Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Carzap jest wskazany w:
Leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych.
Leczeniu dorosłych pacjentów z niewydolnością serca i zaburzoną czynnością skurczową lewej komory (frakcja wyrzutowa lewej komory ≤40%), gdy inhibitory ACE nie są tolerowane lub jako lek dodany do inhibitora ACE u pacjentów z utrzymującymi się objawami niewydolności serca pomimo optymalnej terapii, wówczas gdy antagoniści receptora mineralokortykoidowego nie są tolerowani,
Leczeniu nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli: zalecana dawka początkowa i zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 8 mg raz na dobę. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Jeżeli leczenie dawką 8 mg nie pozwala na odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego, należy zwiększyć dawkę do 16 mg raz na dobę lub do dawki maksymalnej - 32 mg raz na dobę. Leczenie należy ustalać indywidualnie, w zależności od uzyskanych wartości przeciwnadciśnieniowymi. Kandesartan można również podawać razem z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. hydrochlorotiazyd ma addytywne działanie przeciwnadciśnieniowe). Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z ryzykiem wystąpienia niedociśnienia tętniczego (np. pacjenci z hipowolemią) można rozważyć zmniejszenie dawki początkowej do 4 mg. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym u pacjentów poddawanych hemodializie) oraz u pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby dawka początkowa wynosi 4 mg; dawkę należy stopniowo zwiększać w zależności od uzyskanej odpowiedzi. U pacjentów rasy czarnej częściej może być konieczne zwiększenie dawki i leczenie skojarzone. Dzieci i młodzież w wieku od 6 do : zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę. U pacjentów z niewystarczającą kontrolą ciśnienia tętniczego dawkę można zwiększyć maksymalnie do 8 mg raz na dobę (u dzieci o mc. 32 mg na dobę. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4 tyg. od rozpoczęcia leczenia. U dzieci, u których możliwe jest zmniejszenie objętości płynu wewnątrznaczyniowego (np. pacjentów otrzymujących leki moczopędne, zwłaszcza z zaburzeniami czynności nerek), leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem medycznym i rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej niż zwykle zalecana. Nie badano działania kandesartanu u dzieci z GFR 2 pc. U dzieci rasy czarnej działanie kandesartanu jest słabsze. Dzieci w wieku od poniżej 1 roku do . Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności kandesartanu u dzieci w wieku od 1 roku do Niewydolność serca. Dorośli: dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę. Dawkę tę zwiększa się stopniowo do dawki docelowej 32 mg raz na dobę (dawka maksymalna) lub do największej dawki tolerowanej, przez podwajanie dawki w odstępach co najmniej 2 tyg. U pacjentów z niewydolnością serca należy regularnie oceniać czynności nerek (w tym stężenie kreatyniny) i kontrolować stężenie potasu we krwi. Kandesartan może być podawany jednocześnie z innymi lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, w tym z inhibitorami ACE, β-adrenolitykami, lekami moczopędnymi i glikozydami naparstnicy lub kombinacją tych leków. Lek można podawać z inhibitorem ACE pacjentom z objawami niewydolności serca mimo optymalnej standardowej terapii, gdy leki z grupy antagonistów receptorów dla mineralokortykosteroidów nie są tolerowane. Skojarzone stosowanie inhibitora ACE, leku moczopędnego oszczędzającego potas i kandesartanu nie jest zalecane i może być brane pod uwagę jedynie po dokładnym rozważeniu możliwych korzyści i ryzyka. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z hipowolemią, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności kandesartanu w leczeniu niewydolności serca u dzieci i młodzieży Sposób podania. Tabletki należy przyjmować raz na dobę, z posiłkiem lub bez posiłku. Tabletki można dzielić na równe dawki.
Działanie
Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego u dorosłych. Dawka początkowa i zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 8 mg/d. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4 tyg. W przypadku braku odpowiednich efektów dawkę można zwiększyć do 16 mg/d lub maks. do 32 mg/d. Lek można stosować w skojarzeniu z innymi preparatami przeciwnadciśnieniowymi. Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej u osób w podeszłym wieku. U chorych z hipowolemią należy rozważyć dawkę początkową 4 mg/d. U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, niewydolnością nerek, w tym u osób poddawanych hemodializie, początkowo 4 mg/d; dane dotyczące stosowania preparatu u chorych z klirensem kreatyniny <15 ml/min są ograniczone. U osób rasy czarnej częściej może być konieczne zwiększenie dawki i leczenie skojarzone.
