Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Preparat jest wskazany w leczeniu:
-samoistnego nadciśnienia tętniczego
-przewlekłej stabilnej, łagodnej lub umiarkowanej niewydolności serca, jako uzupełnienie standardowego leczenia u chorych w podeszłym wieku (po 70. roku życia).
Dawkowanie
Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, popijając wystarczającą ilością płynu (np. szklanką wody). Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze: 5 mg 1 raz na dobę (zaleca się przyjmowanie preparatu zawsze o tej samej porze dnia). Działanie przeciwnadciśnieniowe jest zauważalne zwykle po 1–2 tygodniach leczenia. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego może wymagać 4. tygodni stosowania preparatu.
Preparat może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Stosowanie preparatu w skojarzeniu z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5–25 mg powoduje zwiększenie skuteczności działania przeciwnadciśnieniowego.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne.
U chorych po 65. roku życia zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę. Osoby po 75. roku życia powinny zachować dodatkową ostrożność i pozostawać pod staranną kontrolą lekarską.
Przewlekła stabilna niewydolność serca: preparat stosuje się u chorych, u których w ciągu ostatnich 6 tygodni nie występowała ostra niewydolność serca oraz, u których przez ostatnie 2 tygodnie nie dokonywano zmian w sposobie leczenia choroby podstawowej. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.
Lekarz rozpocznie leczenie od małej dawki i stopniowo będzie ją zwiększał. Początkowo 1,25 mg na dobę, następnie co 1–2 tygodnie, w zależności od tolerancji leku, dawka będzie podwajana, aż do osiągnięcia dawki zalecanej 10 mg 1 raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg na dobę. Rozpoczynając leczenie oraz każdorazowo po zwiększeniu dawki chory powinien pozostawać pod nadzorem doświadczonego lekarza przez co najmniej 2 godziny. Dobra tolerancja leku jest warunkiem osiągnięcia zalecanej dawki maksymalnej. W przypadku konieczności zmniejszenia dawki (jeżeli preparat jest źle tolerowany) również należy robić to stopniowo. Leczenie jest długotrwałe. Nie należy nagle przerywać leczenia. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę, ściśle według zaleceń lekarza. Nagłe zaprzestanie leczenia nebiwololem może prowadzić do nasilenia objawów niewydolności serca.
U chorych z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Stosowanie preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek nie jest zalecane.
U chorych z niewydolnością wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
Dzieci i młodzież:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia i nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.
Działanie
stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie nebiwololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Nebiwolol ma działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu, co zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). Ponadto, nebiwolol wykazuje niewielkie działanie rozszerzające naczynia obwodowe, spowodowane wpływem na syntezę tlenku azotu.
Po podaniu doustnym nebiwolol szybko się wchłania, a jego dostępność biologiczna w znacznym stopniu zależy od uwarunkowań genetycznych dotyczących szybkości jego metabolizmu (dawka powinna zostać dostosowana do indywidualnego zapotrzebowania chorego).
Skład
1 tabletka zawiera 5 mg nebivololu
Działania niepożądane
Jak każdy lek, również Daneb, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często w przebiegu leczenia niewydolności serca może wystąpić zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia). Często: duszność, nasilenie niewydolności serca w przebiegu leczenia niewydolności serca, bóle i zawroty głowy, zaburzenia czucia (parestezje), nudności, biegunka, zaparcia, obrzęki, zmęczenie. Niezbyt często możliwe: niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), nasilenie objawów chromania przestankowego, nasilenie objawów wcześniej istniejącej niewydolności serca, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego/blok przedsionkowo-komorowy, skurcz oskrzeli u chorych na astmę oskrzelową lub chorobę obturacyjną dróg oddechowych, niestrawność, wzdęcia, wymioty, świąd, wysypka rumieniowa, depresja, zaburzenia snu (koszmary senne), zaburzenia widzenia, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja). Bardzo rzadko: omdlenia, nasilenie objawów łuszczycy, obrzęk naczynioruchowy. Dodatkowo, możliwe inne działania niepożądane, występujące po zastosowaniu innych preparatów z grupy beta-blokerów (np. psychozy, stany splątania, omamy, objawy zespołu Raynauda, zmniejszenie wydzielania łez, szkodliwy wpływ na błony śluzowe, skórę, oczy). Beta-blokery mogą maskować objawy hipoglikemii oraz nadczynności tarczycy; nagłe odstawienie leku może spowodować przełom tarczycowy.
Interakcje
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Równoległe stosowanie floktafeniny i sultoprydu jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
-lekami przeciwarytmicznymi klasy I (chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, meksyletyna, propafenon) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego i nasilenia niewydolności serca
-antagonistami wapnia, z grupy werapamilu i diltiazemu, ze względu na wpływ na osłabienie siły skurczu mięśnia sercowego i hamowanie przewodzenia przedsionkowo-komorowego; dożylne przyjęcie werapamilu przez osobę leczoną beta-blokerem może spowodować ciężkie niedociśnienie tętnicze i blok przedsionkowo-komorowy
-lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania (np. klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna), ze względu na ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i pojemności minutowej oraz rozszerzenia naczyń i nasilenia niewydolności serca; dodatkowo ryzyko znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego (możliwe zagrożenie życia) po nagłym przerwaniu stosowania leku z tej grupy w okresie stosowania beta-blokera (należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny).
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
-lekami przeciwarytmicznymi klasy III, takimi jak np.: amiodaron – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego
-preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia kardiodepresyjnego działania obu leków i znacznego niedociśnienia tętniczego (należy bezwzględnie poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu beta-blokerów)
-insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – preparat nie wpływa na stężenie glukozy we krwi ale może maskować objawy hipoglikemii (uczucie kołatania serca, tachykardię)
-lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (nitrogliceryna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, leki przeciwpsychotyczne, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego; konieczne jest dostosowanie dawkowania
-meflochiną – ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG
-glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego
-antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina, amlodypina, felodypina, lacydypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina) – ryzyko niedociśnienia i dalszego pogorszenia objawów u chorych z niewydolnością serca
-niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – działanie przeciwnadcisnieniowe beta-blokerów może ulec osłabieniu
-lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory beta (np. izoprenalina, dobutamina) – ryzyko wzajemnego osłabienia działania obu leków
-lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory alfa i beta (adrenalina, noradrenalina) – ryzyko zwiększenia ciśnienia tętniczego, ciężkiej bradykardii i bloku przedsionkowo-komorowego oraz nasilenia objawów chromania przestankowego
-lekami hamującymi aktywność izoenzymu 2D6 cytochromu P 450 (np. fluoksetyna, paroksetyna, tiorydazyna, chinidyna, bupropion, terbinafina) – możliwe zwiększenie stężenia nebiwololu we krwi i nasilenie bradykardii oraz działań niepożądanych.
Preparat można stosować z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy, pod warunkiem, że nebiwolol będzie przyjmowany podczas posiłku, a lek zobojętniający między posiłkami.
Nebiwolol nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę warfaryny.
Przeciwwskazania
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
-niewydolność wątroby lub zaburzenia czynności wątroby
-ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, a także w okresach nasilenia niewydolności serca wymagających dożylnego stosowania leków inotropowych
-blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (u chorych bez stymulatora)
-zespół chorego węzła zatokowego
-blok zatokowo-przedsionkowy
-bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia)
-niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe mniejsze niż 90 mm Hg)
-astma oskrzelowa lub stany skurczowe oskrzeli (także w przeszłości)
-ciężka przewlekła choroba obturacyjna płuc (POChP)
-ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego
-kwasica metaboliczna
-nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
a także,
-jeżeli równolegle stosujesz floktafeninę lub sultopryd.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
