu moczowo-płciowego, zakażenia przewodu pokarmowego, zakażenia skóry, zakażenia oczu. Ponadto borelioza wczesna, ziarniniak pachwinowy, listerioza, bruceloza, riketsjoza.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci od 12 lat: zwykle 200 mg w dawce pojedynczej lub 100 mg co 12 h w 1. dobie, następnie dawka podtrzymująca 100 mg na dobę; w ciężkich zakażeniach 200 mg na dobę przez cały okres leczenia. Malaria tropikalna oporna na chlorochinę: 200 mg na dobę przez co najmniej 7 dni, podawać w skojarzeniu z chininą. Rzeżączkowe niepowikłane zakażenia (z wyjątkiem zakażeń odbytu u mężczyzn); niepowikłane zakażenia cewki moczowej, wewnątrzszyjkowe lub odbytu wywoływane przez Chlamydia trachomatis; nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej wywoływane przez Ureaplasma urealyticum: 100 mg co 12 h przez 7 dni. Ostre zapalenie jąder i najądrza wywołane przez Chlamydia trachomatis lub Neisseria gonorrhoeae: 100 mg co 12 h przez 10 dni. Kiła pierwszorzędowa i drugorzędowa: u pacjentów uczulonych na penicylinę (z wyjątkiem kobiet w ciąży) stosuje się 200 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg., jako alternatywne leczenie penicyliną. Zapobieganie malarii: u dorosłych i dzieci >12 lat 100 mg na dobę, profilaktykę należy rozpocząć 1-2 dni przed planowaną podróżą w rejony zagrożone malarią, podawać przez cały okres pobytu w zagrożonym rejonie oraz przez 4 tyg. po zakończeniu pobytu; należy zapoznać się z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi zapobiegania malarii w danym rejonie geograficznym. Zapobieganie biegunce podróżnych: u dorosłych 200 mg 1. dnia podróży (w dawce jednorazowej lub 100 mg co 12 h), a następnie 100 mg na dobę podczas pobytu w danym miejscu, nie dłużej niż przez 21 dni. Zapobieganie leptospirozie: 200 mg w dawce jednorazowej podawanej co tydzień w czasie pobytu w rejonie występowania leptospiroz (nie dłużej niż przez 21 dni) oraz jednorazowo 200 mg po zakończeniu podróży. Szczególne grupy pacjentów. Stosowanie leku u dzieci Czas leczenia. W większości infekcji doksycyklinę należy podawać jeszcze przez 24-48 h po ustąpieniu objawów. W zakażeniach wywołanych przez β-hemolizujące paciorkowce grupy A lek należy podawać przez co najmniej 10 dni. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. W celu zapobieżenia ewentualnym podrażnieniom gardła lub jelit kapsułki należy przyjmować w pozycji siedzącej lub stojącej, co najmniej 30 min przez snem (istotne jest, aby bezpośrednio po przyjęciu kapsułki pacjent nie pozostawał w pozycji leżącej). Pacjentom, u których występują uporczywe działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, można zalecić przyjmowanie leku podczas posiłku. Jednoczesne przyjmowanie doksycykliny z posiłkiem zmniejsza występowanie działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego i nie wpływa w zasadniczym stopniu na jej wchłanianie.
Działanie
Antybiotyk tetracyklinowy o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego w stosunku do bakterii Gram-ujemnych, Gram-dodatnich oraz pierwotniaków. Do szczepów wrażliwych należą: bakterie Gram-ujemne – Neisseria gonorrhoeae, Campylobacter granulomatis, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Pasteurella pestis, Pasteurella tularensis, Vibrio cholerae, Bartonella bacilliformis, Yersinia pestis, Brucella spp. (zmienną wrażliwość wykazują: Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter aerogenes, Shigella spp., Mima spp., Herellea spp., Bacteroides spp.); bakterie Gram-dodatnie - Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus faecalis, Staphylococcus aureus, α-hemolizujące paciorkowce z grupy viridians; inne drobnoustroje - Rickettsia, Chlamydia psittaci, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum, Borrelia recurrentis, Treponema pallidum, Treponema pertenue, Clostridium spp., Fusobacterium fusiforme, Actinomyces spp., Bacillus anthracis, Propionibacterium acnes, Entamoeba spp., Balantidium coli, Plasmodium falciparum. Oporność na doksycyklinę obserwuje się wśród wielu szczepów, a zwłaszcza wśród bakterii Gram-dodatnich. Szczepy Streptococcus pneumoniae oporne na doksycyklinę wykazują również oporność na inne tetracykliny oraz często na penicyliny i makrolidy. Doksycyklina szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Proces ten może być hamowany przez treść pokarmową, zwłaszcza produkty mleczne i leki zawierające jony metali. Wiąże się z białkami osocza w 80-90%. Łatwo przenika do tkanek i płynów ustrojowych, osiągając wysokie stężenia w gruczole krokowym, jajnikach, macicy, pęcherzu moczowym, żółci, wątrobie, mięśniach, związkach zębów i kości, oskrzelach, płucach, węzłach chłonnych, zatokach i migdałkach podniebiennych. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek ok. 40% leku wydalane jest z moczem, w postaci niezmienionej, pozostała część jest wydalana z kałem, głównie w postaci metabolitów. T0,5 wynosi 18-22 h.
