Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Lek Candezek Combi zawiera dwie substancje o nazwie amlodypina i kandesartan. Obydwie te substancje pomagają kontrolować wysokie ciśnienie krwi.
Amlodypina należy do grupy substancji zwanych "antagonistami kanału wapniowego". Amlodypina powstrzymuje wapń przed wnikaniem do ścian naczyń krwionośnych, co uniemożliwia skurcz naczyń krwionośnych.
Kandesartan należy do grupy substancji zwanych "antagonistami receptora angiotensyny II".
Angiotensyna II wytwarzana jest w organizmie i powoduje skurcz naczyń krwionośnych, powodując wzrost ciśnienia tętniczego. Kandesartan działa blokując działanie angiotensyny II.
Obydwie te substancje pomagają zahamować skurcz naczyń krwionośnych. W efekcie naczynia krwionośne ulegają rozluźnieniu, a ciśnienie krwi obniża się.
Lek Candezek Combi jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi u pacjentów, których ciśnienie krwi jest już odpowiednio kontrolowane poprzez stosowania kandesartanu i amlodypiny przyjmowanych oddzielnie, w takich samych dawkach jak w leku Candezek Combi.
Dawkowanie
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka to jedna kapsułka raz na dobę.
Działanie
Lek złożony zawierający antagonistę wapnia oraz antagonistę receptora AT1 angiotensyny II
Skład
Lek zawiera substancję: amlodypina + kandesartan
Działania niepożądane
Kandesartan. Często: zakażenia dróg oddechowych, zawroty głowy, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, ból głowy. Bardzo rzadko: leukopenia, neutropenia i agranulocytoza, hiperkaliemia, hiponatremia, kaszel, nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby lub zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, świąd, ból pleców, ból stawów, ból mięśni, zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek u predysponowanych pacjentów. Podobnie jak w przypadku innych preparatów hamujących układ renina-angiotensyna-aldosteron, obserwowano nieznaczne zmniejszenie stężenia hemoglobiny (zazwyczaj, u pacjentów otrzymujących kandesartan nie ma konieczności wykonywania rutynowych badań laboratoryjnych, jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zaleca się okresowe kontrolowanie stężenia potasu i kreatyniny w osoczu). Amlodypina. Bardzo często: obrzęk. Często: senność, zawroty głowy, ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia), kołatanie serca, zaczerwienienie twarzy, duszność, ból brzucha, nudności, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka oraz zaparcia), obrzęk kostek, zmęczenie, astenia. Niezbyt często: bezsenność, wahania nastroju (w tym lęk), depresja, drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezje, zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie), szumy uszne, arytmia (w tym bradykardia, częstoskurcz komorowy oraz migotanie przedsionków), niedociśnienie tętnicze, kaszel, nieżyt nosa, wymioty, suchość w jamie ustnej, łysienie, plamica, odbarwienie skóry, nadmierne pocenie, świąd, wysypka, pokrzywka, ból stawów, ból mięśni, skurcze mięśni, ból pleców, zaburzenia mikcji, moczenie nocne, zwiększona częstość oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała. Rzadko: uczucie splątania. Bardzo rzadko: leukopenia, trombocytopenia, reakcje alergiczne, hiperglikemia, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatia obwodowa, zawał mięśnia sercowego, zapalenie naczyń, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, przerost dziąseł, zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (najczęściej współistniejące z cholestazą), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka,złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło. Wyjątkowo zgłaszano przypadki zespołu pozapiramidowego.
