Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Przeciwwskazania
- Interakcje
- Działania niepożądane
Opis
Wskazania:Preparat jest wskazany w leczeniu przewlekłej niewydolności serca z osłabioną czynnością skurczową lewej komory w skojarzeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), lekami moczopędnymi oraz, w razie konieczności, z glikozydami naparstnicy.
Dawkowanie
Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować rano, połykać bez rozgryzania, popijając płynem. Można przyjmować podczas posiłku. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Przewlekła stabilna niewydolność serca (w leczeniu skojarzonym z innymi lekami): preparat stosuje się u chorych w stabilnym stanie klinicznym, u których nie występują incydenty ostrej niewydolności serca. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca. Lekarz rozpocznie leczenie od małej dawki i stopniowo zwiększy ją zgodnie z następującym schematem: 1,25 mg 1 raz na dobę przez 1. tydzień, 2,5 mg 1 raz na dobę w 2. tygodniu, 3,75 mg 1 raz na dobę w 3. tygodniu, 5 mg 1 raz na dobę przez kolejne 4 tygodnie, 7,5 mg 1 raz na dobę przez następne 4 tygodnie, 10 mg 1 raz na dobę jako dawka podtrzymująca. Dawka maksymalna wynosi 10 mg 1 raz na dobę. Dawki można zwiększać pod warunkiem dobrej tolerancji leku. W trakcie ustalania dawki może wystąpić przemijające nasilenie niewydolności serca, niedociśnienie tętnicze lub bradykardia. W okresie ustalania dawki zaleca się ścisłe monitorowanie częstotliwości rytmu serca oraz ciśnienia tętniczego. W przypadku konieczności zmniejszenia dawki (jeżeli preparat jest źle tolerowany) również należy robić to stopniowo. Nie wolno nagle przerywać leczenia. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę, ściśle według zaleceń lekarza. Leczenie jest długotrwałe.
Stosować ostrożnie u chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; należy zachować szczególną ostrożność w okresie zwiększania dawki.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.
Działanie
Substancją czynną preparatu jest bisoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Są to receptory pobudzane w warunkach fizjologicznych przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz naczyń krwionośnych. Działanie bisoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, zmniejszenia objętości wyrzutowej oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Bisoprolol ma działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1, co między innymi oznacza, że zwykle nie powoduje zwężenia dróg oddechowych zależnego od receptorów beta 2 zlokalizowanych w mięśniach gładkich oskrzeli.
Przeciwwskazania
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
• ostra niewydolność serca, a także w okresach nasilenia niewydolności serca wymagających dożylnego stosowania leków inotropowych
• wstrząs kardiogenny
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia u chorych bez stymulatora (rozrusznika) serca
• zespół chorego węzła zatokowego
• blok węzłowo-przedsionkowy
• bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia)
• niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 100 mmHg)
• ciężka astma oskrzelowa lub ciężka POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)
• zaawansowane stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda
• kwasica metaboliczna
• nieleczony guz chromochłonny nadnerczy.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne (bisoprolol może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka). Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Interakcje
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
• lekami przeciwarytmicznymi klasy I (chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz osłabienia siły skurczu mięśnia sercowego
• antagonistami wapnia, z grupy werapamilu i diltiazemu, ze względu na wpływ na osłabienie siły skurczu mięśnia sercowego i hamowanie przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego (dożylne przyjęcie werapamilu przez osobę leczoną beta-blokerem może spowodować ciężkie niedociśnienie i blok przedsionkowo-komorowy)
• lekami przeciwnadciśnieniowymi o działaniu ośrodkowym (np. klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna), ze względu na ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i pojemności minutowej oraz rozszerzenia naczyń i nasilenia niewydolności serca; dodatkowo ryzyko znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego (możliwe zagrożenie życia) po nagłym przerwaniu stosowania leku z tej grupy w okresie stosowania beta-blokera.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
• antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina, amlodypina, felodypina) – ryzyko niedociśnienia tętniczego i dalszego pogorszenia objawów u chorych z niewydolnością serca
• lekami przeciwarytmicznymi klasy III, takimi jak np.: amiodaron – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego
• beta-blokerami stosowanymi miejscowo, takimi jak np.: krople do oczu stosowane w leczeniu jaskry – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu
• lekami parasympatykomimetycznymi (inhibitory acetylocholinesterazy, włączając takrynę) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)
• insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – działanie hipoglikemizujące może ulec nasileniu (beta-blokery, w tym bisoprolol, mogą maskować objawy hipoglikemii)
• preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia kardiodepresyjnego działania obu leków i znacznego niedociśnienia tętniczego (należy bezwzględnie poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu beta-blokerów)
• glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – działanie przeciwnadcisnieniowe beta-blokerów, w tym bisoprololu, może ulec osłabieniu
• lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory beta (np. izoprenalina, dobutamina) – ryzyko wzajemnego osłabienia działania leków
• lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory alfa i beta (adrenalina, noradrenalina) – ryzyko zwiększenia ciśnienia tętniczego i nasilenia objawów chromania przestankowego
• lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i wystąpienia niedociśnienia tętniczego
• meflochiną – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)
• inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) – nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego a także ryzyko wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego
• ryfampicyną – ryzyko osłabienia działania bisoprololu
• pochodnymi ergotaminy – możliwe nasilenie zaburzeń krążenia obwodowego.
Działania niepożądane
Bardzo często u chorych z niewydolnością serca może wystąpić zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia). Często: nasilenie niewydolności serca w przebiegu leczenia niewydolności serca, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, uczucie zziębnięcia lub drętwienia kończyn, niedociśnienie tętnicze, nasilenie objawów chromania przestankowego, zmęczenie, stan klinicznego zmęczenia i wyczerpania (astenia) u chorych z niewydolnością serca. Niezbyt często możliwe: niedociśnienie ortostatyczne, nasilenie niewydolności serca i zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia) u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, skurcz oskrzeli u chorych na astmę oskrzelową lub chorobę obturacyjną płuc, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, stan klinicznego zmęczenia i wyczerpania (astenia) u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową, depresja, zaburzenia snu. Rzadko: omdlenia, zmniejszone wydzielanie łez (jest to szczególnie istotne w przypadku osób stosujących soczewki kontaktowe), zaburzenia słuchu, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, reakcje alergiczne (wysypka, świąd, zaczerwienienie), zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia trójglicerydów, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AST, ALT), zaburzenia funkcji seksualnych, koszmary senne, omamy. Bardzo rzadko: ból w klatce piersiowej, zapalenie spojówek, łysienie, nasilenie objawów łuszczycy, wysypka podobna do łuszczycy.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