Skład
1 kaps. twarda zawiera 100 mg doksycykliny w postaci hyklanu.
Działania niepożądane
Często: brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie języka, trudności w połykaniu, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, zmiany zapalne okolic odbytu, wysypka. Niezbyt często: niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, neutropenia, eozynofilia, rzekomobłoniaste zapalenie jelita (z nadmiernym wzrostem Clostridium difficile), złuszczające zapalenie skóry. Rzadko: reakcja anafilaktyczna, zapalenie osierdzia, obrzęk naczynioruchowy, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami uogólnionymi (DRESS), wypukłe ciemiączko u niemowląt spowodowane łagodnym wzrostem ciśnienia wewnątrzczaszkowego, łagodny wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego także u starszych dzieci i dorosłych (związane z tym bóle głowy i zawroty głowy), zaburzenia widzenia (m.in. mroczki, podwójne widzenie), zapalenie osierdzia, uszkodzenie wątroby (czasem z zapaleniem trzustki podczas długotrwałego stosowania), pokrzywka, nadwrażliwość na światło, fotoonycholiza, zaburzenia rozwoju zębów, nieodwracalne przebarwienia szkliwa, zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Bardzo rzadko: brązowo-czarne przebarwienia tarczycy po długotrwałym stosowaniu, szumy uszne. Częstość nieznana: podczas przedłużonego lub powtórnego leczenia antybiotykiem może dojść do miejscowych zakażeń skóry lub nabłonka niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami (objawiającymi się: swędzeniem odbytu, zapaleniem nabłonka jamy ustnej i języka, zewnętrznych narządów płciowych oraz pochwy), gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, porfiria, reakcje nadwrażliwości, duszność, niedociśnienie, objawy choroby posurowiczej, tachykardia, plamica anafilaktyczna, nagłe czerwienienie twarzy, bóle brzucha, owrzodzenie przełyku, zapalenie przełyku, objawy hepatotoksyczności z przemijającym, niewielkim zwiększeniem aktywności aminotransferaz wątrobowych, zapaleniem wątroby, żółtaczką, świąd, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, bóle mięśni, bóle stawów, złe samopoczucie. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości lek należy natychmiast odstawić.
Interakcje
Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające wielowartościowe jony glinu, wapnia (również wapń zawarty w mleku, przetworach mlecznych i sokach owocowych), magnezu oraz leki zawierające jony żelaza, cynku lub bizmutu zmniejszają wchłanianie doksycykliny; tego typu leki i pokarmy należy przyjmować w odstępie co najmniej 2 h od przyjęcia doksycykliny. Doksycylina zmniejsza przeciwbakteryjne działanie penicylin i innych antybiotyków o działaniu bakteriobójczym, nie zaleca się jednoczesnego stosowania z antybiotykami β-laktamowymi. Doksycyklina nasila działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny oraz pochodnych sulfonylomocznika (doustnych leków przeciwcukrzycowych), podczas jednoczesnego stosowania należy kontrolować stężenie glukozy w surowicy krwi oraz parametry określające czynność układu krzepnięcia, może być konieczne zmniejszenie dawek tych leków. Doksycyklina zwiększa nefrotoksyczność metoksyfluranu, dlatego u pacjentów podczas leczenia doksycykliną nie należy stosować znieczulenia ogólnego z podaniem metoksyfluranu. Doksycyklina nasila toksyczność cyklosporyny, w przypadku konieczności podawania obu leków jednocześnie zaleca się monitorowanie stężenia cyklosporyny w surowicy krwi. Doksycyklina zmniejsza skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych, pacjentki powinny być poinformowane o koneczności stosowania dodatkowych niehormonalnych metod antykoncepcji podczas leczenia doksycykliną. Leki indukujące enzymy mikrosomalne jak barbiturany, karbamazepina, difenylhydantoina, ryfampicyna, prymidon, fenytoina przyspieszają metabolizm doksycykliny, w wyniku czego może skrócić się jej okres półtrwania i zmniejszyć działanie terapeutyczne; podczas jednoczesnego stosowania należy rozważyć ewentualne zwiększenie dobowej dawki doksycykliny. Alkohol skraca okres półtrwania doksycykliny. Jednoczesne podawanie doksycykliny i teofiliny może zwiększać częstość występowania działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na doksycyklinę lub inne tetracykliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Dzieci <12 lat. Ciąża (wydaje się, że ryzyko stosowania tetracyklin jest związane głównie z ich niekorzystnym wpływem na tworzenie się zębów i układu szkieletowego). Tetracykliny są wydzielane do mleka i dlatego są przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
