Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Skład
- Przeciwwskazania
- Stosowanie z innymi lekami
- Działania niepożądane
Opis
Lek Bonogren SR może być stosowany w leczeniu chorób, takich jak:
Depresja w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej i epizody ciężkiej depresji w przebiegu ciężkiego zaburzenia depresyjnego, kiedy pacjent odczuwa głęboki smutek. Może odczuwać przygnębienie, poczucie winy, brak energii i apetytu lub trudności z zasypianiem.
Mania: pacjent może być bardzo podekscytowany, podniecony, pobudzony, rozentuzjazmowany lub nadmiernie aktywny, lub ma ograniczoną zdolność krytycznej oceny, w tym bywa agresywny lub przejawia zachowania destrukcyjne.
Schizofrenia: pacjent może słyszeć lub odczuwać rzeczy, które w rzeczywistości nie mają miejsca, wierzyć w rzeczy, które nie są prawdą lub jest nadmiernie podejrzliwy, zaniepokojony, zagubiony, ma poczucie winy, jest napięty lub przygnębiony.
W przypadku leczenia epizodów ciężkiej depresji w przebiegu ciężkiego zaburzenia depresyjnego, lek Bonogren SR stosuje się jednocześnie z innym lekiem. Lekarz może kontynuować przepisywanie leku Bonogren SR, nawet gdy pacjent poczuje się lepiej.
Dawkowanie
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz określi dla pacjenta dawkę początkową. Dawka podtrzymująca (dobowa dawka) zależeć będzie od choroby i potrzeb pacjenta, ale zwykle wynosi między 150 mg i 800 mg.
W zależności od choroby, tabletki należy przyjmować raz na dobę.
Tabletek nie należy dzielić, żuć ani kruszyć.
Tabletki należy połykać w całości popijając wodą.
Tabletki należy przyjmować bez pokarmu (przynajmniej godzinę przed posiłkiem lub bezpośrednio przed snem; lekarz określi porę przyjęcia dawki).
Nie należy spożywać soku grejpfrutowego podczas przyjmowania leku Bonogren SR. Może on wpływać na sposób działania leku.
Nie należy przerywać przyjmowania tabletek nawet, gdy samopoczucie pacjenta się poprawi, dopóki lekarz nie zdecyduje inaczej. Zaburzenia czynności wątroby Jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lekarz może zmienić dawkę leku. Osoby w podeszłym wieku U osób w podeszłym wieku lekarz może zmienić dawkę leku. Stosowanie u dzieci i młodzieży Leku Bonogren SR nie należy stosować u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
Skład
1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera:
400 mg substancji czynnej kwetiapiny (w postaci kwetiapiny fumaranu)
pozostałe składniki to: Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), typ A Laktoza bezwodna Magnezu stearynian Maltoza krystaliczna Talk, Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), typ A Trietylu cytrynian
Przeciwwskazania
Nie stosować leku Bonogren SR:
Jeśli pacjent ma uczulenie na kwetiapinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:
niektóre leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV,
azolowe leki przeciwgrzybicze,
erytromycynę lub klarytromycynę (stosowane w leczeniu zakażeń),
nefazodon (stosowany w leczeniu depresji).
