Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie nadciśnienia tętniczego i przewlekłej niewydolności serca.
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze: zalecana dawka początkowa wynosi 1 mg raz na dobę; dawkę podtrzymującą ustala się indywidualnie, zwykle jest to 2,5-5 mg na dobę. Jeśli po zastosowaniu dawki 5 mg nie uzyskuje się normalizacji ciśnienia, można jednocześnie zastosować lek moczopędny w małej dawce (z innej grupy niż leki moczopędne oszczędzające potas). U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym leczonych lekami moczopędnymi 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia cylazaprylem należy odstawić lek moczopędny. Zalecana dawka początkowa cylazaprylu u tych pacjentów wynosi 0,5 mg raz na dobę. W razie konieczności, stosowanie leku moczopędnego można wznowić później. Przewlekła niewydolność serca. Preparat można stosować jednocześnie z glikozydami naparstnicy i (lub) z lekami moczopędnymi; zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, pod ścisłym nadzorem lekarskim; dawkę należy zwiększyć do najmniejszej dawki podtrzymującej wynoszącej 1 mg na dobę i dalej do zazwyczaj stosowanej dawki podtrzymującej wynoszącej 1-2,5 mg na dobę. Dawka maksymalna wynosi 5 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z niewydolnością nerek: CCr >40 ml/min - dawka początkowa 1 mg raz na dobę, dawka maksymalna 5 mg raz na dobę; CCr 10-40 ml/min - dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę, dawka maksymalna 2,5 mg raz na dobę); CCr Pacjenci w podeszłym wieku. Nadciśnienie: dawka początkowa - 0,5-1 mg raz na dobę, dawka podtrzymująca ustalana indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta i tolerancji leku. Przewlekła niewydolność serca: dawka początkowa - 0,5 mg, dawka podtrzymująca - 1-2,5 mg; u pacjentów w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca przyjmujących duże dawki leków moczopędnych należy bezwzględnie przestrzegać rozpoczynanie leczenia od dawki 0,5 mg na dobę. Dzieci. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania cylazaprylu u dzieci nie zostały ustalone - nie zaleca się stosowania. Sposób podania. Lek przyjmuje się raz na dobę, zawsze o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłków.
Działanie
Cylazapryl jest długo działającym inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), hamującym aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron i konwersję nieaktywnej angiotensyny I w angiotensynę II - substancję o silnym działaniu naczynioskurczowym. Cylazapryl jest skuteczny we wszystkich stopniach nadciśnienia tętniczego pierwotnego oraz w nadciśnieniu tętniczym pochodzenia nerkowego. Powoduje obniżenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji stojącej, jak i leżącej, zwykle bez składowej ortostatycznej. Cylazapryl jest substancją nieaktywną biologicznie - po wchłonięciu z przewodu pokarmowego jest przekształcany do aktywnego cylazaprylatu. Biodostępność cylazaprylatu wynosi ok. 60%. Cmax we krwi osiąga w ciągu 2 h po podaniu. Cylazaprylat jest wydalany w niezmienionej postaci głównie przez nerki, a jego efektywny T0,5 wynosi 9 h.
Skład
1 tabl. powl. zawiera 5 mg cylazaprylu oraz 120,78 mg laktozy.
Działania niepożądane
Często: ból głowy, zawroty głowy, parestezje, zaburzenia widzenia, szumy uszne, niedociśnienie tętnicze (w tym objawowe niedociśnienie tętnicze), kaszel, duszność, nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenia smaku, niestrawność, biegunka, zaparcia, skurcze mięśni, wysypka, świąd, osłabienie. Niezbyt często: zaburzenia nastroju lub zaburzenia snu, skurcz oskrzeli, suchość błony śluzowej jamy ustnej, obrzęk twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub) krtani; pokrzywka, niewydolność nerek, impotencja, nadmierna potliwość. Rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi. Bardzo rzadko: splątanie, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego i udar (prawdopodobnie wtórnie do nasilenia niedociśnienia tętniczego u pacjentów z grup dużego ryzyka), eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki, cytolityczne lub cholestatyczne zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy, ostra niewydolność nerek, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, trombocytopenia, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, pancytopenia; niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem G-6-PD. Może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi i (lub) hiperkaliemia (ustępujące po odstawieniu leku), szczególnie w przypadku niewydolności nerek, ciężkiej niewydolności serca oraz nadciśnienia naczyniowo-nerkowego.
Interakcje
Podwójna blokada układu RAA, np. poprzez zastosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzeń czynności nerek, w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii - takie połączenie nie jest zalecane; jeśli takie skojarzenie jest konieczne, powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów oraz ciśnienia krwi. Inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Stosowanie cylazaprylu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR2). U pacjentów leczonych lekami moczopędnymi, zwłaszcza z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego na początku terapii inhibitorem ACE - ryzyko wystąpienia niedociśnienia można zmniejszyć odstawiając leki moczopędne, wyrównując zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej przed rozpoczęciem leczenia oraz przez zastosowanie małych, stopniowo zwiększanych dawek cylazaprylu. Podczas jednoczesnego stosowania leków moczopędnych oszczędzających potas (np.: spironolakton, triamteren, amiloryd), preparatów potasu, substytutów soli zawierających potas lub innych leków powodujących zwiększenie stężenia potasu we krwi (np. heparyna) może wystąpić hiperkaliemia - nie zaleca się stosowania cylazaprylu z tymi preparatami, a jeżeli jest to konieczne, należy zachować szczególną ostrożność i często kontrolować stężenie potasu we krwi. Cylazapryl zwiększa stężenie litu we krwi i nasila jego toksyczność - nie zaleca się łącznego stosowania, a jeżeli to konieczne należy systematycznie kontrolować stężenie litu. Stosowanie cylazaprylu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi i insuliną może zwiększać ryzyko hipoglikemii, szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. NLPZ (w tym kwas acetylosalicylowy w dawce ≥3 g/dobę) mogą osłabiać hipotensyjne działanie preparatu; ponadto zwiększa się ryzyko pogorszenia czynności nerek i hiperkaliemii (zwłaszcza u pacjentów z ryzykiem rozwoju niewydolności nerek, np. w podeszłym wieku lub odwodnionych). Jednoczesne stosowanie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, nitrogliceryną, innymi azotanami lub z lekami rozszerzającymi naczynia może nasilać działanie obniżające ciśnienie tętnicze. Leki przeciwpsychotyczne, TLPD, środki znieczulające ogólnie mogą nasilać działanie obniżające ciśnienie tętnicze. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać działanie inhibitorów ACE. Lek może być stosowany jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym (stosowanym jako lek przeciwpłytkowy), lekami trombolitycznymi, β-adrenolitykami i (lub) azotanami.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cylazapryl, inne inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, związany z leczeniem inhibitorami ACE. Wrodzony lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR 2). II i III trymestr ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
