Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie nadciśnienia tętniczego. Leczenie przewlekłej niewydolności serca.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze. Dawka początkowa to 1 mg na dobę. Należy zmierzyć ciśnienie tętnicze i indywidualnie dostosować dawkę, w zależności od wartości ciśnienia tętniczego. Zazwyczaj stosowana dawkawynosi 2,5-5,0 mg raz na dobę. Po podaniu dawki początkowej u pacjentów z dużą aktywnością układu RAA (szczególnie u pacjentów z niedoborem sodu i (lub) hipowolemią, dekompensacją układu sercowo-naczyniowego lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym) może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. U tych pacjentów zalecana jest mniejsza dawka początkowa wynosząca 0,5 mg raz na dobę, a leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym przyjmujący leki moczopędne: w celu zapobiegania objawowemu niedociśnieniu, jeśli to możliwe, na 2-3 dni przed rozpoczęciem podawania cylazaprylu należy odstawić lek moczopędny; w razie potrzeby można potem wznowić jego stosowanie; zalecana dawka początkowa cylazaprylu w tej grupie pacjentów to 0,5 mg raz na dobę. Przewlekła niewydolność serca. Leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem medycznym od zalecanej dawki początkowej 0,5 mg raz na dobę. Dawka ta powinna być utrzymywana przez ok. 1 tydz. Jeśli wspomniana dawka jest dobrze tolerowana, można ją zwiększać w tygodniowych odstępach w zależności od stanu klinicznego pacjenta, do 1,0 mg lub 2,5 mg. Maksymalna dawka dobowa w tej grupie pacjentów wynosi 5,0 mg. Zalecane dawkowanie cylazaprylu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca opiera się raczej na poprawie objawów niż danych wskazujących, iż cylazapryl zmniejsza zachorowalność i śmiertelność w tej grupie pacjentów. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jest konieczne zmniejszenie dawki leku, w zależności od klirensu kreatyniny. Zaleca się następujące schematy dawkowania: CCr >40 ml/min: dawka początkowa - 1 mg raz na dobę, dawka maksymalna - 5 mg raz na dobę; CCr 10-40 ml/min: dawka początkowa - 0,5 mg raz na dobę, dawka maksymalna - 2,5 mg raz na dobę; CCr <10 ml/min - nie zaleca się stosowania. U pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza, od małych dawek cylazaprylu i ostrożnie je zwiększać. Leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko nadciśnienia naczyniowo-nerkowego, dlatego podczas pierwszych tygodni leczenia cylazaprylem należy przerwać ich stosowanie i kontrolować czynność nerek. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca klirens cylazaprylu jest związany z klirensem kreatyniny. Z tego względu, u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca z zaburzeniami czynności nerek istnieją specjalne zalecenia dotyczące dawkowania. U pacjentów z marskością wątroby (bez wodobrzusza), którzy wymagają leczenia nadciśnienia tętniczego, cylazapryl powinien być podawany z dużą ostrożnością nie przekraczając 0,5 mg na dobę, a ciśnienie tętnicze powinno być uważnie kontrolowane, z uwagi na ryzyko znacznego niedociśnienia. U pacjentów w podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym leczenie cylazaprylem należy rozpoczynać od dawki 0,5-1,0 mg raz na dobę. Następnie dawkę podtrzymującą można zmieniać w zależności od indywidualnej tolerancji pacjenta, odpowiedzi na leczenie i stanu klinicznego. U pacjentów w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca należy ściśle przestrzegać stosowania zalecanej dawki początkowej 0,5 mg. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci - nie zaleca się podawania cylazaprylu dzieciom. Sposób podania. Lek należy podawać raz na dobę, przed jedzeniem lub po jedzeniu, ponieważ spożycie posiłku nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na wchłanianie. Lek przyjmować codziennie mniej więcej o tej samej porze.
Działanie
Lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, który jak wszystkie preparaty z tej grupy, hamuje powstawanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu.