OstrzeżeniaPrzed rozpoczęciem przyjmowania leku Bonogren SR należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:
jeśli u pacjenta lub w jego rodzinie występują lub występowały jakiekolwiek choroby serca, np. zaburzenia rytmu serca, osłabienie mięśnia sercowego lub zapalenie mięśnia sercowego, lub jeśli pacjent przyjmuje jakiekolwiek leki, które mogą mieć wpływ na rytm pracy serca,
jeśli pacjent ma niskie ciśnienie krwi,
jeśli pacjent przebył udar mózgu, zwłaszcza, gdy jest osobą w podeszłym wieku,
jeśli pacjent ma problemy z wątrobą,
jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły napady padaczkowe (drgawki),
jeśli pacjent choruje na cukrzycę lub jest obciążony ryzykiem zachorowania na cukrzycę. U takiego pacjenta lekarz może zalecić badanie stężenia cukru we krwi w trakcie przyjmowania leku Bonogren SR;
jeśli u pacjenta w przeszłości występowała mała liczba białych krwinek (co mogło, lecz nie musiało być spowodowane przez inne leki),
jeśli pacjent jest osobą w podeszłym wieku i ma demencję (obniżenie sprawności pracy mózgu). Pacjenci z demencją nie powinni przyjmować leku Bonogren SR, ponieważ leki z grupy, do której należy lek Bonogren SR, mogą zwiększać u takich osób ryzyko udaru mózgu lub, w niektórych przypadkach, ryzyko zgonu;
jeśli u pacjenta lub w jego rodzinie występowały zakrzepy żylne, ponieważ leki z tej grupy mogą zwiększać ryzyko powstawania zakrzepów żylnych,
jeśli u pacjenta występuje lub występowało krótkotrwałe zatrzymanie oddechu w trakcie normalnego snu nocnego (stan zwany bezdechem sennym), a jednocześnie pacjent stosuje leki spowalniające pracę mózgu (tj. leki działające na ośrodkowy układ nerwowy),
jeśli u pacjenta występuje lub występował stan, w którym nie może on całkowicie opróżnić pęcherza (zatrzymanie moczu), pacjent ma rozrost gruczołu krokowego, niedrożność jelit lub zwiększone ciśnienie w gałce ocznej. Takie objawy mogą być spowodowane stosowaniem w leczeniu niektórych chorób leków (zwanych lekami przeciwcholinergicznymi), które wpływają na pracę komórek nerwowych,
jeśli pacjent w przeszłości nadużywał alkoholu lub leków.
Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeżeli po rozpoczęciu stosowania leku Bonogren SR wystąpi którykolwiek z następujących objawów:
jednoczesne występowanie gorączki, sztywności mięśni, potów lub obniżonego poziomu świadomości (zaburzenie zwane złośliwym zespołem neuroleptycznym). Konieczne może być natychmiastowe leczenie;
niekontrolowane ruchy, głównie twarzy lub języka,
zawroty głowy lub silne uczucie senności. Może to zwiększyć ryzyko przypadkowego zranienia (upadku) u pacjentów w podeszłym wieku;
napady padaczkowe (drgawki),
długotrwały i bolesny wzwód (priapizm). Wszystkie te objawy mogą wystąpić podczas leczenia lekami z tej grupy terapeutycznej. Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli:
pacjent ma gorączkę, objawy grypopodobne, ból gardła lub jakąkolwiek inną infekcję, ponieważ może to być spowodowane bardzo małą liczbą białych krwinek, co może wymagać przerwania leczenia lekiem Bonogren SR i (lub) podjęcia odpowiedniego leczenia,
pacjent ma zaparcia wraz z utrzymującym się bólem brzucha lub zaparcia oporne na leczenie, ponieważ może to prowadzić do poważnej niedrożności jelit.
Myśli samobójcze i nasilenie depresji
Jeżeli pacjent cierpi na depresję, może czasami mieć myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Myśli te mogą nasilić się na początku leczenia, ponieważ leki z grupy przeciwdepresyjnych zaczynają działać stopniowo, zazwyczaj dopiero po upływie około 2 tygodni, a czasem później. Myśli te mogą również nasilić się w przypadku nagłego przerwania leczenia. Mogą one wystąpić zwłaszcza wśród młodych dorosłych. Wyniki badań klinicznych wykazały zwiększone ryzyko wystąpienia myśli samobójczych i zachowań samobójczych u chorych na depresję, młodych dorosłych w wieku poniżej 25 lat. Jeśli u pacjenta pojawią się kiedykolwiek myśli o samookaleczaniu lub samobójstwie, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Pomocne może okazać się poinformowanie krewnego lub przyjaciela o depresji oraz poproszenie o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może poprosić o informowanie go, gdy zauważą, że jego depresja nasiliła się lub gdy wystąpiły niepokojące zmiany w jego zachowaniu.
Stosowanie z innymi lekami
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Nie należy przyjmować leku Bonogren SR, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:
niektóre leki stosowane w zakażeniu wirusem HIV,
azolowe leki przeciwgrzybicze,
erytromycynę lub klarytromycynę (stosowane w zakażeniach),
nefazodon (stosowany w leczeniu depresji).