Interakcje
W badaniach klinicznych nie obserwowano żadnych interakcji pomiędzy obydwoma składnikami tego złożonego produktu leczniczego. Działanie hipotensyjne preparatu może nasilać się podczas jednoczesnego stosowania z innymi przeciwnadciśnieniowymi lekami. Mając na uwadze właściwości farmakologiczne, można spodziewać się, że następujące preparaty mogą nasilać działanie hipotensyjne wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych: baklofen, amifostyna leki przeciwpsychotyczne oraz leki przeciwdepresyjne. Ponadto, niedociśnienie tętnicze ortostatyczne może nasilać się pod wpływem alkoholu. Kortykosteroidy (o działaniu ogólnoustrojowym) powodują zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego. Interakcje związane z kandesartanem. Nie zidentyfikowano żadnych, istotnych klinicznie, interakcji farmakokinetycznych z hydrochlorotiazydem, warfaryną, digoksyną, złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (np. etynyloestradiol + lewonorgestrel), glibenklamidem, nifedypiną oraz enalaprylem. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas oraz innych preparatów (np. heparyny) może zwiększać stężenie potasu we krwi; w razie konieczności należy rozpocząć monitorowanie stężenia potasu we krwi. Nie zaleca się stosowania kandesartanu z litem, jeżeli takie leczenie skojarzone okazuje się niezbędne, zaleca się ścisłe monitorowania stężenia litu w osoczu, ponieważ podczas jednoczesnego podawania litu z inhibitorami ACE zgłaszano przemijający wzrost stężenia osoczowego oraz nasilenie toksycznego działania litu. Podobne działanie może wystąpić podczas stosowania antagonistów receptora angiotensyny II. Gdy leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II są podawane jednocześnie z NLPZ (np. selektywnymi inhibitorami COX-2, kwasem acetylosalicylowym (>3g na dobę) oraz nieselektywnymi NLPZ), może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Tak jak w przypadku inhibitorów ACE, jednoczesne stosowanie leków z grup AIIRA i NLPZ może prowadzić do wzrostu ryzyka pogorszenia czynności nerek, w tym do możliwej, ostrej niewydolności nerek oraz do zwiększenia stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z wcześniejszymi zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność stosując takie skojarzenie leków, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zapewnić właściwe nawodnienie pacjentów oraz rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego, oraz co jakiś czas po zakończeniu leczenia. Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA), poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu, wiąże się z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia i pogorszenie czynności nerek (aż do ostrej niewydolności nerek włącznie), w porównaniu, gdy stosuje się jeden lek działający na układ RAA. Interakcje związane z amlodypiną. Jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole leki przeciwgrzybicze, makrolidy, takie jak erytromycyna lub klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) może powodować znaczne zwiększenie ekspozycji na amlodypinę; znaczenie kliniczne tych zmian farmakokinetycznych może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku (może być zatem konieczne monitorowanie stanu klinicznego oraz dostosowanie dawkowania). Brak dostępnych danych dotyczących wpływu induktorów CYP3A4 na amlodypinę. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego) może powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny w osoczu. Należy zachować ostrożność stosując amlodypinę jednocześnie z lekami indukującymi CYP3A4. Nie zaleca się podawania amlodypiny z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym, ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać działanie hipotensyjne. U zwierząt po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu obserwuje się prowadzące do zgonu migotanie komór i zapaść krążeniową, powiązane z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się, aby unikać jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego, takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej. Działanie hipotensyjne amlodypiny sumuje się z działaniem hipotensyjnym innych preparatów o właściwościach przeciwnadciśnieniowych. W przypadku jednoczesnego podawania z amlodypiną istnieje ryzyko wzrostu stężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jest w pełni zrozumiały. Aby uniknąć szkodliwego działania takrolimusu, podawanie amlodypiny pacjentom otrzymującym takrolimus wymaga monitorowania stężenia we krwi oraz, jeżeli jest to konieczne, dostosowania dawki takrolimusu. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji cyklosporyny i amlodypiny, z udziałem zdrowych uczestników jak i w innych populacjach, z wyjątkiem populacji pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których obserwowano w różnym zakresie (średnio 0% - 40%) wzrost stężenia cyklosporyny we krwi. Należy rozważyć monitorowanie stężenia cyklosporyny u pacjentów po przeszczepieniu nerki stosujących amlodypinę, w razie konieczności należy również zmniejszyć dawkę cyklosporyny. Jednoczesne wielokrotne podawanie dawek 10 mg amlodypiny z 80 mg symwastatyny skutkowało 77% zwiększeniem ekspozycji na symwastatynę, w porównaniu do symwastatyny stosowanej w monoterapii; u pacjentów leczonych amlodypiną należy ograniczyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę. Amlodypina nie zaburza farmakokinetyki atorwastatyny, digoksyny czy warfaryny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na pochodne dihydropirydyny lub którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia dróg żółciowych, wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny), ciężkie niedociśnienie tętnicze, zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. stenoza aortalna znacznego stopnia), niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po przebytym ostrym zawale serca, II i III trymestr ciąży, równoległe stosowanie z aliskirenem u chorych z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