Skład
Lek zawiera substancję: cilazapryl w dawce 2,5 mg
Działania niepożądane
Często: bóle głowy, zawroty głowy, kaszel, nudności, zmęczenie. Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy (może obejmować twarz, wargi, język, krtań lub przewód pokarmowy), zaburzenia smaku, niedokrwienie mięśnia sercowego, dławica piersiowa, tachykardia, palpitacje, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne (objawy niedociśnienia mogą obejmować omdlenia, osłabienie, zawroty głowy i zaburzenia widzenia), duszność, skurcz oskrzeli, zapalenie błony śluzowej nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej, aftowe zapalenie jamy ustnej, zmniejszony apetyt, biegunka, wymioty, wysypka, wysypka grudkowo-plamkowa, kurcze mięśni, ból mięśni, ból stawów, impotencja, nadmierna potliwość, nagłe zaczerwienienie twarzy, osłabienie, zaburzenia snu. Rzadko: neutropenia, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość, anafilaksja, zespół toczniopodobny (objawy mogą obejmować zapalenie naczyń, ból mięśni, ból stawów/zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, podwyższone OB, eozynofilię i leukocytozę), niedokrwienie mózgu, przemijający napad niedokrwienny, udar niedokrwienny, neuropatia obwodowa, zawał mięśnia sercowego, arytmia, śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie języka, zapalenie trzustki, nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych (w tym aminotransferaz, bilirubiny, fosfatazy alkalicznej, GGT), cholestatyczne zapalenie wątroby z martwicą lub bez martwicy, łuszczycowe zapalenie skóry, łuszczyca (zaostrzenie), liszaj płaski, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pemfigoid pęcherzowy, pęcherzyca, mięsak Kaposiego, zapalenie naczyń/plamica, reakcje nadwrażliwości na światło, łysienie, oddzielanie się paznokcia od łożyska, zaburzenie czynności nerek, ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, hiperkaliemia, hiponatremia, białkomocz, zespół nerczycowy, zapalenie nerek, ginekomastia. Zaburzenie czynności nerek i ostra niewydolność nerek występują najczęściej u pacjentów z ciężką niewydolnością serca, zwężeniem tętnicy nerkowej, występującymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek lub zmniejszeniem objętości płynów krążących. Hiperkaliemia występuje najczęściej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i u przyjmujących leki moczopędne oszczędzające potas lub suplementy potasu. Zdarzenia niedokrwienia mózgu, przemijającego napadu niedokrwiennego i udaru niedokrwiennego, mogą być związane z niedociśnieniem u pacjentów z chorobą mózgowo-naczyniową jako chorobą zasadniczą. Podobnie, niedokrwienie mięśnia sercowego może być związane z niedociśnieniem u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca jako chorobą zasadniczą.
Interakcje
Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. z sartanami tj. lekami z grupy antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli jednak lekarz uzna takie leczenie skojarzone za absolutnie konieczne powinno ono być prowadzone pod nadzorem specjalisty a czynność nerek, stężenie elektrolitów i ciśnienie tętnicze powinny być ściśle monitorowane. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Preparat może nasilać toksyczne działanie litu. Nie zaleca się równoległego stosowania inhibitorów ACE i litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu. Równoległe stosowanie leków moczopędnych może dodatkowo nasilić toksyczne działanie litu.
Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna i inne azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, leki przeciwpsychotyczne, barbiturany, leki opioidowe) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze.
Równoległe stosowanie leków wpływających na stężenie potasu we krwi (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Nie zaleca się równoległego stosowania cilazaprylu z wymienionymi powyżej preparatami. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko powikłań wynikających z wystąpienia gwałtownego niedociśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowania leków moczopędnych. Jeśli nie można przerwać stosowania leków moczopędnych, leczenie należy rozpoczynać od mniejszej dawki początkowej, a chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i podaż elektrolitów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy regularnie kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku, ze zmniejszoną objętością płynów, odwodnionych, stosujących leki moczopędne oraz z zaburzeniami czynności nerek. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek.
Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.
Stosowanie preparatu równolegle z lekami przeciwcukrzycowymi (preparaty doustne, insulina) może nasilać zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i zwiększać ryzyko hipoglikemii. Należy uważnie kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie podczas pierwszych tygodni leczenia oraz u chorych z zaburzeniami czynności nerek.
Rzadko u osób stosujących preparaty złota we wstrzyknięciach (np. aurotiojabłczan sodu) i cilazapryl mogą wystąpić objawy jak po podaniu azotanów (w tym nagłe zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze).
Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji preparatu z: digoksyną, azotanami, lekami blokującymi receptor histaminowy H2, lekami przeciwzakrzepowymi z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna).
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE). Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· kiedykolwiek wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy lub występuje wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy.
Nie stosować równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
