Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Nadciśnienie tętnicze. Choroba niedokrwienna serca (angina pectoris).
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: w obu wskazaniach zalecana dawka to 5 mg na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. We wszystkich przypadkach dawkowanie jest ustalane indywidualnie w zależnościod częstości rytmu serca i reakcji na leczenie. Leczenie bisoprololem jest na ogół leczeniem długotrwałym. Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia bisoprololem ze względu na możliwość przemijającego nasilenia objawów choroby. Zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca nie należy nagle odstawiać preparatu. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, zazwyczaj nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny Sposób podania. Tabletki należy przyjmować rano, podczas posiłku lub niezależnie od posiłku. Tabletki należy połykać, popijając płynem. Tabletek nie należy żuć ani kruszyć.
Działanie
Silny, wysoce wybiórczy lek β1-adrenolityczny, pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej i właściwości stabilizowania błon komórkowych. Mechanizm działania hipotensyjnego nie jest wyjaśniony, wiadomo że bisoprolol znacząco zmniejsza aktywność reniny w osoczu. U pacjentów z dławicą piersiową zablokowanie receptorów β1-adrenergicznych zwalnia czynność serca, zmniejszając zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Biodostępność wynosi 90%. Z białkami osocza wiąże się w ok. 30%. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany w 95% z moczem, w tym 50% w postaci metabolitów. Przy dawkowaniu raz na dobę działanie bisoprololu utrzymuje się przez 24 h. T0,5 wynosi 10-12 h.
Skład
1 tabl. zawiera 5 mg fumaranu bisoprololu.
Działania niepożądane
Często: ból i zawroty głowy (zazwyczaj na początku leczenia), uczucie ziębnięcia lub drętwienia kończyn, niedociśnienie, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie oraz zmęczenie (zazwyczaj na początku leczenia). Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, nasilenie niewydolności serca, bradykardia, niedociśnienie ortostatyczne, skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjną chorobą dróg oddechowych w wywiadzie, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, osłabienie. Rzadko: koszmary senne, omamy, omdlenie, zmniejszone wydzielanie łez (należy wziąć pod uwagę w przypadku pacjentów używających soczewek kontaktowych), zaburzenia słuchu, alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie wątroby, reakcje nadwrażliwości (świąd, zaczerwienienie, wysypka), zaburzenia potencji, zwiększenie stężenia triglicerydów w osoczu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AIAT). Bardzo rzadko: zapalenie spojówek, łysienie, wystąpienie lub zaostrzenie łuszczycy, wysypka łuszczycopodobna.
Interakcje
Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie bisoprololu z następującymi lekami: antagoniści wapnia typu werapamilu i w mniejszym stopniu typu diltiazemu - ujemny wpływ na kurczliwość, przewodzenie przedsionkowo-komorowe i ciśnienie tętnicze krwi, dożylne podanie werapamilu pacjentom leczonym β-adrenolitykiem może powodować znaczne niedociśnienie tętnicze i blok przedsionkowo-komorowy; leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo, takie jak klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna: jednoczesne stosowanie ośrodkowo działających leków przeciwnadciśnieniowych może spowodować nasilenie niewydolności serca wskutek zmniejszenia ośrodkowego napięcia współczulnego (zwolnienie czynności serca, zmniejszenie pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń krwionośnych) - nagłe ich odstawienie, szczególnie przed odstawieniem β-adrenolityków, może zwiększyć ryzyko nadciśnienia z „odbicia”. Bisoprolol należy stosować ostrożnie z następującymi lekami: antagoniści wapnia typu dihydropirydyny (np. amlodypina, nifedipina) - ryzyko niedociśnienia, nie można wykluczyć dalszego pogorszenia czynności skurczowej komór u pacjentów z niewydolnością serca; leki przeciwarytmiczne klasy I (np. chinidyna, dyzopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) - wydłużony czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz nasilone działanie inotropowo ujemne; leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron) - wydłużony czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego; leki parasymaptykomimetyczne - wydłużony czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zwiększenie ryzyka bradykardii; β-adrenolityki stosowane miejscowo (np. krople do oczu stosowane w jaskrze) - nasilenie działania ogólnoustrojowego bisoprolu; insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe - nasilenie działania hipoglikemizującego (blokada receptorów β-adrenergicznych może maskować objawy hipoglikemii); leki stosowane w znieczuleniu ogólnym - osłabienie tachykardii odruchowej i zwiększone ryzyko niedociśnienia; glikozydy naparstnicy - zwolnienie czynności serca, wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego; NLPZ - możliwe osłabienie działania hipotensyjnego bioprololu; β-adrenomimetyki (np. izoprenalina, dobutamina) - jednoczesne podawanie z bisoprololem może osłabiać działanie obu preparatów; leki adrenomimetyczne pobudzające zarówno adrenoreceptory α, jak i β-adrenergiczne - jednoczesne stosowanie z bisoprololem może ujawnić działanie zwężające naczynia krwionośne, zależne od receptorów α-adrenergicznych, prowadząc do zwiększenia ciśnienia tętniczego i nasilenia chromania przestankowego (uważa się, że takie interakcje są bardziej prawdopodobne w przypadku niewybiórczych β-adrenolityków); stosowanie bisoprololu jednocześnie z lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami, które mogą obniżać ciśnienie krwi (np. z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, barbituranami czy pochodnymi fenotiazyny) może zwiększać ryzyko niedociśnienia. Jednoczesne stosowanie wymagające rozważenia: meflochina - zwiększone ryzyko bradykardii; inhibitory monoaminooksydazy (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) - nasilenie działania hipotensyjnego β-adrenolityków, ale również ryzyko przełomu nadciśnieniowego; ryfampicyna - w wyniku indukcji enzymów wątrobowych, możliwe jest nieznaczne skrócenie okresu półtrwania bisoprololu (najczęściej nie jest konieczne dostosowanie dawkowania); pochodne ergotaminy - zaostrzenie zaburzeń krążenia obwodowego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostra niewydolność serca lub w okresach niewyrównania niewydolności serca, wymagające dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym dodatnim. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst. (bez wszczepionego rozrusznika serca). Zespół chorego węzła zatokowego. Blok zatokowo-przedsionkowy. Objawowa bradykardia. Objawowe niedociśnienie tętnicze. Ciężka astma oskrzelowa. Zaawansowana choroba zarostowa tętnic obwodowych lub zespół Raynauda. Nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Kwasica metaboliczna.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
