Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie wysokiego ciśnienia krwi.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania leku ustala lekarz. Tabletkę połykać popijając szklanką wody, najlepiej codziennie o tej samej porze, przed lub podczas posiłku.
Działanie
Nadciśnienie tętnicze pierwotne u pacjentów, u których nie uzyskano optymalnej kontroli ciśnienia tętniczego podczas terapii składnikami leku stosowanymi w monoterapii. Dorośli. P.o. Zwykle 1 tabl. 1 ×/d, niezależnie od posiłków. Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki poszczególnych składników wchodzących w skład preparatu złożonego. W przypadkach uzasadnionych klinicznie można rozważyć bezpośrednią zmianę z monoterapii na leczenie skojarzone. Maks. działanie uzyskuje się zazwyczaj w ciągu 4 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u osób w podeszłym wieku. U osób z ryzykiem niedociśnienia tętniczego (np. ze zmniejszoną objętością krwi krążącej) rozważyć dawkę początkową cyleksetylu kandesartanu 4 mg/d; u osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zaleca się stopniowe zwiększanie dawki.
Skład
Lek zawiera substancję: kandesartan + hydrochlorotiazyd w dawce 32 mg + 12,5 mg
Działania niepożądane
Często: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, zaburzenia równowagi elektrolitowej, zaburzenia snu, depresja, niepokój ruchowy, obecność cukru w moczu, osłabienie, zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi. Niezbyt często: nagłe zmniejszenie ciśnienia tętniczego podczas wstawania, utrata apetytu, jadłowstręt, podrażnienie żołądka, biegunka, zaparcie,wysypka skórna, pokrzywka, świąd. Rzadko: reakcje nadwrażliwości, mrowienie lub drętwienie, przemijające, nieostre widzenie, zaburzenia rytmu serca,zapalenie naczyń krwionośnych, zapalenie płuc, obrzęk płuc, zapalenie trzustki, toksyczne martwicze oddzielenie naskórka (wysypka, zaczerwienienie skóry, tworzenie się pęcherzy w obrębie warg, oczu lub jamy ustnej, złuszczanie skóry, gorączka),toczeń rumieniowaty, kurcze mięśni, gorączka, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny w surowicy. Występowanie po zastosowaniu leku takich działań niepożądanych jak np.: zawroty głowy lub osłabienie spowodowane zmniejszeniem ciśnienia tętniczego krwi może niekorzystnie wpływać na sprawność psychomotoryczną (ryzyko wystąpienia tego typu działań niepożądanych jest szczególnie duże na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki leku).
Interakcje
Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji preparatu z: warfaryną, digoksyną, doustnymi lekami antykoncepcyjnymi (tj. etynyloestradiol/lewonorgestrel), glibenklamidem i nifedypiną. Preparat może zwiększać stężenie litu we krwi, nasilając jego toksyczność - nie zaleca się leczenia skojarzonego; jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, należy dokładnie kontrolować stężenie litu we krwi. Podwójna blokada układu RAA, np. poprzez zastosowanie antagonisty receptora angiotensyny II z inhibitorem ACE lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzeń czynności nerek, w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii - takie połączenie nie jest zalecane; jeśli takie skojarzenie jest konieczne, powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów oraz ciśnienia krwi. Antagonistów receptora angiotensyny II oraz inhibitorów ACE oraz nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Stosowanie preparatu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zburzeniem czynności nerek (GFR<60ml/min/1,73 m2). W przypadku konieczności zastosowania preparatu i leków wpływających na stężenie potasu, konieczna jest regularna kontrola stężenie potasu we krwi. Dotyczy to następujących grup leków: diuretyki oszczędzające potas, suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu (np. heparyna) - ryzyko hiperkaliemii; diuretyki kaliuretyczne, kortykosteroidy, środkam przeczyszczające, ACTH, amfoterycyna, karbenoksolon, penicylina G, kwas salicylowy i jego pochodne - ryzyko hipokaliemii. Hipokaliemia po zastosowaniu hydrochlorotiazydu zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca, które mogą wystąpić po podaniu następujących leków (należy również monitorować stężenie potasu we krwi): leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid), leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol) a także beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, katenseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, terfenadyna, winkamina i.v. Wywołana tiazydami hipokaliemia lub hipomagnezemia może sprzyjać powstawaniu zaburzeń rytmu serca wywołanych glikozydami naparstnicy. W przypadku jednoczesnego podawania preparatu i NLPZ (w tym selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawce >3 g/dobę) może nastąpić osłabienie działania hipotensyjnego, ponadto zwiększa się ryzyko pogorszenia się czynności nerek i hiperkaliemii - należy zachować ostrożność (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku) i kontrolować czynność nerek na początku leczenia oraz okresowo w trakcie leczenia, jak również zapewnić odpowiednie nawodnienia pacjenta. Preparat może nasilać działanie hipotensyjne innych leków. Stosowanie preparatu z baklofenem, amifostyną, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, neuroleptykami może powodować niedociśnienie. Stosowanie z barbituranami, lekami znieczulającymi oraz z alkoholem może nasilać niedociśnienie ortostatyczne. Hydrochlorotiazyd może nasilać działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny); może osłabiać reakcję na aminy presyjne (adrenalina, noradrenalina), jednak nie w takim stopniu, aby wyeliminować działanie zwiększające ciśnienie; może zwiększać stężenie wapnia we krwi (jeśli zajdzie potrzeba stosowania suplementów wapnia lub wit. D, należy monitorować stężenie wapnia we krwi i odpowiednio dostosować dawkę); może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych amantadyny; może zmniejszyć wydalanie nerkowe leków cytotoksycznych (np. cyklofosfamid, metotreksat) i nasilić ich mielotoksyczność; może nasilać działanie hiperglikemizujące β-adrenolityków i diazoksydu. Jednoczesne leczenie cyklosporyną może zwiększyć ryzyko hiperurykemii i powikłań typu dny. Tiazydy mogą zmniejszać tolerancję glukozy - może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych. Metformina powinna być ostrożnie stosowana (istnieje ryzyko kwasicy mleczanowej z powodu potencjalnej niewydolności nerek wywołanej przez hydrochlorotiazyd). Hydrochlorotiazyd może zwiększać ryzyko ostrej niewydolności nerek, szczególnie przy stosowaniu dużych dawek środków kontrastowych zawierających jod. Żywice jonowymienne (cholestyramina i kolestypol) zmniejszają wchłanianie tiazydowych leków moczopędnych. Leki antycholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą zwiększyć biodostępność diuretyków tiazydowych poprzez zmniejszenie perystaltyki jelit i zwolnienie opróżniania żołądka.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kandesartan, hydrochlorotiazyd, inne pochodne sulfonamidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min/1,73 m2 pc.). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) cholestaza. Oporna na leczenie hipokaliemia i hiperkalcemia. Dna moczanowa. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2). II i III trymestr ciąży.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