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:
leki przeciwpadaczkowe (takie jak fenytoina lub karbamazepina),
leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego,
barbiturany (stosowane w leczeniu trudności z zasypianiem),
tiorydazynę lub lit (inne leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych),
leki, które mają wpływ na rytm pracy serca, na przykład leki, które mogą zaburzać bilans elektrolitów (zmniejszenie stężenia potasu lub magnezu), takie jak leki moczopędne (odwadniające) lub niektóre antybiotyki (leki stosowane w leczeniu zakażeń),
leki, które mogą powodować zaparcia,
stosowane w leczeniu niektórych chorób leki (zwane "przeciwcholinergicznymi"), które wpływają na pracę komórek nerwowych. Nie należy przerywać leczenia innymi lekami bez konsultacji z lekarzem.
Działania niepożądane
Bardzo częste działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):
zawroty głowy (mogące prowadzić do upadków), ból głowy, suchość w ustach,
senność mogąca prowadzić do upadków (ten objaw może ustąpić w miarę kontynuowania terapii),
objawy odstawienia (mogące wystąpić po zakończeniu leczenia) obejmujące trudności z zasypianiem (bezsenność), nudności, ból głowy, biegunkę, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Wskazane jest stopniowe odstawianie leku przez okres co najmniej 1 do 2 tygodni,
przyrost masy ciała,
nieprawidłowe ruchy mięśni, w tym trudności w rozpoczęciu zamierzonego ruchu, drżenie, niepokój lub sztywność mięśni bez uczucia bólu,
zmiany stężenia niektórych lipidów (triglicerydów i cholesterolu całkowitego).
Częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób):
szybkie bicie serca,
uczucie kołatania serca, przyśpieszone lub nierównomierne bicie serca,
zaparcia lub rozstrój żołądka (niestrawność),
uczucie osłabienia,
obrzęk rąk i nóg,
niskie ciśnienie tętnicze krwi podczas wstawania mogące powodować zawroty głowy lub omdlenia (mogące prowadzić do upadku),
zwiększone stężenie cukru we krwi,
niewyraźne widzenie,
nietypowe sny i koszmary senne,
zwiększone uczucie głodu,
uczucie rozdrażnienie,
zaburzenia mowy i trudności w wysławianiu się,
myśli samobójcze i pogłębienie depresji,
skrócenie oddechu,
wymioty (głównie u osób w podeszłym wieku),
gorączka,
zmiany w stężeniu hormonów tarczycy we krwi,
zmniejszenie liczby określonych typów komórek krwi,
zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych we krwi,
zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi, co w rzadkich przypadkach może prowadzić do: obrzęku piersi i niespodziewanego wydzielania mleka z piersi u mężczyzn i kobiet, braku miesiączki lub nieregularnych miesiączek u kobiet.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób):
napady drgawkowe lub padaczkowe,
reakcje alergiczne, w tym pojawienie się bąbli na skórze, obrzęk skóry i obrzęki wokół ust,
nieprzyjemne uczucie w nogach (tzw. zespół niespokojnych nóg),
utrudnione połykanie,
niekontrolowane ruchy, głównie mięśni twarzy lub języka,
zaburzenia seksualne,
cukrzyca,
zmiany w aktywności elektrycznej serca widoczne w badaniu EKG (wydłużenie odstępu QT),
wolniejsze niż zazwyczaj tętno, które może wystąpić na początku leczenia i które może być związane z niskim ciśnieniem krwi i omdleniami,
utrudnione oddawanie moczu,
omdlenia (które mogą prowadzić do upadków),
zatkany nos,
zmniejszenie liczby czerwonych krwinek,
zmniejszenie stężenia sodu we krwi,
nasilenie istniejącej cukrzycy.
Rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób):
jednoczesne występowanie wysokiej gorączki, potów, sztywności mięśni, uczucia senności lub omdleń (zaburzenie zwane złośliwym zespołem neuroleptycznym),
zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka),
zapalenie wątroby,
długotrwała i bolesna erekcja (priapizm),
obrzęk piersi i nieoczekiwana produkcja mleka (mlekotok),
zaburzenia miesiączkowania,
zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza w nogach (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie nogi), które to zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do płuc, powodując bóle w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. Jeśli wystąpią którekolwiek z tych objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem,
chodzenie, mówienie, jedzenie lub wykonywanie innych czynności przez sen,
zmniejszenie temperatury ciała (hipotermia),
zapalenie trzustki,
stan chorobowy (zwany zespołem metabolicznym), w którym mogą występować jednocześnie 3 lub więcej następujących objawów: przyrost tkanki tłuszczowej w okolicy brzusznej, spadek stężenia „dobrego cholesterolu” (HDL), wzrost stężenia triglicerydów we krwi, wysokie ciśnienie krwi i zwiększenia stężenia cukru we krwi,
agranulocytoza, stan charakteryzujący się współwystępowaniem gorączki, objawów grypopodobnych, bólu gardła, lub innych zakażeń z bardzo małą liczbą białych krwinek,
niedrożność jelit,
zwiększenia stężenia fosfokinazy kreatynowej we krwi (substancji znajdującej się w mięśniach).
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób):
ciężka wysypka, pęcherze lub czerwone plamy na skórze,
ciężkie reakcje (tzw. wstrząs anafilaktyczny), które mogą powodować trudności z oddychaniem lub prowadzić do wstrząsu,
nagły obrzęk skóry, zwykle wokół oczu, warg i gardła (obrzęk naczynioruchowy),
pęcherze na skórze, jamie ustnej, oczach i narządach płciowych (zespół Stevensa-Johnsona),
nieprawidłowe wydzielanie hormonu regulującego objętość moczu,
uszkodzenie włókien mięśniowych i ból mięśni (rabdomioliza).
Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
wysypka skórna z nieregularnymi czerwonymi plamami (rumień wielopostaciowy),
ciężka, nagła reakcja alergiczna z objawami takimi jak gorączka i pęcherze na skórze i złuszczanie się skóry (toksyczna martwica naskórka),
objawy odstawienia mogące wystąpić u noworodków, których matki w czasie ciąży stosowały kwetiapinę.
Leki z grupy, do której należy lek Bonogren SR, mogą powodować zaburzenia rytmu serca, które mogą być poważne, a w ciężkich przypadkach - nawet śmiertelne. Niektóre działania niepożądane można rozpoznać jedynie wykonując badania krwi. Zalicza się do nich zmiany stężenia niektórych tłuszczów (triglicerydów i cholesterolu całkowitego) lub cukru we krwi, zmiany stężenia hormonów tarczycy we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zmniejszenie liczby niektórych typów krwinek, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatynowej we krwi (substancji znajdującej się w mięśniach), zmniejszenie stężenia sodu we krwi i podwyższenie stężenia prolaktyny we krwi. Zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi może w rzadkich przypadkach prowadzić do:
obrzęku piersi i niespodziewanego wytwarzania mleka zarówno u kobiet, jak i mężczyzn;
zaniku lub nieregularnej miesiączki u kobiet. Lekarz może zalecić okresowe wykonanie badań krwi.
Działania niepożądane u dzieci i młodzieży
Działania niepożądane występujące u osób dorosłych mogą również wystąpić u dzieci i młodzieży. Następujące działania niepożądane obserwowano częściej u dzieci i młodzieży lub nie były obserwowane u dorosłych:
Bardzo częste działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):
zwiększenie stężenia hormonu zwanego prolaktyną, we krwi. W rzadkich przypadkach może to prowadzić do:
obrzęku piersi i niespodziewanej produkcji mleka zarówno u dziewcząt, jak i u chłopców,
zaniku lub nieregularnej miesiączki u dziewcząt,
zwiększony apetyt,
wymioty,
nieprawidłowe ruchy mięśni, w tym trudności w rozpoczęciu zamierzonego ruchu, drżenie, niepokój lub sztywność mięśni bez jednoczesnego uczucia bólu,
wzrost ciśnienia krwi.
Częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób):
uczucie osłabienia, omdlenie (mogące prowadzić do upadków),
zatkany nos,
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
