Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Lek Doxanorm jest wskazany w leczeniu:
- samoistnego nadciśnienia tętniczego
- objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Samoistne nadciśnienie tętnicze. Leczenie rozpoczyna się od dawki 1 mg na dobę, następnie w zależności od skuteczności leczenia, po 7-14 dniach dawkę można zwiększyć do 2 mg, następnie do 4 mg i wreszcie do 8 mg. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2-4 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg/dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. rano 1 mg doksazosyny; dzień 9.–14. rano 2 mg doksazosyny. Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej. Łagodny rozrost gruczołu krokowego. Leczenie rozpoczyna się od dawki 1 mg raz na dobę, następnie w zależności od skuteczności leczenia, po 7-14 dniach dawkę można zwiększyć do 2 mg, a następnie do 4 mg, zależnie od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka wynosi 8 mg raz na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. 1 mg doksazosyny raz na dobę; dzień 9.–14. 2 mg doksazosyny raz na dobę. Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku można stosować zwykłe dawkowanie, jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek można stosować zwykłe dawkowanie, jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza. Ponieważ doksazosyna wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza, nie może być usuwana przez dializę. Podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność, brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności doksazosyny u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabl. należy połykać w całości, popijając wodą. Czas trwania terapii określa lekarz.
Działanie
Selektywny, kompetycyjny antagonista receptorów α1-adrenergicznych. Dzięki blokowaniu receptora w obrębie naczyń obwodowych, doksazosyna powoduje ich rozszerzenie, spadek oporu obwodowego oraz zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi. Poprawia również dynamikę oddawania moczu i zmniejsza dolegliwości u pacjentów z objawowym łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, prawdopodobnie dzięki selektywnemu hamowaniu receptorów α1-adrenergicznych w warstwach mięśni gładkich gruczołu krokowego i szyjki pęcherza moczowego. Po rozpoczęciu leczenia następuje stopniowe zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, co spowodować może wystąpienie zaburzeń ortostatycznych. Maksymalne obniżenie ciśnienia krwi następuje zazwyczaj po 2-6 h od podania leku w postaci tabletek. Nie zaobserwowano, by w trakcie długotrwałego leczenia doksazosyną dochodziło do powstawania tolerancji na przeciwnadciśnieniowe działanie leku. Sporadycznie, w trakcie leczenia może wystąpić zwiększenie aktywności reninowej osocza oraz tachykardia. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 2 h, a całkowita biodostępność wynosi 65%. Działanie doksazosyny obniżające ciśnienie tętnicze utrzymuje się przez 24 h. Wiąże się z białkami osocza w ok. 98%. Jest metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. Mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci nie zmienionej. T0,5 wynosi 22 h.
Skład
1 tabl. zawiera 2 mg doksazosyny w postaci mezylanu doksazosyny. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądane
Często: zakażenia dróg oddechowych; zakażenia dróg moczowych; ból głowy; senność; zawroty głowy; zaburzenia akomodacji; zawroty głowy pochodzenia błędnikowego; kołatanie serca; tachykardia; ból w klatce piersiowej; niedociśnienie tętnicze; niedociśnienie ortostatyczne; obrzęki; duszność; nieżyt nosa; zapalenie oskrzeli; kaszel; nudności; ból brzucha; suchość w jamie ustnej; niestrawność; świąd; ból pleców, bóle mięśni; zapalenie pęcherza; nietrzymanie moczu; odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu; częstomocz; osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęk uogólniony i obrzęki obwodowe. Niezbyt często: reakcje alergiczne; skaza moczanowa; pragnienie; zwiększony apetyt; anoreksja; niepokój; bezsenność; nerwowość; niestabilność emocjonalna; udar naczyniowy mózgu; niedoczulica; omdlenia; drżenie; apatia; łzawienie; światłowstręt; szum w uszach; zawał mięśnia sercowego; dusznica bolesna; niedokrwienie obwodowe; zapalenie gardła; krwawienia z nosa; zaparcia; wzdęcia; oddawanie wiatrów; wymioty; zapalenie żołądka i jelit; biegunka; zwiększona aktywność enzymów wątrobowych; bóle stawów; dysuria; zaburzenie częstości oddawania moczu; krwiomocz; impotencja; bóle; gorączka; dreszcze; uderzenia gorąca; obrzęk twarzy; bladość; hipokaliemia; zwiększenie masy ciała. Rzadko: hipoglikemia; zaburzenia mózgowo-naczyniowe; obrzęk krtani; wielomocz. Bardzo rzadko: zmniejszenie liczby erytrocytów, leukocytów i płytek krwi; przeczulica; sztywność mięsni; zaburzenia smaku; koszmary nocne; utrata pamięci; ortostatyczne zawroty głowy; parestezje; zaburzenia ostrości widzenia; bradykardia, arytmia; uderzenia krwi do głowy; skurcz oskrzeli; zapalenie wątroby; zastój żółci; żółtaczka; pokrzywka; łysienie; plamica; skurcze mięśni; osłabienie mięśni; zburzenia oddawania moczu; zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu; zwiększona diureza; oddawanie moczu w nocy; ginekomastia, priapizm; zmęczenie; złe samopoczucie; obniżona temp. ciała u pacjentów w podeszłym wieku. Częstość nieznana: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, wsteczna ejakulacja.
Interakcje
Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być nasilone przez: inne leki obniżające ciśnienie tętnicze, leki rozszerzające naczynia lub azotany, inhibitory PDE-5 (może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze, nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu). Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: leki z grupy NLPZ, estrogeny, sympatykomimetyki. Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, adrenaliny, metaraminolu, metoksaminy i fenylefryny na ciśnienie tętnicze oraz naczynia krwionośne. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania doksazosyny ze preparatami mogącymi wpływać na metabolizm wątrobowy (np. cymetydyna), ze względu na brak badań. Lek nie wpływała na wiązanie się z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny. Nie stwierdzono niepożądanych interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, beta-adrenolitykami, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami rzeciwzakrzepowymi. Doksazosyna nasila działanie zmniejszające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. Doksazona może zwiększać aktywność reninową osocza i wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na pochodne chinazoliny (np. prazosyna, terazosyna) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Niedociśnienie tętnicze. Łagodny rozrost gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłymi infekcjami dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego. Okres karmienia piersią. Monoterapia u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego lub bezmoczem bez postępującej niewydolności nerek lub z nią.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