Leczenie nadciśnienia tętniczego u młodzieży i dzieci po 6. rż. Początkowo 4 mg/d; w przypadku braku odpowiednich efektów dawkę można zwiększyć maks. do 8 mg/d u osób <50 kg mc. oraz do 8 mg/d, a następnie w razie potrzeby do 16 mg/d u osób ≥50 kg mc.; w tej grupie wiekowej nie badano dawek >32 mg/d. Maks. działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4 tyg. U młodzieży i dzieci z hipowolemią leczenie rozpoczynać pod ścisłym nadzorem medycznym i rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci po 1. rż. (do 6. rż.); nie można określić zaleceń dotyczących dawkowania w tej grupie wiekowej.
Leczenie chorych z niewydolnością serca i zaburzoną czynnością skurczową lewej komory (frakcja wyrzutowa lewej komory ≤40%), gdy inhibitory ACE nie są tolerowane lub jako terapia dodana do inhibitora ACE u pacjentów z utrzymującymi się objawami niewydolności serca, pomimo optymalnego leczenia, gdy leki z grupy antagonistów receptora mineralokortykoidowego nie są tolerowane. Dorośli. Początkowo 4 mg/d. Dawkę można podwajać w odstępach co najmniej 2 tyg. do dawki docelowej 32 mg/d lub największej dawki tolerowanej. Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku, u chorych z hipowolemią, niewydolnością nerek lub łagodnym albo umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby.
Skład
1 tabl. zawiera 8 mg cyleksetylu kandesartanu; tabletki zawierają laktozę.
Działania niepożądane
Nadciśnienie tętnicze. Często: zakażenia układu oddechowego, ból głowy, zawroty głowy. Bardzo rzadko: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, hiperkaliemia, hiponatremia, kaszel, nudności, zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych, zaburzenie czynności wątroby lub zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, świąd, ból pleców, ból stawów, ból mięśni, zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek u podatnych pacjentów). Obserwowano także nieznaczne zmniejszenie stężenia hemoglobiny. Rodzaj i ciężkość działań niepożądanych u dzieci są podobne do dorosłych, ale częstość występowania wszystkich działań niepożądanych jest większa u dzieci i młodzieży, szczególnie w przypadku wymienionych poniżej - bardzo często: ból i zawroty głowy, zakażenie górnych dróg oddechowych, kaszel, ból gardła; często: wysypka, arytmia zatokowa, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, gorączka; niezbyt często: hiperkaliemia, hiponatremia, nieprawidłowa czynność wątroby. Niewydolność serca. Często: hiperkaliemia, niedociśnienie, zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek u podatnych pacjentów). Bardzo rzadko: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, hiponatremia, ból głowy, zawroty głowy, kaszel, nudności, zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych, zaburzenie czynności wątroby lub zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, świąd, ból pleców, ból stawów, ból mięśni.
Interakcje
Podwójna blokada układu RAA, np. poprzez zastosowanie kandesartanu z inhibitorem ACE lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzeń czynności nerek, w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii - takie połączenie nie jest zalecane; jeśli takie skojarzenie jest konieczne, powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty, łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów we krwi oraz ciśnienia krwi. Kandesartanu oraz inhibitorów ACE nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Stosowanie kandesartanu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zburzeniem czynności nerek (GFR2). Inne leki hipotensyjne mogą nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe kandesartanu. Jednoczesne stosowanie kandesartanu i leków moczopędnych oszczędzających potas, preparatów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków zwiększających stężenie potasu we krwi (np. heparyny) może powodować hiperkaliemię - należy kontrolować stężenie potasu we krwi. Kandesartan może zwiększać stężenie litu we krwi, nasilając jego toksyczność - nie zaleca się leczenia skojarzonego; jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, należy dokładnie kontrolować stężenie litu we krwi. W przypadku jednoczesnego podawania kandesartanu i NLPZ (w tym selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawce >3 g/dobę) może nastąpić osłabienie działania hipotensyjnego, ponadto zwiększa się ryzyko pogorszenia się czynności nerek i hiperkaliemii - należy zachować ostrożność (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku) i kontrolować czynność nerek na początku leczenia oraz okresowo w trakcie leczenia, jak również zapewnić odpowiednie nawodnienia pacjenta. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji podczas jednoczesnego stosowania kandesartanu z: hydrochlorotiazydem, warfaryną, digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/ lewonorgestrel), glibenklamidem, nifedypiną i enalaprylem.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kandesartan lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność wątroby i (lub) cholestaza. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR 2). Dzieci w wieku <1 roku. II i III trymestr ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
